M E D I A
|
NIEUWSSELECTIE
|
Drie dingen
ANNA VISSER
Daarin staat een verhaal 'PR-machine van de Boonstra's'. Het begint aldus: ,,Zes dagen vóór het drama werd Philips-directeur Cor Boonstra (mèt vlinderdasje) voor het laatst samen met zijn charmante vriendin Sylvia Tóth in het openbaar gesignaleerd. Het paar schoof aan bij het galadiner van World Press Photo en had geen enkel bezwaar zich met geheven champagneglazen te laten fotograferen.'' De slotalinea luidt: ,,Een captain of industry mag best hard zijn in dit land, maar een man die het champagneglas heft met een nieuwe vriendin terwijl de door hem verlaten echtgenote geboeid en zwaargewond in de berm ligt, kan niet op de sympathie van het grote publiek rekenen.'' Hier klopt iets niet en dat had de eindredactie ook kunnen zien: eerst wordt de champagne zes dagen vóór het gruwelijke gebeuren geheven en een pagina verderop tijdens. Dit is een vorm van stemmingmakerij die hopelijk niet op de sympathie van het lezerspubliek van VN kan rekenen. Sympathie - zou minister van Defensie De Grave dit verwerven onder de mannen en vrouwen van de militaire drie-eenheid: land-, lucht- en zeemacht? VN en Elsevier nemen een voorschot op het Kamerdebat over de reorganisatie van de krijgsmacht waaruit een realistisch maar voor de bewindsman nogal treurig beeld rijst. De meeste prikkelende bijdrage staat in VN, van de hand van A.J. van Vuren, generaal-majoor b.d. Hij somt drie problemen op met betrekking tot de krijgsmacht: geen geld, verkeerde mentaliteit en het onverwerkte drama van Srebrenica. Onder toenmalig minister van Defensie Ter Beek verscheen de Prioriteitennota en werd handenvol geld uitgegeven aan een amfibisch transportschip (,,kan nog steeds geen landingen op verre kusten uitvoeren''), een luchtmobiele brigade (,,niet beweeglijk over afstanden waarop crisisgebieden gewoonlijk liggen'') en transportvliegtuigen (,,daarvoor kan worden aangeklopt bij grote bondgenoten''). Enorme investeringen waarvoor nauwelijks geld was en dus moet De Grave nu alweer taken afstoten. ,,het eeuwige probleem van onze politici is dat zij geen beleid maken voor de wereld zoals die werkelijk is, maar voor een wereld zoals die zou moeten zijn.'' Eerst besluiten om te bezuinigen op Defensie, zoals tijdens de kabinetsformatie gebeurde, zonder te kijken welke taken we willen uitvoeren is volgens Van Vuren vragen om ongelukken. Ongelukken - niet op straat maar binnen het bedrijf en ook nog eens veroorzaakt door een directeur/topmanager die een verkeerd beleid uitstippelt. In plaats dat de directeur vriendelijk doch beleefd gevraagd wordt het veld te ruimen mag hij op kosten van datzelfde bedrijf tegen nogal hoge bedragen ,,oefeningen in bewustzijn volgen'', tekeningen maken tijdens de cursus 'De zakelijke etiquette van het leven' danwel onder leiding van Jan Westerbrink zover komen ,,dat ze van binnen voelen wat er moet veranderen in hun bedrijf'', leert het verhaal in HP/De Tijd. ,,Een organisatie heeft er baat bij als mensen zichzelf beter sturen'', zegt een geïnterviewde directeur die 'nog maar zestig uur per week werkt' in plaats van honderd uur zoals vroeger en dus in de problemen kwam. Dat had een goede vriend hem voor veel minder geld ook duidelijk kunnen maken. Onbewogen, ordentelijk en degelijk - aldus komt staatssecretaris van Justitie Cohen in het Groene-profiel naar voren. Hij blijkt ook een wikker en een weger te zijn en iemand met wie je geen ruzie kunt krijgen. Hij houdt van klassieke muziek en van Limburgse smartlappen. Maar in de maanden dat hij nu in functie is, heeft hij zich vooral ontpopt als een bewindsman die wars is van stemmingmakerij.
|
NRC Webpagina's
26 NOVEMBER 1998
Voor het voetlicht
|
Bovenkant pagina |