NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

W. WOLTZ
Als alles goed was zou kunst de media moeten beheersen. Emoties, passies, grensverlegging - wat wil eens mens meer? Maar weekbladen zetten kunstartikelen meestal achterin - net als de dagbladen trouwens. Soms nog net vóór economie, meestal erachter en dat is de hiërarchie. Alleen derivaten halen de voorpagina: opschudding over een geslachtsdeel, vervalsingen, roof of karaktermoord, echte kunst heel zelden. Neem Leon de Winter. Een hele stapel boeken heeft hij geschreven, maar al twintig jaar zijn de recensies mummelend matig tot negatief.

In De Groene Amsterdammer mag hij nu twee pagina's wraak nemen. Rache ist ein Gericht das kalt gegessen wird zei (meen ik) Joseph Goebbels. Welnu, De Winter heeft twintig jaar de tijd gehad om zijn messen te slijpen. Giftige hyperbolen, zoet gevlei met een gifpil, geestig getreiter - wie zou er niet vrolijk worden bij dat vooruitzicht? Helaas, wat De Winter er van maakt bevestigt het oordeel van de recensenten: vlot geformuleerd maar oppervlakkig - een klap met een dode muis. Want om Michaël Zeeman een 'zieke schoft' te noemen, een 'hufter die niet van literatuur houdt maar voor wie literatuur een middel is om macht te vergaren' - dat is geen wraak, dat is gewoon schelden. En daar is geen talent voor nodig. Dodelijk, bloemrijk, vilein schelden is echter weinigen gegeven: Leon de Winter heeft het te gemakkelijk opgevat.

Evenmin over kunst maar wel over kunstroof, dus over geld en slechtheid, gaat het belangrijkste verhaal van Vrij Nederland. Het is een scoop van Jan Fred van Wijnen, die beschrijft hoe de bekende dubieuze kunsthandelaar Michel van Rijn onschatbaar waardevolle gestolen Cypriotische mozaïeken terugbezorgt aan Cyprus. Hij doet dat gratis, door zijn voormalige Turkse partner in de val te laten lopen. Niet uit wraakgevoelens lijkt het, maar meer uit gewoonte. Of hij wil zich verdienstelijk maken bij justitie, maar dat is niet precies te lezen want het van namen en details trillende verhaal is niet helemaal samenhangend. (Overigens moet worden gemeld, dat VN al op pagina 18 een interview heeft met de Indiase schrijfster Arundhati Roy. Perfect getimed ook, want bij sluiting wist de redactie wel dat Roy genomineerd was voor de Booker Prize, niet dat zij die zou krijgen.)

Van wraakgevoelens mag men Willem Aantjes, de nu 75-jarige calvinistische politicus niet verdenken. Hij is zo redelijk en belangstellend, begaan met het imploderende CDA. Maar intussen hanteert hij, eveneens in De Groene, de guillotine aanzienlijk bekwamer dan De Winter. Over Piet Bukman: 'Wie haalt het nou in z'n hoofd om Bukman voorzitter van de Tweede Kamer te maken? (..) Dat is een soort Ollie B. Bommel-figuur. (..) Ik heb hem nog nooit ergens zien weggaan zonder dat opgelucht was'.

Aantjes is ook niet te beroerd om nieuwe kandidaat-Kamerleden te stimuleren: ,,Maar die meneer De Milliano, die nu achtste staat op de nieuwe CDA-lijst, wil alleen in de Kamer omdat dat een opstapje is naar een staatssecretariaat voor de Mensenrechten.''

Elsevier schrijft - als enige weekblad - over de arrestatie van Cor van Hout en een bataljon familieleden. De ontvoerder van Freddy Heineken wordt verdacht van handel in hard- en softdrugs, witwassen van geld en andere zonden. Veel nieuws staat er niet in het verhaal - de hele Nederlandse pers is trouwens nogal terughoudend geweest. Of zaten alle nieuwskanalen potdicht? Toch is het een dramatisch onderwerp. Hoe zal Heineken zich voelen nu drie van zijn ontvoerders weer in de cel zitten, één spoorloos en de laatste openlijk verdacht is? Hij moet toch wel eens hebben gedacht over een stille wraakactie? Vooral omdat van het losgeld zeven miljoen spoorloos bleef, en zijn ontvoerders na hun straf luxueus bleven leven. Heeft zijn eigen recherchedienst de politie geholpen? (Officieel commentaar: nee) Zou het hem een paar miljoen waard zijn geweest om politie de bende van Van Hout met voorrang te laten oprollen vóór zoveel andere misdaadsyndicaten? Vragen, vragen, maar antwoorden zijn er niet.

Eerder verschenen in deze rubriek:

Blair als voorbeeld voor reformist
(1 mei 1997)
Maar nieuws is nieuws
(15 mei 1997)
Hypocrisie en geheimhouding
(22 mei 1997)
Hollandse totems en taboes
(29 mei 1997)
Een gevoel van overbodigheid
(5 juni 1997)
De slechte invloed van Europa
(12 juni 1997)
Het zoeklicht van de media
(19 juni 1997)
Oecumenisch koppen maken
(26 juni 1997)
Een autonome kribbigheid
(3 juli1997)
Aftakeling in het polderland
(10 juli 1997)
Hoe dan ook. Klaas komt!
(17 juli1997)
De wondere wereld van het geld
(24 juli 1997)
Verborgen reserves
(31 juli 1997)
Onloochenbare feiten
(7 augustus 1997)
Het volk heeft zijn helden nodig
(14 augustus 1997)
Geld verdienen met geld
(21 augustus 1997)
Werd Van Mierlo 'gepiepeld'?
(28 augustus 1997)
Mammie was immers dansen
(4 september 1997)
Een ceremonie zonder kritiek
(11 september 1997)
Ondersteboven van de kroonprins
(18 september 1997)
Moegebeukt, spuien de mensen
(25 september 1997)
Grote grepen naar Het Heden
(2 oktober 1997)
Lessen uit de grote stad
(9 oktober 1997)