NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

ELLEN DE BRUIN
Dat zul je nou altijd zien. Heb je eindelijk eens een jaarwisseling die de hele wereld rond 24 uur duurt, jaren hebben we er naar uitgekeken, en dan gebeurt er niks - of weinig. Maar dat kon je dan in elk geval live vernemen via de radio. Nieuwszender Radio 1 volgde het aanbreken van het nieuwe millennium over de hele wereld in de uitzending: 'Tweeduizend in 24 uur', te beginnen op onze oudjaarsdag om 12 uur 's middags en eindigend op dezelfde tijd op onze nieuwjaarsdag, als de hele wereldbevolking in de nieuwe eeuw zou zijn beland.

Correspondenten in alle werelddelen zaten paraat om over elk millenniumbugje, hoe klein ook, te rapporteren. Verslaggevers waren naar spannende locaties gestuurd, zoals de gewoonste straat van Nederland. Maar niets. De telkens vers ingezette presentatoren boden regelmatig hun excuses aan dat het allemaal maar zo goed bleef gaan; zelf vonden ze het ook een beetje saaie bedoening.

Aan de verslaggevers lag het niet, die deden hun best. Eenmaal leidde dat tot een heuse scoop; Radio 1 had een bericht over een ontploffing in Arnhem, waarbij een dode en een zwaar gewonde vielen, eerder dan het ANP. En de luisteraar werd nauwgezet op de hoogte gehouden van het aantal centimeters ontsluiting bij de vrouw die, bijgestaan door stakende vroedvrouwen, de eerste Amsterdamse millenniumbaby ter wereld zou brengen - na een minuut of tien gevolgd, zo nieuwsanalyseerde de verslaggever, door de eerste 'millenniumplacenta'. Maar verder was het afzien, deze nieuwsloze nieuwsradio, slechts verteerbaar met veel champagne, wat hazenslaapjes en het dromerige vooruitzicht van een kraakverse eeuw. Maar wacht ... stakende vroedvrouwen die kinderen ter wereld helpen. Wat was het eigenlijk voor surrealistisch millennium waar deze uitzending ons heenvoerde? Die 'magie van de twee met de drie nullen', waar Manon Uphoff enige tijd na middernacht over begon te orakelen, was dat misschien een duistere kracht die alles wat vertrouwd was omver zou werpen? Was iedereen gek aan het worden? Was dat het echte millenniumprobleem?

Een verslaggever meldde trots dat de Russische roze champagne van een Amsterdamse feestvierder, in tegenstelling tot wat je misschien zou denken, wel degelijk te drinken was. Samen toostten ze op het aftreden van Jeltsin. Was dit eenentwintigste-eeuwse dieptejournalistiek? Op de vraag van een presentator wat de mensen in een bepaald ver land nu precies aan het zingen waren, antwoordde de plaatselijke correspondent dat het hier het lied 'La la la la' betrof. Was dit eenentwintigste- eeuwse overzeese deskundigheid? En de zaken werden grimmiger. Een nieuwlezer stelde vast dat in Grozny kort na de eeuwwisseling opvallend veel explosies werden gehoord. Waar niet? Was dit eenentwintigste- eeuwse zwarte humor? Uiteindelijk werd het weer licht. En gelukkig wat normaler. Het bericht over Grozny werd herhaald, maar kende ons oude millennium niet ook al een enkel surrealistisch moment? De nieuwste presentatrice leek de zaken wel weer onder controle te hebben. "Ach, dat zijn jullie wel gewend daar", zei ze tegen een correspondente in El Salvador, die mogelijke stroomstoringen aankondigde. "Als dat nou in Nederland zou gebeuren." Een millenniumbug? Niemand wilde er meer in geloven.

Om vijf over twaalf 's middags, nieuwjaarsdag, wenste de presentator van het Radio 1-Journaal ons een nieuwsrijk nieuwjaar. Uit de grond van zijn hart.

Eerder verschenen artikelen in het archief.