NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

Door onze redacteur GUUS VAN HOLLAND
PARIJS, 13 JULI. Met honderdduizenden trokken de Fransen vannacht naar de Champs Elysées om het feest van de wereldtitel te vieren. Zaterdagnacht hadden ze er, samen met tienduizenden Kroaten, Brazilianen en liefhebbers van het Braziliaanse voetbal, al uitbundige voorpret gehad. Franse en Braziliaanse vlaggen gingen voor vijftig frank grif van de hand, shirtjes van Ronaldo en Zidane kostten slechts honderd frank. Wie geen vlag om de schouders had en geen shirtje van een van deze twee giganten om zijn lijf, was van een andere wereld.

Het moest en zou de finale worden van de grootsten der aarde. Helden, daar hadden de mensen behoefte aan. Spelers met wie ze zich konden identificeren. Jonge mannen wilden zich als Ronaldo of als Zidane voelen, jonge vrouwen wilden hun liefde verklaren aan Ronaldo, Zidane, Roberto Carlos, Desailly, Leonardo, Denilson of Thuram, mooie mannen die iets met een bal konden waarvan zij slechts droomden.

Zoals dat meisje aan het hek van het trainingskamp van Inter Milaan, dat huilend om Ronaldo riep. Het filmpje is duizend maal vertoond op de Franse tv-stations. Verlegen liep Ronaldo naar het hek, nam een speelgoeddiertje in ontvangst, aaide het meisje over haar hoofd, kuste haar door het hek heen op haar wang en liep ontdaan, even omkijkend, terug naar het veld. Daar wachtten de Argentijnse Inter-spelers Zanetti en Simeone de tot tranen geroerde Braziliaan op en omhelsden hem. Het meisje bleef in tranen achter, aangeraakt door een heilige, Ronaldo.

Maar Ronaldo kon zijn heiligverklaring niet waarmaken. Hij speelde niet zoals men van hem gewend is. Hij was niet de solist die men wilde zien. Hij speelde in dienst van het elftal, noodgedwongen omdat de tegenstanders hem met man en macht voor zijn voeten liepen en omdat hij last kreeg van een knieblessure. Hij speelde zoals bijna iedere voetballer de afgelopen maand, in dienst van het elftal, opgezogen door de grijze massa, opgezadeld met opdrachten van coaches die slechts aan teambelang en resultaat denken.

Het was een wereldkampioenschap zonder helden. Er waren geen voetballers als Pelé, Garrincha, Cruijff, Maradona en Romario, die ver boven de middelmaat uitstaken omdat ze meer dan middelmaat zijn en dat van hun trainers ook mochten zijn. Er waren weliswaar spelers aanwezig als Ronaldo, Denilson, Zidane, Suker en in mindere mate Blanco, Salas, Baggio, Ortega, Hernandez en Bergkamp, maar ze vielen te weinig op. Uitblinkers waren vaak spelers die defensief excelleerden, zoals Thuram, Lizarazu, Desailly, Frank de Boer, Hierro, Jarni - verdedigers, wat een armoe!

Chauvinisten weten altijd wel een posititieve kant te vinden. Als hun elftal maar voor spannende wedstrijden zorgt, als het team maar resultaat boekt. Maar voor de universele voetballiefhebber, degene die naar het stadion komt voor bijzondere technische vaardigheden, waren de individuele hoogstandjes van Ronaldo, Denilson en Zidane te spaarzaam. Helaas mogen ze niet meer van hun coaches, zelfs al zouden ze daartoe in staat zijn.

Honderdduizend schoenen en shirtjes zijn de afgelopen maand op de markt gebracht door wereldmerken als Adidas, Nike, Diadora, Puma, Reebok, Lotto en Umbro. Slechts vijf weken lagen de zilverblauwe Nike's in de winkel, de zogeheten Ronaldo-schoenen van tweehonderdtien gulden. In de meeste winkels van Parijs waren ze al na een paar weken uitverkocht. Nike investeerde naar verluidt bijna een half miljard gulden in het WK - reclame, sportkleding en zo verder. Nog los van het zesjarig contract met de Brazilianen ter waarde van ook een half miljard. Adidas, voorlopig nog marktleider, deed het maar met 20 miljoen gulden.

In het Nike Park van La Défense in Parijs brachten bijna 500.000 jongens, meisjes en wat oudere mannen een bezoek. Gratis mochten ze hun kunsten vertonen, vrije trappen over een muurtje nemen, strafschoppen stoppen, voorzetten inkoppen, zo snel mogelijk dribbelen en scoren. Zo leuk en fascinerend kan voetbal zijn. Rondom hingen foto's van helden, van Ronaldo, van Nederlanders, Nigerianen, Italianen, Koreanen en Amerikanen, spelers wier nationale elftal wordt gesponsord door Nike.

