ANNA VISSER
De hotelier in het centrum van Athene geeft zijn gasten die een taxi willen naar het vliegveld, altijd het bedrag op dat maximaal door de chauffeur gevraagd mag worden: 5.000 drachmes. Nog niet zo lang geleden was het usance dat er erg creatief werd omgegaan met ritprijzen. Toeristen waren (sommigen zijn dat nog steeds) immer een dankbare prooi. Maar vergeleken bij wat zich in de Amsterdamse taxiwereld afspeelt, is het peanuts.

In Amsterdam worden taxi's in brand gestoken, chauffeurs het werken belet en passagiers hebben het nakijken: er woedt een taxioorlog. Inzet is de nieuwe taxiwet als gevolg waarvan de vergunningen en taxitarieven worden afgeschaft. Die wet had natuurlijk allang moeten worden uitgevoerd, maar dat ketste af op 'de vuist', waarna - indachtig het poldermodel - werd getracht via overleg tot een oplossing te komen. Tevergeefs natuurlijk. Want, dat weet elke Amsterdammer, een doorsnee taxichauffeur overlegt niet maar scheldt, en schuwt het geweld niet. "Uit het Amsterdamse stadhuis klinken momenteel strijdlustige geluiden richting TCA. De taxiwet zal onverkort worden nageleefd, desnoods door het plaatsen van grote betonblokken rond de taxistandplaatsen", aldus De Groene Amsterdammer waarin de staf wordt gebroken over TCA- directeur mr. H.J. Grijpink. Hij zei nee tegen het voorstel van de gemeente "dat driekwart van de Amsterdamse standplaatsen, geheel tegen de letter van de nieuwe wet in, exclusief TCA-terrein zou blijven". Ook zei hij nee tegen een voorstel om gedupeerde chauffeurs schadeloos te stellen. Tel uit je verlies met zo'n directeur.

Van een communicatieprobleem tussen de regeringsleiders van de EU is nauwelijks sprake - hooguit is het probleem dat ze te veel communiceren en te weinig oog hebben voor wat zich op straat afspeelt. Toen het droeve nieuws over de 58 dode Aziatische vluchtelingen premier Kok bereikte, was hij hogelijk verbaasd: "De georgansieerde mensensmokkel neemt hand over hand toe." Dat haalt je de koekoek. "Omdat het toelatingsbeleid restrictiever wordt en het vluchtelingen vrijwel onmogelijk wordt gemaakt op andere dan illegale en duurbetaalde wijze hun land te onvluchten", stelt De Groene Amsterdammer terecht vast. Even terecht maar treurig is de constatering: "Eerlijker Noord- Zuidverhoudingen waardoor mensen niet meer de wijk hoeven nemen naar vrijere of rijkere windstreken, lijkt al jaren een illusie." Inderdaad, daarover wordt nauwelijks meer gecommuniceerd. Tel uit je verlies met zoveel sociaal-democraten in evenzoveel West-Europese regeringen.

Nee, dan liever Paul Schnabel, de directeur van het Sociaal en Cultureel Planbureau. Hij geeft zijn ogen en oren de kost, getuige zijn relativerende kanttekeningen in Elsevier bij het gevoel van velen dat het egoïsme hoogtij viert. Weliswaar is "de vanzelfsprekendheid van steun aan familieleden en buren afgenomen maar individualisering betekent geenszins dat mensen elkaar in de steek laten. Wat je nu ziet is dat mensen elkaar eigener beweging helpen. Omdat ze elkaar aardig vinden, of een morele verplichting voelen (...)." Ook relativeert hij de idealen van de jaren '60 generatie: "Er was (...) veel flauwekul bij, veel meeloperij, veel politiek-correcte lippendienst." Het tegendeel van 'politiek-correct', is de voetballer Bert Konterman. Hij gedraagt zich niet als zijn 'volgevreten' collega's. Geboren en getogen in Rouveen is hij "een verademing in vergelijking met (...) de volgevreten vedetten. (...) Hij is eerlijk, eenvoudig, ijverig en bescheiden. Hij vertegenwoordigt deugden die bijna uitgestorven lijken", aldus Vrij Nederland. Ook lijkt de tijd voorbij dat "je in je eentje naar het stadion kon zonder je eenzaam te voelen", schrijft Auke Kok in HP/De Tijd. Hij heeft twee wedstrijden van het Nederlands elftal bezocht "en wat mij opviel: geen stom woord. Het spel is geen sociaal vehikel meer, lijkt het, maar een aanleiding voor carnaval". Dat verlies wordt niet meer ingelopen.

Eerder verschenen in deze rubriek:

De leidsels in handen
(15 juni 2000)
Op naar Rottumeroog
(8 juni 2000)
Bronnen van het kwaad
(25 mei 2000)
Beweeglijke zweefconstructies
(18 mei 2000)
Ongeschreven wetten
(11 mei 2000)
Roependen in de woestijn
(4 mei 2000)
Grip op de situatie
(27 april 2000)
In het gareel
(20 april 2000)
Fawlty Towers op het Binnenhof
(13 april 2000)
Huiswerk
(6 april 2000)
Geen ochtend- maar schaamrood
(30 maart 2000)
Don Peperoni van de rode mafia
(24 maart 2000)
Zoutloze principes
(16 maart 2000)
Voetbalschema's
(9 maart 2000)
Leergeld
(2 maart 2000)
Lief dagboek
(24 februari 2000)
Shame on you
(17 februari 2000)
Een paar vraagtekens
(10 februari 2000)
Een kwestie van maatvoering
(3 februari 2000)
De blik vooruit
(27 januari 2000)
De keerzijde van gewenning
(20 januari 2000)
Het ongelijk der betweters
(13 januari 2000)
Een oud artikel
(6 januari 2000)

Eerder verschenen artikelen in het archief.

( a d v e r t e n t i e s )