NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

W. WOLTZ
Janmaat is uit de Tweede Kamer verdwenen zoals hij is gekomen: zwaveldampen uitstotend, het schuim op de lippen. Voor iemand met zelfhaat moet voorman van de CD een ideale functie zijn in Nederland.

Hij verwijt de media dat die zijn partij stelselmatig doodgezwegen hebben, en daar heeft hij gelijk in. Soms was publiciteit niet te voorkomen (als een CD'er weer iets in elkaar had geslagen of dreigde dat te doen), maar welke journalist had er nu zin om die naar bakvet stinkende keuken in te gaan? (Met schending van de democratie, zoals Janmaat beweert, heeft dat niets te maken. De grondwet garandeert, ook aan centrumdemocraten, vrijheid van meningsuiting, binnen zekere grenzen, maar zij garandeert geen mens toegang tot de media).

Zou er iemand zijn die Janmaat sympathiek vindt? We mogen wel dankbaar zijn voor die man, schrijft Peter Vermaas in De Groene Amsterdammer. Want hoeveel zetels zou die partij hebben gekregen als een schijnbaar redelijke, sympathieke, charismatische figuur de baas was geweest? Iemand als Pim Fortuyn bijvoorbeeld. Wel rechtserig maar geen racist, daarom is het zo loffelijk dat hij Janmaat in Elsevier verdedigt. Hij vindt het schandelijk dat de CD'er geen lintje krijgt, nadat die als volksvertegenwoordiger in de Kamer rechtse standpunten heeft verdedigd, wat volgens Fortuyn in ons land min of meer verboden is. Welnu, Fortuyn, wat let u? Niet veel, zoals in de rest van de column te lezen is. Zijn recept: harde aanpak, gedwongen integratie en een speciale minister zonder portefeuille (de derde van D66?).

Niettemin is waar, dat het asielprobleem niet mét Janmaat verdwijnt. Daarover kan prof.dr. Justus Veenman meepraten. Hij is deskundige minderheden en heeft voor de gemeente Rotterdam een rapport geschreven over de oude wijken. Conclusie: zeer zorgelijk, er moet snel worden ingegrepen om gettovorming te voorkomen. De sombere Veenman neemt Joris van Casteren (De Groene) mee op een fietstocht langs de 'onderklassen' in de drugswijken. Ze ontmoeten daar de laatste blanke ('autochtoon') die in Spangen contact heeft met allochtone groepen. De humanist en zelfbenoemde jongerenwerker Machiel van Wolferen spreekt geen rapportentaal. ,,Kansarm zegt u? Ze hebben allemaal mobiele telefoons, gloednieuwe scooters, Australians en dure schoenen. Kansen genoeg hoor. Ze grijpen alleen de verkeerde. Omdat ze als prinsjes willen leven. De drugshandel is diepgeworteld in de Marokkaanse gemeenschap.'' Van Wolferen is nu geaccepteerd, hij scheldt desnoods ook de dealers verrot. ,,Behalve de Antilliaanse. Dan houd ik mijn mond. Anders heb ik een mes in mijn donder. Een Marokkaan kun je rustig autoritair berispen. Turken doen meestal ook keurig wat je zegt. Kaapverdiërs weer niet. Ben ik wat voorzichtig mee.''

Een idealist. Zoals ze ook te vinden zijn bij de Vereniging Vluchtelingenwerk Nederland. Een grote organisatie die, zoals Vrij Nederland bericht, besloten heeft geen hulp meer te verlenen aan vluchtelingen die van oorlogsmisdaden worden verdacht. Daarvan zijn er tientallen, wellicht honderden in Nederland, uit onder meer Afghanistan, Irak, Liberia, Somalië en Ethiopië. Aan dat besluit is veel gewetensonderzoek te pas gekomen, en de hulpweigering is niet absoluut. Zo wil Vluchtelingenwerk voorkomen dat deze asielzoekers op hún beurt slachtoffer worden van de schending van mensenrechten. Bij dreigende uitzetting bijvoorbeeld, wordt de criminele vluchtelingen verteld dat ze in beroep kunnen gaan, en ze worden verwezen naar de reguliere rechtshulp. Ook nam de vereniging het besluit, na intense debatten, om van ernstige misdaden verdachte asielzoekers níet bij Justitie aan te geven. Dit om de vertrouwensrelatie niet in gevaar te brengen. Nobel geredeneerd van Vluchtelingenwerk, je moet mensen op hun rechten wijzen. Toch denkt men even terug aan de r.k. priesters, die na de oorlog nazi-beulen hebben laten ontsnappen (vertrouwensrelatie, biechtgeheim). Wat zouden de slachtoffers vinden van zoveel rechtvaardigheid - voor zover zij nog iets kunnen vinden?

Eerder verschenen in deze rubriek:

Zorgen over komst van de euro
(7 mei 1998)
De vertrouwde propaganda
(30 april 1998)
Colijn: nare man of oorlogsmisdadiger?
(16 april 1998)
Belijdenisfetisjisme
(9 april 1998)
De wereld volgens Van Daalen
(2 april 1998)
Gelukkig leven in Elsevier
(26 maart 1998)
Mooi verhaal maar is het waar
(19 maart 1998)
De wekelijkse soufflé van HP
(12 maart 1998)
Handel in genegenheid
(5 maart 1998)
Toenemende misdadigheid
(26 februari 1998)
In de vaart der volkeren
(19 februari 1998)
Fastfood-mentaliteit rukt op
(12 februari 1998)
Voor lezers onbekende bronnen
(5 februari 1998)
Weinig nieuws, wel meningen
(29 januari 1998)
Draaiende belangstelling
(22 januari 1998)
In een land van krankzinnigen
(15 januari 1998)
Zoveel suggestie in een foto
(8 januari 1998)
Meer dan één mens aankan

Eerder verschenen artikelen in het archief.