M E D I A
|
NIEUWSSELECTIE
|
WK-leed (leve de radio)
RAYMOND VAN DEN BOOGAARD
Geen nood, zou je zeggen, gelukkig is er teletekst. Eén vlug oproepbare, en weer verstopbare pagina waarop de actuele stand wordt bijgehouden, en het aantal nog te spelen minuten - en ook wie verlaat uit zijn werk komt, kan in één opslag zien hoe het ervoor staat. Tenslotte leven we in een informatiemaatschappij. Maar helaas, ook NOS-teletekst heeft in de wereldkampioenschappen kennelijk geen aanleiding gevonden, aan enige innovatie te doen. De wereldkampioenschappen voetbal zijn kortom, op Nederland 2 alleen op traditionele wijze te zien: als melkkoetje voor de reclame-opbrengsten, en min of meer gepresenteerd als een radioprogramma, door ernstig kijkende heren. Het zou nu fijn zijn te kunnen zeggen dat het elders beter is, maar dat is niet zo - behalve met die overmaat aan reclame dan. Alleen in Frankrijk, waar inmiddels miljoenen huishoudens de beschikking hebben over digitale televisie per satelliet of kabel, gaat het wat beter. Daar hebben de twee voornaamste concurrenten op dit gebied, Canal Satellite en TPS beiden voor hun abonnees een kanaal ingericht waarop de wedstrijden in breedbeeldformaat kunnen worden bekeken - naast de uitzendingen op gebruikelijk formaat op de publieke televisie en de commerciële zender TF1. Daarnaast zijn er voor de digitale kijker dan nog met zijn afstandsbediening op te roepen pagina's uit een databank, met alle denkbare informatie. Dat lijkt prachtig, maar in de Internet-nieuwsgroep van Franse digitale televisiekijkers regent het klachten. Zo blijken breedbeeldkijkers vaak hun favoriete commentator te moeten missen: die is dan exclusief verbonden aan een der traditionele televisiekanalen. Ook blijkt het aantal reportagetreinen in de verhouding 16:9 niet toereikend, om alle buiten Parijs lopende wedstrijden ook inderdaad in breedbeeld te brengen. En algemeen is de klacht dat de beeldkwaliteit vaak achterblijft bij de verwachtingen, omdat de bedrijvers van digitale televisie vaak een beetje beknibbelen op de bandbreedte en de hoeveelheid bitjes van de uitzending. Hoe geringer het aantal bitjes, des te meer zenders je kwijt kunt op dure satelliettransponders. Wat in analoge televisie, zeker per satelliet, nog valt te herkennen als een verzameling van groene grassprietjes, wil er digitaal nogal eens uitzien als groen vilt. Die Franse digitale uitzendingen zijn in Nederland normaal gesproken niet te zien, want voorbehouden aan de abonnees op de Franse digitale pakketten. Maar de redding komt uit een onverwachte hoek: de Italiaanse publieke televisie RAI, bijzonder actief bij het ontwikkelen van digitale televisie, is op een Hot Bird (13 graden oost) plotseling verschenen met een ongecodeerde zender waarop de wedstrijden in breedbeeld te zien zijn en die luistert naar de naam RAI World Cup France (11.777 MHz, v., 2/3). Nu zijn de commentaren natuurlijk in het Italiaans, maar gelukkig is er nog de radio.
|
NRC Webpagina's
17 JUNI 1998
Voer voor slapelozen
|
Bovenkant pagina |