Adidas sponsorde de Fransen, de Argentijnen, Duitsers, Spanjaarden, Joegoslaven en Roemenen. Maar ook de scheidsrechters, de 1.300 vrijwilligers en het was een hoofdsponsor van het WK. Het was een WK sponsoren, met in de finale Nike en Adidas, een droomfinale dus voor wie de zakelijke belangen van voetbal een warm hart toedraagt.

Het werd een toernooi zonder sterren. Hoe de leiders van de wereldvoetbalfederatie als Platini en Blatter ook getracht hebben de sterren te beschermen tegen de meedogenloze aanslagen van de verdedigers. Scheidsrechters werden voortdurend op hun fouten gewezen, maar ze werden er niet beter door. Blatter viel zelfs van zijn geloof. Twee jaar geleden zei hij nog in deze krant dat gebruik van tv-beelden als bewijsmateriaal te allen tijde moest worden vermeden. De afgelopen week maande hij de tuchtcommissie dat alsnog te doen, maar deze gaf geen gehoor. Het blijft merkwaardig dat tientallen camera's miljoenen mensen getuigen laten zijn van overtredingen, terwijl de scheidsrechter niets ziet en daarnaar handelt.

Zo blijft voetbal het gesprek van de dag. Een sport die is uitgegroeid tot een vrijwel onbeheersbaar tijdverdrijf voor liefhebbers, zakenlieden en politici. Meer dan een maand hield voetbal de wereld in zijn greep - zelfs zonder sterren. Vergeten is bijna dat aan het begin van het toernooi Engelse en Duitse supporters of andere jongeren zich te buiten gingen aan gewelddadigheden. In een ziekenhuis in het noorden van Frankrijk ligt nog een Franse politieman tussen leven en dood. Hardnekkige geruchten willen dat hij al dood en begraven is. Op verzoek van de familie is dat stil gehouden, zodat hij in alle rust ter aarde besteld kon worden. Men voorzag een mediahype die de grenzen van fatsoen verre zou overschrijden. Of het waar is? Wat is wèl waar in deze wereld die in Frankrijk veel grenzen overschreed? Het was voor de een 'n droom en voor de ander een nachtmerrie. En dat alleen maar om voetbal.

Zie ook:
Ooijer kijkt uit naar debuut tegen Kroatië (11 juli 1998)

Een troostfinale als hoogtepunt (10 juli 1998)

'Niemand kan Oranje iets verwijten' (9 juli 1998)

'Deze nederlaag doet zo veel pijn' (8 juli 1998)

Voetbal: leeuw in gevecht met een zingende kanarie (7 juli 1998)

Een rechtervoet als penseel en pistool tegelijk (6 juli 1998)

Spelen Overmars zeer twijfelachtig door spierblessure (4 juli 1998)

'De wereld wil Van der Sar niet zien' (3 juli 1998)

'We hadden toen moeten winnen' (2 juli 1998)

Hand van God drijft Engelsen opnieuw tot wanhoop (1 juli 1998)

Geluk lacht Nederlands elftal en Hiddink toe (30 juni 1998)

Seedorf keert terug in Oranje op positie Jonk (29 juni 1998)

'Oranje mist brutaliteit van De Kromme' (27 juni 1998)

Nederland met 'klotegevoel' naar achtste finales (26 juni 1998)

'Zubi' brult als een uitgebluste leeuw (25 juni 1998)

Mexicanen hebben tegen Oranje de zon aan hun zijde (24 juni 1998)

'Hele wereld is te koop, Frank en Ronald dus ook' (23 juni 1998)

Onlogische opstelling Nederland pakt goed uit (22 juni 1998)

Het kanon is terug aan het front (20 juni 1998)

Vicieuze bal (20 juni 1998)

Jonk rekent op basisplaats (18 juni 1998)

Sprengers sluit straf niet uit voor Engelsen (17 juni 1998)

Bondsarts pleit voor psychologische hulp Kluivert (16 juni 1998)

Kluivert heeft spijt van por tegen 'matennaaier' (15 juni 1998)

Het leiderschap van een positivo (13 juni 1998)

Bergkamp kan al meespelen tegen Belgen (12 juni 1998)

'Vergiftig Overmars, anders gaat het mis' (11 juni 1998)

Profiel WK voetbal (4 juni 1998)