NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

ANNEKE VISSER
Alle publicaties over de toekomstige echtgenote van kroonprins Willem-Alexander ten spijt, het kan nòg erger. Sterker: zijn moeder, grootmoeder en wijlen overgrootmoeder weten c.q. wisten niet beter.

,,Het huwelijk van Wilhelmina had de gemoederen al beziggehouden toen zij nog elf moest worden'', schrijft C. Fasseur in zijn biografie over Wilhelmina. Ook voor Juliana brak na haar - korte - studententijd in Leiden het uur van de waarheid aan. Toen later prins Bernhard enigszins genoeg kreeg van het mannelijk schoon waarmee zijn oudste dochter zich omringde, nam hij het heft in handen en ontpopte hij zich als een enthousiast organisator van ondermeer jachtpartijen teneinde de troonopvolgster aan de juiste man te brengen.

Bij oppervlakkige beschouwing lijkt het alsof de Nederlandse troonpretendenten zich tegen wil en dank opmaakten voor de huwelijksinzegening, maar niets is minder waar. Lees Fasseur over de verliefde Wilhelmina op 'haar' Hendrik. Lees M.G Schenk over het stralende verlovingspaar dat Juliana en Bernhard vormden. Hun oudste dochter en haar verloofde, Claus von Amsberg, deden daar niet voor onder. Inmenging in de partnerkeuze hoeft lang niet altijd negatief uit te pakken.

Voor de buitenwacht lijkt de kroonprins zijn keuze al gemaakt te hebben, althans dat valt op te maken uit het omslagverhaal van HP/De Tijd dat is gewijd aan Emily Bremers die op de cover reeds koningin wordt genoemd. Haar familie is zo verstandig niet ,,op welke vorm van publiciteit dan ook'' te reageren, maar helaas is het weekblad een beetje onverstandig geweest door zich nogal te verlaten op 'Oranje-deskundige' J.G. Kikkert, die in eerdere publicaties ervan blijk heeft gegeven 'vermoedens' niet te schuwen waar het het Hof betreft. ,,Kikkert vermoedt dat Emily, wil ze ooit trouwen afstand moet nemen van haar familie'', schrijft HP/De tijd. ,,Ze zullen in ieder geval niet op het paleis mogen komen'', aldus Kikkert. Hoe weet hij dat? Hij doet mij denken aan wijlen Wim Klinkenberg die in zijn geschriften over onder anderen prins Bernhard grossierde in vermoedens en daar geen enkel probleem mee had. ,,Dat is het verschil tussen een journalist en een wetenschapper. Ik hoef niets te bewijzen'', was zijn standaardreactie. Maar zorgvuldigheid is toch wel het minste dat betracht mag worden wanneer beweringen over derden worden gedaan.

Zorgvuldigheid is, blijkens het schitterende verhaal van Beatrijs Ritsema in HP/De Tijd, ver te zoeken waar het gaat om 'emotie-tv'. ,,Een cultuur die elke passerende emotie oppikt, tegen het licht houdt, van commentaar voorziet, heeft infantiele trekjes. Hoe meer emoties in het openbaar geuit en besproken worden, hoe platter ze bovendien eruit komen te zien. (...) Getuige zijn van openbare emoties devalueert de authenticiteit van de oorspronkelijke emotie. (...) De mooiste emotie blijft onuitgesproken rondzweven in het hoofd, de op een na mooiste wordt gesublimeerd in kunst.''

Emoties komen los in De Groene Amsterdammer waar 'witte illegalen' (hoe leg ik het mijn Griekse familie uit) aan het woord komen die zich ernstig in het nauw gedreven voelen door de nieuwe Koppelingswet. Ze weten zich in hun verzet gesteund door het Ondersteunings Komitee Illegale Arbeiders en ze hebben de Groene-journalisten op hun hand, anders zouden die wel de vraag gesteld hebben die menigeen op de lippen ligt: je wist toch dat het niet in de haak was? Nee dus. ,,Wij zijn verkocht door de Kamerleden. Wij zijn mensen, geen honden. Een hond heeft hier meer rechten dan wij. Wij mogen aleen nog opdonderen'', noteert De Groene uit de mond van een woedende Abdel. Even verderop in het blad komt in de (voetbal)serie 'Bij de tegenstander thuis' de Marokkaan Mustapha aan het woord. ,,Ik voel me hier niet thuis. En ik wil me hier eigenlijk ook niet thuis voelen. Rotland.'' In zijn beleving is er maar één land erger dan Nederland en dat is Noorwegen. Maar als het hier zo erg is, probeer dan je geluk elders. The proof of the pudding is in the eating. Maar van eten krijg je een volle maag en schelden lucht lekker op. Je haalt er het weekblad mee en omdat Mustapha het zegt, wordt hij niet tegengesproken.

Eerder verschenen in deze rubriek:

Officier zonder leger
(25 juni 1998)
Zeggen wat je denkt
(18 juni 1998)
Ligt het aan uw uiterlijk?
(4 juni 1998)
Schandalig, bizar en komisch
(28 mei 1998)
Fascinerende gijzelnemer
(22 mei 1998)
Onderklassen en asielzoekers
(14 mei 1998)
Zorgen over komst van de euro
(7 mei 1998)
De vertrouwde propaganda
(30 april 1998)
Colijn: nare man of oorlogsmisdadiger?
(16 april 1998)
Belijdenisfetisjisme
(9 april 1998)
De wereld volgens Van Daalen
(2 april 1998)
Gelukkig leven in Elsevier
(26 maart 1998)
Mooi verhaal maar is het waar
(19 maart 1998)
De wekelijkse soufflé van HP
(12 maart 1998)
Handel in genegenheid
(5 maart 1998)
Toenemende misdadigheid
(26 februari 1998)
In de vaart der volkeren
(19 februari 1998)
Fastfood-mentaliteit rukt op
(12 februari 1998)
Voor lezers onbekende bronnen
(5 februari 1998)
Weinig nieuws, wel meningen
(29 januari 1998)
Draaiende belangstelling
(22 januari 1998)
In een land van krankzinnigen
(15 januari 1998)
Zoveel suggestie in een foto
(8 januari 1998)
Meer dan één mens aankan

Eerder verschenen artikelen in het archief.