De etterbak van het peloton
HANS DULFER
Sportprogramma's lenen zich over
het algemeen niet voor taboedoorbrekende of maatschappijvernieuwende
activiteiten. En zeker niet het sedert mensenheugenis vaste juli
radioprogramma van de NOS Radio Tour de France dat in het tv-
loze tijdperk een ongekende populariteit genoot maar al tijdenlang in de
schaduw van Mart Smeets moet leven.
Dit jaar is er echter alles aan gedaan om Radio Tour de France weer te doen opleven. En dat is
aardig gelukt met de steeds beter opererende Tom van 't Hek, de zich
moeiteloos in het sportjargon wentelende Clairy Polak en de achter op
een motor gemonteerde NCRV spraakwaterval Sjors Fröhlich, die geen
middel schuwt om de Theo Koomen van de eenentwintigste eeuw te worden.
Om het geheel nog wat aantrekkelijker te maken heeft de programmaleiding
de onvermijdelijke extra items en spelletjes ingebracht waar blijkbaar
geen enkel radioprogramma meer aan kan ontsnappen. De met veel bravour
aangekondigde Tour de France Klassiekers zijn meestal overjarige
meezingers van Adamo waarmee, ook al sinds mensenheugenis, de gaten
tussen de verslaggeving worden opgevuld. Wel nieuw is het spelletje
De Leukste Vraag Van De Dag waarbij luisteraars via internet
vragen mogen stellen aan de wielervedetten en waaraan ook nog een soort
competitie is gekoppeld die de uiteindelijk Leukste Vragensteller een
tweedaagse reis naar het laatste deel van de Tour kan opleveren. Goed,
afgelopen donderdag kwam een vraag aan bod die mij de oren deed spitsen.
Of Rabobank-kopman Michael Boogerd maar even wilde vertellen wie hij de
sympatiekste en de onsympatiekste renner van het peloton vond. Pats, dat
sloeg in. De dienstdoende verslaggever Bas Tiggelaar verslikte zich
haast en veranderde vliegensvlug de vraag aan Boogerd in 'Of er
sympathieke en onsympatieke renners in het peloton zijn', een vraag die
veel meer in onze door het Poldermodel gedrogeerde moraal past. En zo'n,
voor de gemiddelde, bovenmodale Nederlandse topsporter karakteristiek,
antwoord verwachtte ik zeker van Michael Boogerd, die zich moeiteloos
kan plaatsen in het rijtje van op het moment suprème
altijd falende topsporters waar Nederland zo rijk mee gezegend is. Maar
nee hoor, deze Frank de Boer van het wielerpeloton deed net of hij de
verdraaiing van de vraag niet had opgemerkt en begon met niet geringe
stemverheffing frank en vrij op te sommen wie hij een leuke collega of
etterbak vond. Met naam en toenaam nog wel! En bovendien smakelijk
aangevuld met sappig bewijsmateriaal.
Een Italiaan (natuurlijk) moest het helemaal ontgelden. Een eerste klas
eikel volgens onze nationale vedette. Heerlijk om zoiets te horen in een
tijdperk waarin geslijm en om de hete brei heendraaien tot kunst
verheven zijn. Een tijdperk waarin middelmatige of gespeelde
eensgezindheidheid de manier is om indruk te maken op anderen. De
voorgebakken praatjes van misselijkmakende positivo's die eensgezind
geblinddoekt propageren dat het toch zo goed gaat met onze economie,
onze vermeende voetbalhegomonie, de privatisering, de
armoedebestrijding, KPN, het milieu, het volleybalteam, de
Nederlandstalige popmuziek, de Euro, onze cultuur en nog veel meer.
Politici en gezagsdragers die op de avond van een ramp alleen maar
hijgerig komen vertellen dat hun rampenplan subliem en feilloos gewerkt
heeft en vijf jaar later bij een of andere onderzoekscommissie met
evenveel aplomp en overtuiging mededelen dat 'de eerste uren na de ramp
natuurlijk een complete chaos waren'. Aan dat oeverloze bedekken en
ontkennen van de werkelijkheid is nu gelukkig door toedoen van Radio
Tour de France, een internet-vragensteller, en Rabo-kopman Michael
Boogerd een eind gekomen. Een nieuw tijdperk is aangevangen met die
overigens vlak verlopen etappe van afgelopen donderdag.
Wat gezegd moet worden, moet gezegd kunnen worden. Zo gaat het weer
worden. Als die Italiaan de etterbak van het peloton is, gaan we niet
meer zeggen dat wij Europeanen een hechte eenheid vormen en dat er
misschien een klein verschilletje van mening is. Van nu af aan is het
spuien van kritiek niet meer synoniem aan negativisme en passen mensen
met een afwijkende mening weer best in een team (met dank aan de
Rabobank).