M E D I A
|
NIEUWSSELECTIE
|
Opwindende radiotijden
HANS DULFER
Onder de officiële leiding van Radio Stad-chef Jan Carmiggelt maar onofficieel in handen van oproerkraaaier no.1 Stan van Houcke (een vroege Rob Muntz) was het forum langzaam maar zeker uitgegroeid tot niet alleen een spreekbuis van de Amsterdamse kraakbeweging maar ook tot een rumoerige vrijhaven voor iedere praatjesmaker met een onafhankelijke mening. Hans Knoop op het toppunt van zijn roem om maar eens iemand te noemen, maar ook de nu zo populaire schrijver Geert Mak wist regelmatig met z'n castraatstemmetje fiks wat weerstand bij de gegoede burgerij op te roepen. En er waren er nog meer. Hubert Smeets die tegenwoordig als schandknaapje van Felix Rottenberg opereert maar toen nog een frisse eigen mening had. En niet te vergeten Ton van Dijk, toen nog niet van Panorama maar van de Haagse Post en zeker niet te vergeten de excentrieke hoogleraar strafrecht Jacques v.d. Meulen die altijd minstens vijf minuten te laat kwam omdat hij zich verplaatste op een gammele fiets die elke Amsterdamse junk zelfs vol afgrijzen liet staan, op slot of niet op slot. De eerste keer dat het spaak liep met het forum was toen de tegenwoordige adjuncthoofdredacteur van de Volkskrant Jan Tromp zich vol trots kwam melden met z'n juist geschreven boek over Dries van Agt. Na wat passages te hebben doorgelicht kon Van Houcke het niet laten luidkeels het Wilhelmus in te zetten en mij te pressen tot saxofoonbegeleiding want ik zat, zoals te begrijpen valt, ook in dat journalistenforum ondanks dat mijn hoofdberoep in die tijd autoverkoper was. Niet alleen Jan Tromp werd pissig, maar ook het Radio Stad opperhoofd Leo Jacobs, die thuis had zitten luisteren. In drie minuten schreef hij een ontslagbrief voor Stan van Houcke, sprong op z'n fiets, jakkerde naar café De Engelbewaarder en smeet midden in de uitzending rood aangelopen de ontslagbrief op tafel. Van Houcke en ik kregen de slappe lach, niet vanwege de ontslagbrief maar vanwege het elastiek dat Jacobs nog om z'n broekspijp had om niet met z'n broek tussen de fietsketting te komen. Het ontslag werd daags daarna weer teniet gedaan door toedoen van vakbondsman Gerard Schuit, die de inmiddels weer tot rust gekomen Leo Jacobs met enige aandrang tot andere gedachten wist te brengen. Het definitieve doek voor het Journalistenforum viel op de dag van de kroning van Beatrix. De VARA was op de onzinnige gedachte gekomen om het forum landelijk uit te zenden tijdens die toch al zo omstreden kroning. Heel Nederland kon onverwacht in een nationale radiouitzending meegenieten van een aantal semi-journalisten die er niet voor uit de weg gingen de bevolking op te roepen de politie met stenen te bekogelen of op z'n minst samen met Beatrix het water in te gooien. Die dag werd dus mede door het journalistenforum geschiedenis. Hanneke Groenteman, die het forum had voorgezeten, werd bijna aan de schandpaal gezet en mocht een tijd lang niet meer in de VARA-kantine komen. Stan van Houcke werd natuurlijk onmiddellijk ontslagen en kon slechts met veel moeite later nog bij de VPRO aanklampen waar hij een soort reizend verslaggever werd waar Peper nog iets van had kunnen leren. Bij mij thuis vloog een steen door het raam die ik jarenlang innig bewaarde, maar die ik bij m'n laatste verhuizing toch definitief uit het oog verloren ben. Leuke tijd toch wel.
|
NRC Webpagina's
3 APRIL 2000
De lof der vrijzinnigheid
|
Bovenkant pagina |