20 december 1999
Van de millenniumnacht verwacht ik het volgende. Grote problemen voorzie ik niet. Er is door mij heus wel over nagedacht, maar ik ben van mening dat bijvoorbeeld een stroomstoring alleen maar positief kan werken in mijn situatie. Het wordt dan in mijn zaak nog gezelliger omdat het gevoel van saamhorigheid toeneemt als met ze allen bij alleen maar een kaars, de alcohol tot je neemt.
Dat gevoel van: we vieren het met z'n allen, probeer ik toch al te creëren, door op deze avond een huiskamerfeest te organiseren. Het is de bedoeling om met een aantal vaste klanten feest te maken waar we het nog lang over zullen hebben. Er is deze avond niemand aan het werk, dus moet iedereen zijn eigen drankje inschenken. Het café is deze avond dus duidelijk een instrument dat gebruikt wordt als huiskamer en geen commerciële onderneming.
Drank en eten worden door de feestgangers onder elkaar betaald tegen inkoopprijs.
Dus op een avond waar in de Horeca over het algemeen veel zal worden verdiend, kies ik voor deze vorm, die mij geen geld zal opleveren, maar wel een hoop lol. Ik wil zelf ook feest.
|
1 januari 2000, 19.26 Millenniumnacht in Café van Diggelen.
Het feest is geweest zoals het was verwacht. Vanaf tien uur druppelden de mensen langzaam binnen. Het is heel leuk om te zien hoe de klanten in het begin zeer schromen om achter de bar te komen om hun eigen drankje in te schenken. Normaal gesproken mogen zij niet achter de bar komen en je kunt zien dat ze daar dan moeite mee hebben. Naarmate de avond vorderde werd de gang achter de bar steeds grappiger. Als je klanten die normaal gewend zijn om bediend te worden ziet schutteren en alleen maar schuim ziet tappen, aan flessen ruiken om erachter te komen of het nou droge of zoete witte wijn is, werkt dat bij alle toeschouwers op de lachspieren. Uiteraard krijg je vanzelf mensen achter de bar die voor iedereen willen inschenken omdat ze altijd al barman hadden willen zijn.
Middernacht is met de daarbij behorende rondvliegende champagnekurken gevierd. Op zo'n moment vinden we elkaar allemaal aardig, wat met veel zoenen en handen drukken wordt benadrukt.
Er was buiten heel veel mooi vuurwerk te zien, en gelukkig zijn de voorspelde idioten bij ons niet langsgeweest. We hadden er wel één binnen lopen. Die dacht dat hij op het perron stond. Hij had een fluitje bij zich waar hij meerdere malen op geblazen heeft. Wij raakten daar niet erg van in de war maar het schijnt dat het tijdens een voetbalwedstrijd een iets andere uitwerking had. Beide partijen waren toen boos op de scheidsrechter terwijl die niet had gefloten. Ook kregen wij kritiek op de gedateerdheid van de muziek. Er was alleen maar muziek uit de vorige eeuw. Al met al was het erg gezellig en is er veel gedanst, vraag dat maar aan de voeten van mijn vriendin.
|