NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

RAYMOND VAN DEN BOOGAARD
,,Het eerste interactieve televisiestation van Nederland'', noemt The Box zichzelf enthousiast, dus maar eens proberen.

De gedachte achter The Box is dat je, uit de lijstjes met muziekvideo's, een nummertje kunt kiezen, die je dan per telefoon kan aanvragen. Mmm, eens even kijken, veel Nederlands repertoir van bedenkelijk allooi waaraan we geen behoefte hebben, al helemaal niet in de bedenkelijke beeldkwaliteit van The Box. Wat staat er onder de nieuwe video's, aha de nieuwe Mariah Carey, dat lijkt me wel wat. Ik neem tenminste aan dat met 'Miriah Carey' Mariah Carey wordt bedoeld. 'Honey' heet haar nieuwe video veelbelovend. Tijd om het betaaltelefoonnummer te draaien.

'Dit nummer kost 1,05 gulden per minuut' meldt de PTT dreigend, maar ach, wat is 1,05 gulden nu voor de vervulling van een hartewens? Eenmaal doorverbonden begint een galmende mannenstem mij uitbundig welkom te heten. Dat duurt vijftien seconden. Daarna begint dezelfde stem met een uitvoerige opsomming van de vele mogelijkheden van The Box-telefoon.

Zo blijk ik niet alleen maar te kunnen kiezen voor het aanvragen van een plaatje, maar ook voor deelname aan quizzen, het bestellen van artikelen, het navragen van wat deze week de 'boxtopper' is en zelfs kan ik met een medewerker praten. Als alle mogelijkheden zijn opgenoemd zijn we 45 seconden verder en gaat derhalve de tweede minuut in, de rekening bedraagt derhalve al 2,10 gulden.

Een aansporing mij voor een talentenjacht in te schrijven laat ik aan mij voorbij gaan. Dan wil de telefooncomputer mijn postcode weten - dat is 'nodig' laat de galmende stem weten. Ik vind dat niet zo nodig en toets dus vier willekeurige cijfertjes in. Maar die identificeert de computer kennelijk als niet bestaand en om niet onnodig tijd te verliezen vul ik dus maar de juiste in. Die gaat de computer ook nog eens opnoemen, en vraagt mij vervolgens om een bevestiging. Dan gaat de derde minuut in en bedragen de kosten inmiddels dus 3,15 gulden, drie keer zoveel als verwacht. Door hard werken en snel drukken slaag ik erin de vierde minuut nog net te vermijden. Dat vergt wel enige tegenwoordigheid van geest, want ook bij het eigenlijke bestellen van mijn video bewandelt de computer weer allerlei omwegen. Zo laat hij mij - betrekkelijk overbodig want ik kijk al - weten dat The Box alleen maar met een decoder te bekijken is en wil hij mijn keuze nog eens bevestigen, zowel per telefoon als televisiescherm.

Merkwaardig is dat de computer je niet vertelt hoe laat je je verzoekje op de buis kunt verwachten, wat me een bezwaar lijkt als er veel wachtenden zijn. Maar op het moment dat ik bel, zijn die er zeker niet want ik zie maar zelden onderin beeld het woordje 'bedankt' verschijnen. En inderdaad, na ongeveer tien minuten verschijnt Mariah's 'Honey'.

Oefening baart kunst: misschien is het mogelijk om de gesprekstijd wat te bekorten, en de hoorn neer te leggen nog voordat de computer in beeld mijn verzoekje heeft geregistreerd? Deze taktiek slaagt deels: de ellenlange opsomming van de mogelijkheden bijvoorbeeld laat zich afkappen door onmiddellijk '1' in te drukken, het keuzemenu voor aanvraag. Maar op andere momenten galmt de stem onverstoorbaar door en met de postcode wreekt zich deze tactiek: kennelijk heeft de computer de cijfers niet in de goede volgorde opgenomen en hij wenst de waarheid.

Desondanks is het, met niet geringe stress, mogelijk de beltijd tot twee minuten te beperken. Leuk conceptje zeg, interactieve muziektelevisie. Niet alleen moet je ervoor betalen - die decoder waarvan sprake is, betreft die van een betaald pluspakket - maar bovendien bestaat The Box het nog om te proberen mij in mijn zwaarbetaalde beltijd allerlei spullen aan te smeren.

Boycotten.

Eerder verschenen in deze rubriek:

TV als object van bewuste keuze
(30 april 1997)
Een oefening in informatie
(7 mei 1997)
Lessen in argwanend kijken
(14 mei 1997)
Smoezelig onder nette vlag
(21 mei 1997)
Royaal kiezen uit nieuws
(28 mei 1997)
Zender zonder dommigheid
(4 juni 1997)
De macht op de snijtafel
(11 juni 1997)
Digitale boeketten bloeien niet
(18 juni 1997)
De Europese kijker bestaat niet
(25 juni 1997)
Een wonder van eenvoud
(2 juli 1997)
Elk thema zijn eigen kanaal
(9 juli 1997)
Radiopareltje: America One
(16 juli 1997)
Laat het stiertje los!
(23 juli 1997)
De hele dag supersaai weer
(30 juli 1997)
Ingetogen begin voor Canal+
(6 augustus 1997)
Elektronische tv-gidsen
(13 augustus 1997)
Joris Ivens op France Culture
(20 augustus 1997)
Herhaling van oude DDR-tv
(27 augustus 1997)
Pluspakket op de kabel
(3 september 1997)
Beurskoersen, spectaculaire telexen en de horoscoop
(17 september 1997)