HANS DULFER
Radiomakers hebben met politici gemeen dat ze nog al eens wat al te gemakkelijk met de verre toekomst omspringen. Ze weten als geen ander dat uitspraken over dat onderwerp bij hun toehoorders vaak een zweem van bewondering oproepen die niet zelden overgaat in blind vertrouwen. Maar ze weten bovendien dat het zelden of nooit tot een afrekening komt tussen die profetie en de werkelijkheid, omdat diezelfde toehoorders, evenals de verkondigers trouwens, tegen die tijd al lang dood en begraven of op z'n minst dement zijn. Maar soms gaat het mis.

Afgelopen vrijdagmiddag werd bij de VPRO Radio plotseling de rekening gepresenteerd van zo'n voorbeeld van niet waargemaakte lange-termijn- demagogie. In het programma VPRO op Vrijdag kwam onaangekondigd een allerbeminnelijkste predikant in ruste uit Gramsbergen aan de telefoon die zich, op beleefde toon en haast verontschuldigend, afvroeg waarom de VPRO zich niet aan een vijfentwintig jaar geleden gedane belofte gehouden had. Wat bleek, in september 1975 had het langharig tuig dat het toen voor het zeggen had bij die omroep, aangekondigd opnames van een willekeurige dag radio ingeblikt te begraven in de tuin van een van de VPRO villa's. Ze hadden plechtig beloofd om die precies vijfentwintig jaar later weer op te graven en uit te zenden om te kunnen beluisteren hoe de (radio)wereld in die tijd veranderd zou zijn. Dat was nog eens een leuk en ludiek plan vond ook de toen nog niet in ruste zijnde predikant uit Gramsbergen die op die dag toevallig of misschien wel beroepshalve naar de VPRO Radio zat te luisteren. Te meer omdat als uitzenddag 11 september 1975 gekozen was, een dag waarop de VPRO niet uitzond maar de NCRV, en dat was nu weer toevallig net de favoriete omroep van de predikant en z'n vrouw. Die laatste plaatste de datum dan ook handgeschreven op de verjaardagskalender in het toilet zodat de dag suprme niet alleen voor eeuwig ingeprogrammeerd werd, maar bovendien vrijwel iedere dag in het zicht bleef.

Het moet dan ook een bittere ontgoocheling voor het echtpaar zijn geweest dat ze na 25 jaar wachten op 11 september 2000 moesten ervaren dat de VPRO zich niet aan haar woord hield. Geen triomfantelijke herhaling van een stichtelijk woord van de toenmalige NCRV dominee, geen zucht van herkenning bij het luisteren naar het toen zo populaire Bel Canto-programma. Niets van al dat moois uit die tijd, helemaal niets bleek er van die toekomstbelofte terecht gekomen.

Teleurgesteld waren ze, maar niet haatdragend. Ze hadden er wel begrip voor zeiden ze op predikant-vriendelijke toon tegen de verbouwereerde VPRO-presentatrice die zich nog in allerlei bochten probeerde te wringen. "Ach mevrouw het is niet zo erg hoor, er werken bij zo'n jonge omroep als de VPRO nu natuurlijk allemaal nieuwe mensen en die weten daar niets meer van af", zei de begripvolle predikant in ruste. "Je moest eens weten dat het nog steeds dezelfde zijn maar dan zonder het predikaat tuig en lang haar", hoorde je de presentatrice denken, maar ze zei: "Ik heb met de oude Wim Noordhoek gesproken en die wist daar nog wel wat van af." Vlak voor de verhuizing van de villa's naar dat veredelde Ikea-gebouw op het NOB-terrein waren de ingeblikte banden van die bewuste opnamedag nog opgegraven. Dat was een hels karwei geweest, Noordhoek had er nog blaren van op z'n handen en was een hele week van slag geweest. Hij had ze toen ergens in een hoek van z'n kantoor gezet, maar tijdens de verhuizing was hij ze kwijt geraakt. De VPRO- presentatrice bood met duidelijk te horen schaamrood op de kaken het bejaarde ex-predikanten echtpaar duizendmaal excuses aan plus de belofte dat er nog eens goed gezocht zou worden en als ze dan gevonden waren zou de VPRO ze zeker nog eens uitzenden tijdens een van de VPRO Nachtuitzendingen. Wanneer wist ze alleen niet. En dat is natuurlijk dan toch nog een aardige geste voor zo'n bejaard predikanten echtpaar want die zullen wel vaak 's nachts nog even aan de VPRO radio gekluisterd zitten nadat ze eerst in de disco van Gramsbergen met een paar xtc-pilletjes een potje hebben staan gabberhousen.

Eerder verschenen in deze rubriek:

Alles wat riekt naar klank
(11 september 2000)
Allemaal naar de NROD!
(4 september 2000)
BNN beroert de radio
(28 augustus 2000)
Ûûûûûûh...
(21 augustus 2000)
Radio 1 wordt er niet beter op
(14 augustus 2000)
Niet te koop
(7 augustus 2000)
Boeddha is boos
(31 juli 2000)
Met een kristalletje de wereld rond
(24 juli 2000)
Wij willen Wielaert
(17 juli 2000)
De etterbak van het peloton
(10 juli 2000)
Nachtelijke reis
(3 juli 2000)
Voetbal op de radio
(26 juni 2000)
Oren wassen
(5 juni 2000)
'Jazz is een plicht'
(29 mei 2000)
Hemelse modder
(22 mei 2000)
De toekomst van de radio
(8 mei 2000)
Ochtendmensen
(1 mei 2000)
Red Beatrix!
(17 april 2000)
Spervuur
(10 april 2000)
Opwindende radiotijden
(3 april 2000)
De lof der vrijzinnigheid
(27 maart 2000)
Tijdsbeeld in geluid
(13 maart 2000)
Een voorbeeld voor Radio 1
(6 maart 2000)
Radio op cd
(28 februari 2000)
Pete Felleman (1921-2000)
(21 februari 2000)
Internet op de radio
(14 februari 2000)
Bedroevend nieuws
(7 februari 2000)
Nieuws moet niet leuker
(31 januari 2000)
De macht van het getal
(24 januari 2000)
Muzikaal verhaal
(17 januari 2000)
Ons nationaal product
(10 januari 2000)
De eerste Millennium-placenta
(3 januari 2000)

Eerder verschenen artikelen in het archief.

( a d v e r t e n t i e s )