NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

JOOP MEIJNEN
In Nederland wonen zo'n half miljoen Indo's, afkomstig uit Indonesië of geboren uit Indonesische ouders. Ze vormen de grootste groep allochtonen, maar zijn eigenlijk helemaal geen groep. ,,De groep heeft zich zo effectief laten opzuigen door de Nederlandse spons dat in het later geformuleerde 'minderhedenbeleid' de Indo's al niet eens meer als specifieke minderheid werden aangemerkt'', schrijft Joost Niemöller. Hij tafelde met vijf vertegenwoordigers van de tweede generatie Indo's, die zich drie jaar geleden verenigden in het Indisch Netwerk, en doet daar verslag van in De Groene. Het netwerk wil een platform bieden voor discussie over identiteit en assimilatie van Indo's in Nederland. Volgens de omslag van het blad is er sprake van een 'Indo-revival' en ,,broeit het in de tweede generatie'', maar dat is op grond van Niemöllers verslag nogal zwaar aangezet.

In het blad ook een - hier en daar onnavolgbaar - vraaggesprek, met voormalig provo Robert Jasper Grootveld, die 65 jaar is geworden. Hij gelooft onvermindert in de komst van Klaas en belijdt dat met een fin de siecle-achtige verve. ,,Klaas komt. Hoe dan ook. Klaas komt!'' Hij kan er nog steeds niet over uit dat hij voor zijn ,,onzinkbare drijfdingen'' maar geen erkenning vindt. ,,Onbegrijpelijk! Dat ik vijfëntwintig jaar bezig ben [...] en dat ik door mijn tijdgenoten niet alleen niet erkend, maar zelfs niet herkend word! Zo van: hé, dat is land en het drijft! Nee, men denkt: drijven op het water doe je met een boot.''

Tast Grootveld in het duister naar de reden waarom hij niet serieus wordt genomen, in Den Haag laat zich de informele hiërarchie volgens Elsevier ,,vrij gemakkelijk uittekenen''. Het blad sprak met ,,een vijftiental ingewijden'' op het Binnenhof voor het omslagartikel over stijgers en dalers in politiek-Den Haag. Aan de vooravond van het verkiezingsjaar bleken de geconsuleerde informaten, aldus Eric Vrijsen, opmerkelijk eensgezind over de 'rating' van de politici. Dat leidt dan tot passages als: ,,Op Volksgezondheid heeft Els Borst de teugels steeds minder in handen. [...] Het departement wordt feitelijk geleid door oud-bewindsman Joop van der Reijden ( CDA ) die ter plaatse is aangesteld met een wel heel erg ruime opdracht'' en ,,Winnie Sorgdrager strompelt naar het einde. [...] Weldra zal zij worden weggepromoveerd''. Als dat waar is, zijn het krasse primeurs. Hier lijkt echter veeleer van toepassing wat Vrijsen schrijft over de wijze waarop zijn stemmingen en koersen tot stand zijn gekomen: ,,Objectiviteit bestaat niet in de politiek. Wat telt is de perceptie''.

In dat licht is het interview door Marjo van Soest met VVD-senator Aarnout Loudon in Vrij Nederland zeker zo onthullend. Twaalf jaar zat hij aan het roer bij het chemieconcern Akzo, voordat hij in 1994 overstapte naar het Binnenhof. Als captain of industry las hij de politiek regelmatig de les, nu legt hij de werkgeverslobby over de knie. ,,Ik zeg weleens tegen mijn vroegere collega's: als wij een bedrijf moeten saneren, moeten er misschien tweeduizend mensen uit. Traumatische ervaring, heel vervelend. Maar op een goed moment is het gebeurd, dan zijn die mensen weg en dan ga je verder met de mensen die er nog zijn. In de maatschappij kan dat niet. Mensen die uit de boot vallen, blijven er altijd, en voor hen ben je ook verantwoordelijk. Dus als er een paar kunstmatige maatregelen genomen moeten worden om langdurig werklozen aan een baan te helpen, zeg ik: nou vooruit.'' Over perceptie gesproken.

Redactie en medewerkers van HP/de Tijd hebben volgens hoofdredacteur Bert Vuijsje ,,het eeuwige spel tussen man en vrouw met veel plezier in kaart gebracht'' voor een wat dikker (en duurder) zomernummer. Dat is er hier en daar aan af te lezen, maar ze zijn toch ook thuisgekomen met een heleboel dikdoenerij (,,Ik kon mijn Pontiac nergens kwijt tussen al die Porches''), gebabbel (,,We tennissen alleen tegen elkaar, anders moet je sociaal doen en wat drinken en daar houden we niet zo van'') en gekwebbel (,,Hoe die mannen - het zijn allemaal mánnen - schrijven dat Grunberg de nieuwe Mulisch moet zijn. Na het succes van vrouwelijke auteurs zijn ze zó blij dat er eindelijk weer eens een mannelijke auteur is). Europolitica Hedy d'Ancona vertelt dat ze ,,weer onstuimig verliefd'' is. Op wie meldt ze niet. Wordt vervolgd, mogen we gevoeglijk aannemen, maar dan in de echte Privé.