M E D I A
|
NIEUWSSELECTIE
|
Even slikken
ANNA VISSER
Niet langer op het eigenzinnige krantenformaat maar op, een even eigenzinnig, bladformaat met veel kleur. De door velen bejubelde kleurenbijlage verdween. Nieuw was ook het parool aan de redactie: korter schrijven want onderzoek had ondermeer uitgewezen dat de lezers doodmoe werden van die veel te lange stukken. Het was even slikken. En deze week weer. Soms moet een scribent gewoon weigeren een kort stuk in te leveren om de eenvoudige reden dat de geïnterviewde meer waard is. Neem Juliette Gréco, de eertijdse koningin van de Parijse nacht. Zij,èn haar tijd, verdienen meer ruimte dan haar nu in VN is gegeven. Waarom is haar optreden, op 16 oktober in Den Haag, niet aangegrepen een tocht te maken naar de verleden tijd? Er komt in het gesprek veel aan bod maar echt diep gaat het niet. Had de scribent meer ruimte gekregen dan had bijvoorbeeld het mooie gedicht dat Jacques Prévert voor Gréco schreef (Je suis comme je suis, je suis faite comme ca) er integraal bij kunnen worden afgedrukt. Jammer is dat ook de biografieën die van Sarte en De Beauvoir verschenen zijn, in het geheel niet aan bod komen. De twee waren meer dan alleen maar kennissen van Gréco. De twee zwartwitfoto's die bij het verhaal staan afgedrukt, maken wel wat goed, maar niet genoeg. Het PvdA-Tweede-Kamerlid Adri Duivesteijn zal daarentegen zijn plezier niet opkunnen: hij krijgt van VN uitgebreid de mogelijkheid om te vertellen dat hij serieus genomen wil worden. En nog vèèl meer. ,,Ik accepteer geen quasi-antwoorden. Ik laat me niet marginaliseren. Ik wil niet non-existent zijn.'' Nergens staat dat hij een goed, betrouwbaar en fatsoenlijk Kamerlid wil zijn en hoe hij dat denkt waar te maken. Wat een verschil met zijn partijgenote en oud-minister van Milieu, Margreeth de Boer die met andere oud-bewindslieden die nu Kamerlid zijn in HP/De Tijd aan het woord komt. Zij hoeft niet te roepen dat ze serieus genomen wil worden, want dat wordt ze. Zij hoeft niet bang te zijn voor een positie in de marge want daarvoor heeft ze te veel kwaliteit in huis. De overgang van het kabinet naar de Kamer viel haar reuze mee. ,,Tot nu toe is het hardstikke leuk in de Kamer. Ik ben een makkelijk mens. En het is best lekker om even bij te komen van m'n tropenjaren, absoluut.'' Tropenjaren - zou de nieuwe staatssecretaris van Justitie, J. Cohen, hebben beseft waar hij aan begon? Volgens Elsevier heeft hij in ieder geval al iets gedaan wat de afgelopen jaren onbespreekbaar was: praten over aantallen asielzoekers. Het beginsel: (tijdelijk) asiel, een recht waaraan niet viel te tornen, wankelt. Wat is zo'n beginsel in de praktijk ook waard, vraagt Elsevier zich af. ,,Met de bestaande regels is miljoenen, eventueel naar Nederland vluchtende Chinezen, geen asiel te weigeren. (...) Als veel mensen het opeisen, gaat het wankelen. Het is als met de WAO. Hoe onaantastbaarder het recht daarop werd geformuleerd, hoe groter het beroep daarop gedaan, des te minder houdbaar de hele regeling werd.'' Vrijwel geruisloos heeft zich aan het Oosterpark in Amsterdam een kleine kraakrevolutie voltrokken: twee paviljoens van het Onze Lieve Vrouwe Gasthuis, die op de nominatie stonden om te worden gesloopt, worden sinds enige maanden bewoond door een groep van dertig krakers, meldt De Groene Amsterdammer. Tien kunstenaars hebben er een werkruimte. Muzikanten 'en andere artistiekelingen' wonen en studeren er. Voornaamste doel is constructief bezig te zijn. ,,We zijn in elk geval geen bierflessen gooiende autonomen'', aldus een van hen. Op 7 november houdt het ziekenhuis open dag wegens het honderdjarig bestaan. Net als destijds VN is het OLVG inmiddels geheel vernieuwd. En blijft het soms even slikken.
|
NRC Webpagina's
8 OKTOBER 1998
Ruggengraat
|
Bovenkant pagina |