|
|
|
NIEUWSSELECTIE Dossier Voedingsschandalen Ministerie van Landbouw, Natuurbeheer en Visserij
|
Europese markt is rijp voor krokodillenvlees
SRIRACHA, 24 MAART. Ze hangen keurig op een rijtje met een vleeshaak door hun onderkaak, de dertig krokodillen in de slachterij van Sriracha Crocodile Farm. Allemaal zijn de dode beesten rond de drie jaar oud, want dan smaken ze het beste. Hun buik voelt aangenaam zacht en glad aan, het vlees onder het handtassenleer smaakt voortreffelijk. En Glen Romijn heeft alle reden tot lachen. De Nederlander heeft de afgelopen jaren geprobeerd het krokodillenvlees te verkopen aan andere landen dan de vaste afnemers China en Hongkong. Aan Europa dus. En zie: de BSE-crisis brak uit, daarna kwam mond- en klauwzeer en Romijns handel kreeg een impuls als nooit tevoren. Een Duitser kwam langs en gaat het krokodillenvlees in Duitsland verkopen ("die man wilde mijn hele handel opkopen"), een Nederlander kocht in één order vijfhonderd krokodillenkarkassen om verder zelf te verwerken en nog even en België, Groot-Brittannië, Bulgarije en ook Canada gaan volgens Romijn vallen voor zijn krokodillenvlees. En anders wel voor de krokodillensoep die hij naar zichzelf heeft genoemd Mr. Glen. Krokodillen kweken is een overzichtelijke bezigheid. De beesten eten een kilo vlees per week en verder heb je er geen omkijken naar. "We hebben er 100.000, de helft van alle krokodillen in Thailand", zegt Romijn. "De 70.000 oude krokodillen hoeven alleen maar in de zon te liggen en honderdtwintig keer per dag voor het nageslacht te zorgen. De rest wordt niet ouder dan drieëeneenhalf jaar en dan worden ze geslacht." Uit ongeveer één op de drie eieren die in de incubator staan komt een krokodil die het volhoudt. "Wij zijn met al onze papieren de enigen in Thailand die het vlees mogen exporteren, want het gaat hier om een beschermde diersoort. Omdat we ze zelf fokken, mogen we erin handelen. Volgend jaar hopen we door de grens te gaan van 40.000 geslachte krokodillen." Op de boerderij ligt overal wel een krokodil, meestal op een paar anderen. De meeste lijken dood, sommige hebben hun bek wijd open en doen helemaal niets. Totdat een bezoeker langs komt en een onverhoedse beweging maakt. Dan wenden ze razendsnel hun kop in de richting van het gevaar en klapt de enorme muil dicht. Vooral het gevecht om voedsel verraadt de indrukwekkende reactiesnelheid. De geslachte 'Crocodilys Siamensis' zijn een kleine twee meter lang, wegen 22 kilo. Hiervan is een kilo of tien vlees. In Nederland kost zo'n kilo tachtig gulden, maar de wangen van elk een onsje zijn een stuk duurder. Ook uit de staart komt lekker vlees, dat smaakt als een kruising tussen krab en kip. Een slimme slachter haalt een paar spare- ribs uit een krokodil, een paar striploins, T-bones en tenderloins. En wat overblijft is eigenlijk het kostbaarste: de huid. Romijn verkoopt een handgemaakt handtasje, waar twee krokodillen in verwerkt zitten, voor 2.000 gulden. "In Europa is dat dus tien keer duurder." Dat je van een krokodil een portemonnee en een tas kan maken, hoeft Romijn in Europa niet meer uit te leggen. Dat het beest uit eerste klas doch peperduur vlees bestaat waar je van alles mee kunt maken, van saté en soep tot steak, is iets wat alleen de kenner weet. Romijn wil het krokodillenvlees nu op elk boodschappenlijstje krijgen - en met het wantrouwen dat het 'normale' vlees nu geniet moet dat volgens de ondernemer lukken. "Ook bij mond- en klauwzeer is de één zijn dood de ander z'n brood."
Zie ook:
Eerste melklozing kleurt het water wit
Meer gevallen van mond- en klauwzeer (22 maart 2001)
Mond- en klauwzeer nu ook in Nederland (21 maart 2001)
Massale doding van Britse dieren (15 maart 2001) |
NRC Webpagina's 24 MAART 2001
|
Bovenkant pagina |
|