M E D I A
|
NIEUWSSELECTIE
|
Weinig nieuws, wel meningen
W.WOLTZ
Een vraag voor de weekbladen was onder andere: waarover maken we woordspelige koppen? 'First Mistress' (VN) 'Het kruis van de leider' (Groene) of 'Clinton's naspel'(HP/De Tijd). Een waar dilemma was welk onderwerp in de etalage moest: Clinton, Sorgdrager of de koningin. Elsevier kiest voor een foto van Docters van Leeuwen die - zo lijkt het - in beschonken staat wordt opgebracht door twee politiemannen. In werkelijkheid beschermen de agenten hem tegen iets dreigends, vermoedelijk de pers. Een mooie plaat, die weer bewijst dat een foto zonder verklarend bijschrift niets zegt en alles kan betekenen. Geen geflatteerde opname overigens van de super-PG., over wie Hans Wiegel deze week zei: ,,Docters van Leeuwen had één bijkomend voordeel als hoofd van de BVD, namelijk dat de Russen zich dood zouden schrikken als ze hem zagen.'' Dat was vriendelijk bedoeld. Wie verwacht dat de weekbladen helderheid geven over de crisis bij Justitie - na de chaotische berichtgeving op tv en in dagbladen - komt niet ver. Weinig nieuws, wel meningen. Er is in deze affaire van alle kanten gelekt, de pers heeft zich laten gebruiken en misbruiken en voor de lezer was nauwelijks uit te maken waarover het eigenlijk nog ging. In zo'n orkanische situatie vergroten méér opinies de onzekerheid alleen maar: feiten moeten we hebben. Die komen er wel over het feestje van de koningin. HP/De Tijd besteedt de hele voorpagina aan de veertien nazaten van de familie Oranje. Zeven prinsen maken deel uit van het Koninklijk Huis, zeven andere niet; drie van hen hebben zelfs geen adellijke titel. Dat is niet te zien aan de kinderen van prinses Christina en Jorge Guillermo. (De prinses had geen toestemming aan het parlement gevraagd voor haar huwelijk). Het is interessant studiemateriaal, die foto's. De familietrekken zijn niet erg duidelijk, alleen een bolle wang, een dunne mond of een donkere wenkbrauw verraden de bloedlijn. De snapshots bewijzen wél hoe effectief de Oranjes zich buiten de publiciteit weten te houden. Tien tot twaalf van de vorstelijke telgen zouden compleet onherkend in Amsterdam kunnen flaneren - vermoedelijk doen de oudsten dat ook. Misschien moet koningin Elizabeth eens een delegatie sturen om te onderzoeken hoe je de pers zo dresseert. Dat is niet eenvoudig, want dan moet - om te beginnen - de hele geschiedenis van de verzuiling worden verklaard aan die Engelsen. ,,No Sir, in our system of pillarisation no limitation of press-freedom was necessary, the press curbed itself voluntarily.'' De Groene heeft een fraaie illustratie van Opland over het feest. Maar het bijbehorende artikel, over antimonarchale actievoerders die uit pure onmacht maar wat ludieks bedenken (en dat waarschijnlijk niet doen) demonstreert ook dat de linkse pers zich eigenlijk geen houding weet te geven. Dat geldt ook voor Vrij Nederland, dat zich verdiept in de kosten van het verjaardagsfeest. De conclusie is dat koningin Beatrix zelf veel betaalt, maar dat er toch nog veel overblijft voor de gemeenschap. Onder andere de kosten voor politie, zevenhonderd man tijdens de piekuren. Een reguliere ME'er kost vijftig gulden per uur dus dat komt op zeven ton. Niet erg schokkend. De merkwaardigste want minst feestelijke artikelen komen uit een overwachte hoek, die van HN (ex-Hervormd Nederland). Jan Goossensen en J.G. Kikkert lichten nog eens vrolijk de grafstenen op, waaronder alle escapades van het koningshuis begraven leken te liggen. De affaires van alle Willemen, van prinses Juliana, prins Bernhard en zelfs Beatrix; Lockheed en Greta Hofmans, het komt allemaal aan bod. Bijvoorbeeld dat Juliana bijna verloofd was met Carl Bernadotte van Zweden, maar 'De onderhandelingen over deze verbintenis sprongen op het laatste ogenblik af op de financiële voorwaarden'. Wie iets aan wie moest betalen - dat vermeldt Kikkert echter niet.
|
NRC Webpagina's
29 JANUARI 1998
Draaiende belangstelling
|
Bovenkant pagina |