1 januari 2000, 13:14
Lief Nachtboek,
Eén schrikbeweging in een zwemparadijs en van mijn plannen met oudjaar klopt niets meer. Ik heb mijn pols gebroken. Ook het Kerstfeest lag voor een deel in het water want de tweede zouden we in de sauna vieren in Warmond en dat is altijd zo fantastisch. Gelukkig was de eerste Kerstdag bij onze dochter heel gezellig maar het valt niet mee voor een doener om niet te kunnen helpen. Dit is dus 'onthand' zijn. Wel kon ik nog steeds heel goed spelen met de kleinzoon.
De reacties op mijn werk waren heel aardig ondanks het grote aantal zieken. Connie, die dit jaar de feestdagen vrij had, bood spontaan aan om twee nachten langer te werken, dus ook dé nacht. Wat was ik daar blij mee. En in de kapsalon van ons huis wassen ze mijn haar.
Voor mijn man verandert ook alles. Als historicus is hij op zijn werk bij de Landmacht voor de millenniumnacht niet nodig en daarom zou hij als slaapwacht de nacht bij mij (en voor een tv) doorbrengen. Nu doen ze het zonder slaapwacht, want ze zijn al samen. En wij vieren het met z’n tweetjes thuis want ook onze zoon heeft zijn eigen plannen. We houden niet van autorijden die nacht in verband met de vuurwerkmist.
Vanaf s'middags twaalf uur heb ik de verschillende tijdzones gevolgd in hun millenniumovergang en dat gaf vertrouwen. De avond, met heerlijke hapjes en drankjes, hebben we voor de tv (Youpie) doorgebracht. Om twaalf uur zoenen, kinderen bellen en met de buren goede wensen wisselen. Om twee uur heb ik toen Connie gebeld voor dit nachtboek. Zij hadden de drukte al achter de rug. Al vanaf half twaalf wilden er bewoners naar hun kamers en na twaalf uur wilde eigenlijk iedereen direct geholpen worden. Er zijn geen problemen geweest en de pieper stond netjes op wintertijd.
Wel, dat was het. Ik wens iedereen een gezond en gelukkig jaar nul toe.