M E D I A
|
NIEUWSSELECTIE
|
Ligt het aan uw uiterlijk?
ANNEKE VISSER
Hij doelde daarbij ondermeer op het recent verschenen boek 'De Turkse maffia' en op het financiële wanbeheer en de oplichting in Europa. Twee andere vormen van slechtheid, maar dan in journalistieke zin, zijn gemakzucht en vooringenomenheid. Een voorbeeld van vooringenomenheid valt te lezen in HP/De Tijd, dat de 'gevallen' VVD-campagneleider Hans van Baalen aan de tand voelt over diens strapatsen als zestienjarige en later als student. Hij zou een brief aan Joop Glimmerveen hebben geschreven, het Horst Wessellied hebben gezongen en het Zuid-Afrikaanse apartheidsregime hebben verdedigd. Genoeg ingrediënten voor een diepe val, zoals ook is gebeurd, èn voor een indringend gesprek, wat niet is gebeurd. In HP/De Tijd lijkt een inquisiteur aan het woord te zijn in plaats van een journalist die oprecht geïnteresseerd is in iemands motieven en die, samen met de geïnterviewde, tracht te doorgronden. ,,U heeft geen spijt dat u sowieso bij Pro Patria had gezeten?'' Hoezo 'sowieso' ben je als lezer geneigd te denken. Goed, Pro Patria mag dan in sommige kringen een wat vreemde naam hebben, de club is niet verboden, het lidmaatschap evenmin. ,,U bent meester doctorandus en heeft dus twee studies gedaan. Hoe speel je dat klaar als je de hele tijd maar loopt te zuipen, te zooien en ook nog eens in van die rare Pro Patria-uniformpjes loopt te marcheren'', is een volgende vraag. Alsof de interviewer het zooi- en zuipschema van Van Baalen nauwkeurig heeft bijgehouden. De laatste moet dan ook concluderen dat zijn gesprekspartner een overtrokken (lees: vooringenomen) beeld van het corpsleven heeft. Volgens Van Baalen is hij beschuldigd van iets wat ongrijpbaar is. De interviewer: ,,Kan dat ook aan uw uiterlijk liggen? Voor het publiek ziet u er misschien nog steeds uit als een misselijke corpsbal.'' Mag het 'publiek' dat misschien zelf uitmaken? Het ter communie gaan van prinses Juliana tijdens de kerkelijke inzegening van het huwelijk van Maurits en Marilène is voor De Groene Amsterdammer aanleiding stil te staan bij het 'New Age' gevoel van de prinses. Tweeeneenhalve pagina wordt eraan gewijd en zij moeten de indruk wekken dat veel graaf- en spitwerk is verricht, maar slechts de bekende feiten worden op een rij gezet. Gemakkelijk geschreven, maar de lezer blijft met een ongemakkelijk gevoel achter: wat moet ik hier mee? En heeft niet ieder mens recht op het beleven van dingen op zijn of haar manier? Het verhaal zou pas ècht lezenswaard zijn geweest wanneer de journalist had aangetoond dat de toenmalige koningin op belangrijke momenten, bijvoorbeeld tijdens kabinetsformaties, zich door 'hogere inzichten' had laten leiden. Daar heeft nog niemand haar op kunnen betrappen. Pas dàn zou het een publieke zaak geweest zijn, de invulling van haar gevoelsleven is alleen haar zaak. Voor de fans van detectives en thrillers is VN deze week verplichte kost. En de liefhebbers van een goed geschreven verhaal komen in VN ook aan hun trekken, bijvoorbeeld waar de directeur voorlichting van het ministerie van Economische Zaken, Richard Matthijse, aan het woord komt. Hij heeft een groot aantal ministers en staatssecretarissen gediend en de anecdotes zijn legio. De hoge stomerijkosten ten tijde van het ministerschap van Deetman, bijvoorbeeld, die overal waar hij kwam met tomaten dan wel rotte eieren werd bekogeld. Als voorlichter bij het koninklijk huis, zijn eerste baan, stond hij doodsangsten uit toen koningin Juliana vlak voor het huwelijk van prinses Margriet en Pieter van Vollenhoven in de kerk kwam kijken of alles in orde was en journalisten hem even later belden met de vraag wat de koningin aan had. ,,Ik zei: dat moet u mij niet vragen, ik kan geen rattenvel van een konijnenvel onderscheiden.'' RVD-directeur Gijs van der Wiel raadde hem aan in voorkomende gevallen steevast te antwoorden ,,dat de koningin een mantelpakje met een bijpassend hoedje droeg.''
|
NRC Webpagina's
4 JUNI 1998
Schandalig, bizar en komisch
|
Bovenkant pagina |