M E D I A
|
NIEUWSSELECTIE
|
Van kaft tot kaft
ANNA VISSER
De aanzet daarvoor geeft Vrij Nederland met een verhaal over Kolyma, ,,het grootste en verschrikkelijkste eiland van de voormalige Goelag Archipel''. De hoofdstad, Magadan, is destijds door gedetineerden gebouwd. In het verhaal komt onder andere Vladimir Soevorov aan het woord, wiens ouders elkaar in het kamp hadden leren kennen. Hij vertelt in telegramstijl zijn levensverhaal: achttien jaar kamp, nu 53, werkloos, getrouwd, weinig geld. Ook de 84-jarige Ivan Jakovljev komt aan het woord: ,,Wie een revolutie maakt, kan geen nieuwe staat of leven beginnen, die kan alleen maar vernietigen. Iedere vertegenwoordiger van de vorige macht moest na de revolutie dood, dat was het uitganspunt van zowel Lenin, Trotski als Stalin.'' Jakovljev overleefde ze alledrie en werd in 1959 gerehabiliteerd. Het verhaal bevat meer dan voldoende ingrediënten voor een boek over deze zonen van de Goelag Archipel. De lezer identificeert zich nu eenmaal gemakkelijker met één of een paar slachtoffers/overlevenden van het communisme, dan met de honderd miljoen doden over wie Zwartboek van het Communisme verhaalt. Maar pleitbezorgers voor behoud van het boek blijken een achterhoedegevecht te leveren, tekent HP/De Tijd op uit de mond van de eerste multimedia-hoogleraar, Willem Velthoven. Het boek in zijn huidige vorm zal zelfs verdwijnen: ,,Het wordt straks gewoon te duur om nog langer een boek te drukken, en ook onmogelijk om dat voor de hele wereldbevolking te doen (...) Computers worden steeds goedkoper en iedereen is op allerlei netten aangesloten. Straks heeft iedereen ineens een leescomputer, een lekker dingetje dat heel weinig kost.'' Het schijnt dat mensen niet op commando depressief kunnen worden, maar uitspraken als deze werken wel in die richting. Uitgevers laten zich door de multimediale mafia gelukkig niet van de wijs brengen en dus ligt al enige tijd Het Raadsel van de Multicultuur in de boekwinkels. De auteur, emeritus hoogleraar Arabische taal en letterkunde, Jan Brugman, laat in Elsevier weinig heel van de pleitbezorgers van deze multiculturele samenleving (,,die bestaat niet''). Al eerder liet Brugman geen spaan heel van Ed van Thijn, die in 1997 de Cleveringa-leerstoel in Leiden bezette en in zijn oratie de multiculturele diversiteit bejubelde. ,,Van Thijn weet niet waar hij het over heeft. Hij kent de islam niet. Ik denk haast dat zijn multiculturele diepgang niet veel verder reikt dan het suikerfeest en een paar inheemse Perzische restaurantjes.'' Brugman breekt een lans voor extra lessen in de Nederlandse taal voor allochtone leerlingen. ,,Het behoud van eigen taal en cultuur in het onderwijs draagt alleen maar bij tot het in stand houden van de ongelijkheid. En dat is nou net niet wat de multiculturele profeten bedoelden.'' Is de uitkomst van de kabinetscrisis in overeenstemming met de bedoeling van D66? Volgens De Groene hoopte de partij via vervroegde verkiezingen sterker terug te komen. Maar door akkoord te gaan met het twee-fasenreferendum is deze weg afgesneden. ,,Het landelijk referendum was voor D66 een ‘kroonjuweel'. Na een avondje Wiegel blijkt die schat vooral te bestaan uit een partjtje nepglitterstenen'', aldus De Groene. HP/De Tijd voorziet, na het slagen van de lijmpoging, weinig rust op het politieke front daarvoor is de positie van minister Borst en minister Apotheker te weinig florissant. PvdA en VVD hadden, aldus dit blad, moeten doen wat in het landsbelang was geweest: ,,De uitspraak van de kiezer honoreren en samen een regering vormen.'' Het blad bedoelt natuurlijk kabinet, want het is de regering-Beatrix en het kabinet-Kok. Over de wederwaardigheden van dit kabinet zal de volgende eeuw zeker een smeuïg boek verschijnen.
|
NRC Webpagina's
3 JUNI 1999
De prins en een partij |
Bovenkant pagina |