Volgens mij ben ik de enige vliegtuigpassagier ter wereld op 1 januari 1999. Ik vlieg dan vanuit Kathmandoe terug naar huis. "Wat?" roept iedereen verschrikt, "Durf je dan te vliegen?"

Maar eigenlijk maak ik me er alleen maar druk over of die vlucht überhaupt doorgaat. Air India staat niet bekend om haar betrouwbare service en heeft geen millennumwisselling nodig om een vlucht te annulleren. Het is dus mogeklijk dat ik de millenniumovergang in de bus tussen Kathmandoe en Delhi zal vieren. Maar wakker lig ik er niet van.

Het millennium heeft veel minder betekenis in Nepal. Hier is het derde millennium namelijk zo'n 56 jaar geleden ingegaan. In grote delen van Nepal, en ook in het dorpje waar ik mijn veldwerk doe, is het niet 15 december 1999, maar 29 monsir 2056. En 1 januari 2000 is prozaisch 17 paus 2056. Niemand maakt zich druk over het millennium. Er zijn veel belangrijker dingen: verkoudheden die gepaard gaan met het koude seizoen, verwerken van de gierstoogst, roddelen over de andere dorpelingen, en kijken wat die buitenlander voor rare zinnen laat vertalen. Pas in Kathmandoe werd ik eraan herinnerd dat de millenniumovergang voor de deur staat door de Zuid-Oost Azie versie van MTV in mijn hotel.

Maar elke aanleiding voor een feestje is een goede. Ik heb mij dan ook voorgenomen om de overgang van 16 op 17 paus 2056 te vieren met een smakelijke cocktail. Hopelijk keer ik dan dezelfde dag nog terug naar Europa, en naar onze eigen jaartelling.

Welnu, mijn millenniumwisseling is radikaal anders verlopen dan gepland. En dat heeft niks te maken met bugs in het luchtverkeer, maar alles met de kaping va het Indian Airlines toestel, onderweg van Kathmandoe naar Delhi. Ik was namelijk van plan om met Indian Airlines te vliegen op 1 januari. Maar zij hadden alle vluchten afgelast, en daarom moest ik een dag eerder met Royal Nepal naar Delhi vliegen. Tot ieders grote opluchting waren de gijzelaars gelukkig net voor het nieuwjaar vrijgelaten. Zij kwamen trouwens een kwartier na mij op Delhi aan. Iedereen heeft het er hier over en zegt tegen mij: "Gelukkig zat jij niet in het gekaapte toestel."

Nu zat ik in Delhi tijdens de millenniumnacht. En aangezien in India de Westerse jaartelling wordt aangehouden, heb ik maar besloten om in het Radisson hotel te logeren en het millennium in stijl te vieren, wat mij trouwens ongeveer evenveel kost als twee maanden verblijf in Nepal.

Ik heb mij uistekend vermaakt tussen de Indiase upper class. Eten, mensen kijken en dansen. Na vier maanden Nepal in relatieve eenvoud heb ik het er goed van genomen. Zo goed zelfs dat na afloop van het feest de obers van het hotel mij feliciteerden met het feit dat ik zo goed en enthousiast danste. Dit tot mijn eigen grote verbazing, want mijn schoeisel bestond uit sem-steigijzervaste bergschoenen-de zolen waren in Nepal van mijn gewone schoenen gevallen.

Mijn derde millennium is dus met woeste dansen op bergschoenen tussen sjiek betulbande en besaride Indiërs ingeluid.