M E D I A
|
NIEUWSSELECTIE
|
Samen het bed opkloppen
ANNA VISSER
Zeven jaar later verscheen zijn boek. Zou de 45-jarige bebaarde en gezette Obelix die deze week in De Groene aan het woord komt, het relaas van Sinakowski gelezen hebben? En Helmut Loeven, de 'laatste linkse boekhandelaar in het hele Ruhrgebied'? Zij zijn twee van de velen die deze week in de weekbladen hun licht mogen laten schijnen op Duitsland aan de vooravond van de verkiezingen. Waarschijnlijk zal Helmut Kohl De Groene niet spellen, anders zouden hij en zijn partij de uitlatingen van de linkse meneer Loeven kunnen aangrijpen om een klacht wegens smaad tegen de man in te dienen. Uit diens mond tekent het blad op: ,,Kohls CDU beschouw ik als een regelrechte voortzetting van het nazi-regime.'' De interviewer moet het vak waarschijnlijk nog leren, anders had hij meneer Loeven wel even vakkundig om de oren geslagen. Maar sinds de weekbladen het epitheton 'opinie' hebben laten vallen, wordt zelden meer iemand vakkundig om de oren geslagen, laat staan dat de journalisten zich nog als opiniemakers manifesteren - ze zijn verslaggevers en nog wel van het soort dat braaf noteert wat hun gesprekspartners zeggen. Meneer Loeven: ,,Kapitalisme is als een mens royaal zit te vreten en twee anderen verhongeren. (...) Als ze alledrie wat kunnen eten, heb je communisme.'' Wat - niet meer. Obelix (,,Een kleine nederzeting blijft moedig weerstand bieden aan de neoliberale overweldiging van Kohl en de zijnen'') en meneer Loeven stemmen zondag op de PDS, de opvolger van de Oost-Duitse SED - de partij die boeken verbood, het vrije woord aan banden legde, de burgers aan de ketting. 'Heimwee naar het betere links' staat boven de column van D.J. van Baar in HP/De Tijd. Ook hij staat stil bij de Duitse verkiezingen en bij Günter Grass, die weer volle zalen trekt ,,omdat hij in 1990 als enige kritisch stond tegenover de Duitse eenwording van Helmut Kohl''. Dat is wel erg kort door de bocht. Er was geen sprake van een Duitse eenwording van Helmut Kohl - de eenwording was het resultaat van een jarenlang, sluimerend proces dat in de herfst van 1989 tot uitbarsting kwam. De kroon op het verlangen naar vrijheid was de eenwording die onder Kohl haar beslag kreeg. Voor Grass was de tweedeling een noodzakelijk gevolg van de Tweede Wereldoorlog. Hij steunde de Ostpolitik van Willy Brandt (verzoening met de communistische DDR) maar dat het 'andere Duitsland' ooit bij 'zijn' Duitsland zou horen? Het ware beter van niet, aldus Grass. Dat hij nu volle zalen trekt, zegt iets over hem en zijn publiek, meneer Loeven en Obelix: de waarheid niet onder ogen willen zien. Vrij Nederland en Elsevier besteden eveneens ruim aandacht aan de verkiezingen van aanstaande zondag. Volgens Elsevier steunt de Duitse pers SPD-kandidaat Schröder. ,,Na de conservatieve lethargie van Kohl moet Schröder eindelijk de bedden opkloppen, de ramen openzetten en het land esprit geven, vinden de commentatoren unisono.'' Zo unisono kan het nauwelijks zijn, want in de Duitse weekbladen wordt Schröder niet zelden afgeschilderd als een man van veel woorden, maar wat zijn programma precies behelst blijft vooralsnog in nevelen gehuld. Een rondetafelgesprek met werkgevers en vakbonden: dat had hij de afgelopen vier jaar wekelijks op zijn partijbureau kunnen organiseren, maar blijkens VN was Schröder de afgelopen periode vooral doende zich te verzekeren van de juiste echtgenote. Niemand zegt het, misschien denkt ook niemand het zelfs: maar van echte hereniging zal pas sprake zijn wanneer Kohl en Schröder na de verkiezingen de handen ineenslaan, samen de bedden opkloppen, de ramen open zetten en het land er samen economisch weer bovenop helpen. De vraag is dan wel: hoe moet het verder met Günter Grass?
|
NRC Webpagina's
24 SEPTEMBER 1998
Sombere tijden
|
Bovenkant pagina |