NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

ANNA VISSER
Het is prijzenswaardig dat de redacties van de meeste weekbladen hun lezers tussen kerst en oud en nieuw niet in de steek laten en dus met dubbeldikke kerstnummers komen.

Iets minder gezellig is het dat de formule van al die dubbeldikke kerstnummers al jaar en dag dezelfde is: veel, erg veel interviews en niet zelden met mensen van wie je denkt: zouden die nu echt iets nieuws danwel iets interessants te vertellen hebben? Iets waar je als lezer wat van opsteekt en pakweg een dag of wat over na blijft denken? Neem Annemarie Oster, dochter van, die voor de zoveelste maal haar 'levensverhaal' mag vertellen, dit keer in Vrij Nederland. Ze komt nooit van haar ouders af, ze ergert zich vaak, deed haar voordeel met de eruditie van een van haar ex-echtgenoten, Bram de Swaan, ze weet niet of ze lijdt aan een 'neurotische partnerkeuze' en ze slaat het advies van haar psychiater (neem eens een gewone man, Annemarie) in de wind: ,,Gadverdame, niets ergert me meer dan een gewone man!''' En wat te denken van Thom Karremans die andermaal zijn woede de vrije loop mag laten, nu in VN, over zijn wederwaardigheden in Screbrenica - niets nieuws onder de zon. Dat geldt ook voor de pagina's in dit blad die zijn gewijd aan de zogeheten Greet Hofmans-affaire, de gebedsgenezeres van wie ten paleize werd gehoopt dat zij toenmalig prinses Marijke van een zeer ernstige oogziekte kon genezen. Nog steeds zijn er journalisten die zich mateloos kunnen opwinden over het feit dat de pers zich destijds liet muilkorven en berichtgeving over vermeende perikelen aan het hof achterwege liet. De opwinding doet vijftig jaar na dato nogal belegen aan. Net als het artikel dat De Groene Amsterdammer (Iedereen beroemd!) aan haar wijdt.

Oud-minister van Justitie, Winnie Sorgdrager, komt in Elsevier aan het woord. Ze is trots: ,,Er zijn dingen veranderd. Alleen, men zal ze nooit aan mij toeschrijven. Dat is niet erg, als het maar gebeurt. Justitie op straat is een enorme cultuurverandering. De gedachte dat Justitie dienstbaar moet zijn aan de samenleving was volstrekt nieuw.'' Ze maakt zich ook zorgen en wel over ,,de omslag in de mentaliteit van mensen.'' Die laten weinig ruimte voor relaties en ,,voor trouwheid aan elkaar.'' De interviewer lijkt zo onder de indruk van zijn gesprekspartner (,,de vrouw die nog steeds de schoonheid ademt van een icoon'') dat hij zelfs baarlijke onzin uit haar mond kritiekloos optekent: ,,D66 is de enige partij die het dualisme werkelijk heeft doorgevoerd.'' Was het niet juist het gebrek aan eigen inbreng, gedurende het eerste kabinet-Kok, waardoor D66 schier onzichtbaar werd? Dualisme - laat de kiezer niet lachen.

Evenzo keurig, voorspelbaar mag ook, is het interview met premier Kok, eveneens in Elsevier. Hij geniet van het premierschap, hij is nooit klaar, in zijn hoofd en in zijn lijf zijn tientallen processen gaande en toen hij de tekst vóór publicatie onder ogen kreeg zal hij gedacht hebben: ,,Wat een heerlijk land, wat een aardige journalisten en lekker geen woord over Srebrenica.''

Vrijwel de enige die in de tientallen interviews zichzelf en de lezer dwingt tot nadenken, is Frank de Grave, 43, minister van Defensie. Hij heeft een razendsnelle carrière gemaakt, weigert de prijs voor het ministerschap te betalen (geen sociale contacten meer, vrienden die weglopen, grote problemen thuis) en hij loopt niet weg voor de blikken van zijn zoontje (,,waar hééft die man het over''). ,,Ik zit nog niet in een crisis. Ik kan er nu nog om lachen. Maar ik vind het niet aantrekkelijk. Ik ben er niet uit wat ik ermee aan moet.Er vallen voortdurend beelden weg, maar wat er nou voor in de plaats moet? Ik weet het niet'', zegt hij in HP/De Tijd waarin Emma Brunt voor de zoveelste keer mag terugblikken op de jaren zestig. ,,Onderhand is iedereen de jaren zestig natuurlijk spuugzat: ik ook'', schrijft ze al na 2,5 kolom. In plaats van dus te stoppen blablibloot ze pagina's door. Altijd al gedacht dat die generatie niet behept is met veel zelfkritisch vermogen.

Eerder verschenen in deze rubriek:

Ken uw klassieken
(10 december 1998)
Blinde vlek
(3 december 1998)
Drie dingen
(26 november 1998)
Voor het voetlicht
(19 november 1998)
Taxatiefout
(12 november 1998)
Motief: Roeping
(5 november 1998)
Verongelijkte onderdanen
(29 oktober 1998)
Maarten aan de lijn
(22 oktober 1998)
Mach's gut, Horst!
(15 oktober 1998)
Even slikken
(8 oktober 1998)
Ruggengraat
(1 oktober 1998)
Samen het bed opkloppen
(24 september 1998)
Sombere tijden
(17 september 1998)
Voorjaar 2002
(10 september 1998)
Lege handen
(3 september 1998)
Jozias aan zet
(27 augustus 1998)
Een gok met 50 vrouwen
(20 augustus 1998)
Kauwgomplaatje
(13 augustus 1998)
Kruitdamp en vaandelvlucht
(23 juli 1998)
Weglopen uit je verhaal
(9 juli 1998)
Zorgvuldigheid en emoties
(2 juli 1998)
Officier zonder leger
(25 juni 1998)
Zeggen wat je denkt
(18 juni 1998)
Ligt het aan uw uiterlijk?
(4 juni 1998)
Schandalig, bizar en komisch
(28 mei 1998)
Fascinerende gijzelnemer
(22 mei 1998)
Onderklassen en asielzoekers
(14 mei 1998)
Zorgen over komst van de euro
(7 mei 1998)
De vertrouwde propaganda
(30 april 1998)
Colijn: nare man of oorlogsmisdadiger?
(16 april 1998)
Belijdenisfetisjisme
(9 april 1998)
De wereld volgens Van Daalen
(2 april 1998)
Gelukkig leven in Elsevier
(26 maart 1998)
Mooi verhaal maar is het waar
(19 maart 1998)
De wekelijkse soufflé van HP
(12 maart 1998)
Handel in genegenheid
(5 maart 1998)
Toenemende misdadigheid
(26 februari 1998)
In de vaart der volkeren
(19 februari 1998)
Fastfood-mentaliteit rukt op
(12 februari 1998)
Voor lezers onbekende bronnen
(5 februari 1998)
Weinig nieuws, wel meningen
(29 januari 1998)
Draaiende belangstelling
(22 januari 1998)
In een land van krankzinnigen
(15 januari 1998)
Zoveel suggestie in een foto
(8 januari 1998)
Meer dan één mens aankan

Eerder verschenen artikelen in het archief.