NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

ANNA VISSER
Aan het weer ligt het niet, het vakantiegeld is binnen en de Matthus Passion is even opgeborgen ten gunste van romantische vioolmuziek. Maar zelfs de gelukkige terugkeer in het Europese circuit van oud-Bondskanselier Kohl kan de gedachte niet verdringen dat hier en elders in de wereld sprake is van treurige toestanden.

Eerst elders: Israel. Daar vinden volgende week vervroegde verkiezingen plaats. De campagne is in volle gang en het smijten met modder net zo gemeengoed als het overspannen rijgedrag in het joodse land. Fatsoenlijke mensen zien de verwording aldaar met lede ogen aan.

Vredesactivist Uri Avneri bijvoorbeeld, die in De Groene Amsterdammer aan het woord komt. Hij laat geen spaan heel van premier Netanyahu die in zijn ogen - en hij staat daarin ongetwijfeld niet alleen - "de gevaarlijkste soort fanaticus" is, een man "die pretendeert dat hij bereid is om compromissen te sluiten" en zich daar vervolgens niet aan houdt, een man die "in de drie jaar dat hij regeerde (erin) geslaagd (is) de hele sfeer in Israel te vergiftigen. Hij is zo'n politicus die leeft van etnische haat en politieke demagogie."

Volgens Avneri zijn de eerste tien kandidaten van de Likudpartij "hele fascisten, halve fascisten en driekwart fascisten". De lijst van de Arbeiderspartij wordt daarentegen aangevoerd door 'duiven', mensen voor wie het bestaan van de joodse nederzettingen een doorn in het oog is en die het vredesproces liever vandaag dan morgen een forse duw vooruit willen geven. Niet het vredesproces maar religie staat volgens Averni, werkzaam bij het ministerie van Defensie, centraal bij de verkiezingen, zo zegt hij in Elsevier. Omdat hij wil voorkomen dat Israel een fundamentalistische staat wordt, stemt hij - die de rechtse Benny Begin zijn politieke held noemt - op de linkse Ehud Barak, de hoop van de seculieren. Religie als splijtzwam - eigenlijk niets nieuws onder de zon, maar treurig is het wel.

Ook treurig, maar van een heel andere orde, is de nieuwe trend in de homo-scene om aids-besmetting te beschouwen als "de ultieme liefdesdaad". Vrij Nederland doet verslag van de trend die in Amerika begon maar nu ook de Amsterdamse homo-scene heeft bereikt. Veilig vrijen heeft, althans in sommige kringen, niet langer prioriteit. Vincent uit Amsterdam zoekt jongens en mannen om 'de gift' te geven: "Het is wel een machtige daad. Wat erachter zit is de kans dat je iemand besmet. Dit krijg je van mij dus probeer er maar mee te leven!" Joris, seropositief, zegt dat hij "mensen bewust besmet heeft met het hiv-virus".

Onder het artikel staat dat 'sommige namen om privacyredenen veranderd (zijn)'. Het hoeft weinig betoog dat het niet om de namen gaat van de aidsonderzoekers die sinds jaar en dag in touw zijn in de hoop eens het virus uit te bannen en nu geconfronteerd worden met de treurige werkelijkheid van de liefde - of wat daarvoor doorgaat.

Europarlementariër en CDA-lijsttrekker bij de Europese verkiezingen, Hanja Maij-Weggen, gaat de campagne gebruiken om uit te leggen dat het helemaal niet treurig is dat de christen-democraten in het Europees Parlement tegen één salaris hebben gestemd. In Elsevier zegt ze dat het haar "veel pijn doet dat wordt gesuggereerd dat wij tegen versobering van de onkosten en tegen het ene salaris zijn". Wat zij wilden was "een overgangsregeling van parlementariërs van wie de salarissen worden verlaagd". Over de kiezer die bijkans gek wordt van het gedoe over de Brusselse financiën en die wil weten welke partij in Europa waar voor staat en wat de keuzes zijn op bij de verkiezingen 10 juni, geen woord.

Niet alleen Maij-Weggen mag het een en ander uitleggen, ook minister van Volksgezondheid, E. Borst, heeft de komende tijd de handen vol, aldus VN en HP/ De Tijd. Haar ministerie is nog steeds niet wat het wezen moet en haar 'Bijlmerbeleid' is haar ook niet in dank afgenomen.

Hoezo, romantische vioolmuziek? De lijdenstijd is nog lang niet voorbij.

Eerder verschenen in deze rubriek:

De boel bij elkaar houden
(6 mei 1999 )
In de war
(29 april 1999 )
Wakker liggen
(22 april 1999)
Deuken in een masker
(15 april 1999)
Niemand weet het echt
(8 april 1999)
De groten der aarde
(1 april 1999)
Een heel goede ervaring
(25 maart 1999)
Een persoonlijke brief
(18 maart 1999)
Kwakkelen
(10 maart 1999)
Lijdenstijd
(4 maart 1999)
Wachten op gelijk
(18 februari 1999)
Tsjechov in de polder
(11 februari 1999)
Alleen gedachten
(4 februari 1999)
De buitenwereld
(28 januari 1999)
Het land van Flipje
(21 januari 1999)
Tijger was nooit depri
(14 januari 1999)
De tijd tikt door
(7 januari 1999)

Eerder verschenen artikelen in het archief.