ANNA VISSER
De gasten waren afkomstig uit Utrecht. Zij toonden zich kenners van de wereld in het algemeen en van de politieke ongein te Utrecht in het bijzonder. Toen het woord 'busbaan' viel, verslikten zij zich bijkans in het voortreffelijke nagerecht.

Op de vraag van de gastvrouw wat beiden hadden gestemd bij de tussentijdse gemeenteraadsverkiezingen op 8 november, klonk het éénparig: Leefbaar Utrecht. Niet om Henk Westbroek, de voorman van deze partij, maar uit protest tegen de 'gevestigde' partijen en hun manier van politiek bedrijven. Deze worden onder meer verantwoordelijk gehouden voor de verkeerschaos in de Domstad die met name wordt veroorzaakt door de aanleg van de busbaan van het station naar de universiteit. Niet ten onrechte schrijft Hervormd Nederland dat "de Utrechters Leefbaar Utrecht tot de grootste partij maakten (...) omdat zij het gemeentebestuur op grond van slecht bestuur geen gezag meer toekenden." Volgens HN doemt de vraag op "welke politieke stijl nodig is om de politieke betrokkenheid te vergroten, nu de staat minder gezag heeft gekregen." Een pasklaar antwoord valt moeilijk te geven, maar dat de spelregels moeten veranderen, is duidelijk - velen, ook buiten Utrecht, hebben het gevoel dat 'het niets uitmaakt wat ik zeg, ze doen toch wat ze zelf willen.' Zelfs van D66, de partij die eens het bestel wilde laten ontploffen, valt weinig te verwachten - in haar ruim dertig jarig bestaan heeft zij immers geen deuk in een pakje boter weten te slaan.

Ook in het buitenland kampen gevestigde partijen met een probleem, bijvoorbeeld de Duitse SPD. Volgens de premier van Nedersaksen, Sigmar Gabriel, moeten moderne partijen dienstverleners zijn van de democratie. "Personen die ons land willen vormgeven, moeten wij als klanten zien en niet als ordeverstoorders, zodra hun mening afwijkt van wat partijpolitiek gangbaar is", zegt hij in Elsevier. HP/De Tijd-columnist D.J. van Baar vindt de heisa rond de vermeende onduidelijkheid van 'het stembiljet' maar onzin. "In Time Magazine zag ik een kleurenfoto van het omstreden vlinderbiljet met zwarte pijlen en naar de kandidaten verwijzende nummers. Je moet wel een geweldige rund zijn om je daardoor te laten misleiden (...) kiezers die Bush te dom vinden om president te worden, mogen toch in staat worden geacht het juiste hokje aan te stippen (...)." Volgens Van Baar " zijn de Democraten duidelijk bezig achteraf de spelregels te veranderen in verkiezingsdistricten waar ze zelf de regie bepalen."

In de Leeuwarder 'achterstandswijk' Schieringen besloot de gemeente niet ten eigen bate maar ten gunste van 'de fase-4 personen' de spelregels te veranderen. Fase 4 staat voor: 'onbemiddelbaar' voor de arbeidsmarkt en derhalve opgegeven door de sociale dienst. Om de hoge werkloosheid (28 procent) een halt toe te roepen, besloot de gemeente in 1997 "tot een zogenoemde deur-tot-deur-aanpak. Iedereen in fase 4 kreeg een uitnodiging om te komen praten over een baan, een opleiding of iets anders nuttigs", aldus HP/De Tijd in een artikel over 'De laatste werkloze'. Volgens het blad is een opvallende uitkomst "van veel projecten als dat in Schieringen, dat bijna niemand hopeloos hoeft te zijn. Na anderhalf jaar was voor ruim een kwart van alle deelnemers een of andere vorm van werk gevonden."

Koos van Zomeren laakt in VN de ontwikkeling die ertoe heeft geleid dat de koe van "symbool voor de goede moeder" is verworden tot "de koe als zinnebeeld van milieuvervuiling en gevaar voor de volksgezondheid." In plaats dat de consument moet worden beschermd, vindt Van Zomeren dat de koe het verdient tegen de consument te worden beschermd. "Er wordt gewetenloos met dieren omgegaan. Het uitbreken van BSE is niet meer dan de presentatie van de rekening op de plaats waar hij ook thuishoort. Bij de mens, bij de consument, bij de producenten uit de sector." Zij zullen hun spelregels moeten veranderen. Gebeurt dat niet, dan blijft voor al het vee gelden: wee, hen, die in handen van mensen vallen.

Eerder verschenen in deze rubriek:

Uit balans
(16 november 2000)
Delendam Marijke
(9 november 2000)
Laat de kerk zwijgen
(2 november 2000)
Vanzelfsprekendheden
(26 oktober 2000)
Onder de duim houden
(19 oktober 2000)
Orde op zaken
(12 oktober 2000)
Ongelijke behandeling
(5 oktober 2000)
Taboes en ander ongemak
(28 september 2000)
Houd je bij je leest
(21 september 2000)
Hangen en helpen
(14 september 2000)
Kermisklanten
(7 september 2000)
Een gevaarlijke gek
(31 augustus 2000)
Een brij van letters
(24 augustus 2000)
Links en rechts
(17 augustus 2000)
Metamorfose
(10 augustus 2000)
Over liefde en de dood
(3 augustus 2000)
De lezer bedot
(27 juli 2000)
Zoek de verschillen
(20 juli 2000)
Ma als je beste vriendin
(13 juli 2000)
Het spoor bijster
(6 juli 2000)
Klem zitten
(29 juni 2000)
Verliesposten
(22 juni 2000)
De leidsels in handen
(15 juni 2000)
Op naar Rottumeroog
(8 juni 2000)
Bronnen van het kwaad
(25 mei 2000)
Beweeglijke zweefconstructies
(18 mei 2000)
Ongeschreven wetten
(11 mei 2000)
Roependen in de woestijn
(4 mei 2000)
Grip op de situatie
(27 april 2000)
In het gareel
(20 april 2000)
Fawlty Towers op het Binnenhof
(13 april 2000)
Huiswerk
(6 april 2000)
Geen ochtend- maar schaamrood
(30 maart 2000)
Don Peperoni van de rode mafia
(24 maart 2000)
Zoutloze principes
(16 maart 2000)
Voetbalschema's
(9 maart 2000)
Leergeld
(2 maart 2000)
Lief dagboek
(24 februari 2000)
Shame on you
(17 februari 2000)
Een paar vraagtekens
(10 februari 2000)
Een kwestie van maatvoering
(3 februari 2000)
De blik vooruit
(27 januari 2000)
De keerzijde van gewenning
(20 januari 2000)
Het ongelijk der betweters
(13 januari 2000)
Een oud artikel
(6 januari 2000)

Eerder verschenen artikelen in het archief.

( a d v e r t e n t i e s )