M E D I A
|
NIEUWSSELECTIE
|
Digitale bedrijfsgeheimen
RAYMOND VAN DEN BOOGAARD
Ik kijk nog analoog. Ik had namelijk vorig jaar besloten even te wachten met een aanschaf van een digitaal apparaat - met toebehoren toch al gauw tweeduizend gulden - totdat Canal+, dat technisch de op Nederland gerichte zenders beheert, zijn nieuwe cam (oftewel conditional acces module) zou invoeren. Zo'n cam is een stukje hardware in de ontvanger dat zorgt voor de ontcijfering van gecodeerde signalen, naast de ontcijfering van weer andere coderingen die plaatsvindt met een smartcard, een kaart die je in een daartoe strekkende gleuf van de ontvanger moet steken. Alle aanbieders van abonnee-tv in Europa hebben een andere cam. Deze bedrijven hebben leergeld betaald van de gang van zaken rond analoge satelliet-televisie, waarbij voor de decodering een smartcard volstond. Ook duizenden Nederlanders kijken met een nagemaakte kaart naar Scandinavische- of Britse betaalzenders. Wordt de codering gewijzigd - soms wel meerdere keren per week - dan is er altijd wel een hacker zo vriendelijk om de nieuwe codes op het Internet te zetten, zodat het kijkgenot zonder afdracht van abonneebijdrage weer kan doorgaan. Dat nooit meer, dachten de aanbieders van betaal-tv en voerden hun cam in. Multichoice, het bedrijf dat in Nederland in 1996 begon met digitale satelliet-televisie, voerde een cam in die was ontwikkeld door het eigen software-bedrijfje Irdeto. Het Franse Canal+ voerde een andere in, die was ontwikkeld door het eigen software-bedrijf, de zogeheten Seca-cam. Maar vorig jaar nam Canal+ de Nederlandse operaties van Multichoice over. In september vorig jaar kondigde Canal+-Nederland aan dat het Irdeto-systeem door de Seca-cam vervangen zou worden. Wie nu al een apparaat met een Irdeto-cam heeft, heette het, zou zich geen zorgen hoeven te maken: Canal+-Nederland zou nog geruime tijd zowel in Irdeto als in Seca blijven uitzenden. Zulke geruststellingen van de audiovisuele industrie hebben de neiging te verdampen. Bovendien lijkt het onwaarschijnlijk dat Canal+ nieuwe diensten (interactieve televisie, Internet per satelliet etc.), die in belangrijke mate de kick van digitale televisie uitmaken, in twee systemen tegelijk ontwikkelt. Even wachten dus maar met de aanschaf van een digitale satellietontvanger, want zo'n cam kan niet te zijner tijd door een van een ander type worden vervangen, zeggen de kenners. Daarvoor is de ingreep in de hardware van de ontvanger te groot. Het merkwaardige is alleen dat Canal+-Nederland sinds september in alle talen zwijgt over de datum waarop, of zelfs het jaar waarin, we het Seca-systeem in Nederland tegemoet kunnen zien - ondanks aandringen, met name van de zijde van fabrikanten en handelaren van apparatuur. Wie in Nederland digitale satelliet-tv wil zien heeft de volgende opties. Hij kan het risico nemen van de aanschaf van een stukje ten dode opgeschreven hardware. Daar zijn die machines misschien net iets te duur voor, al zijn er zonder een werkende cam nog altijd vele tientallen buitenlandse zenders te zien. Of hij kan afzien van de ontvangst van de voornaamste Nederlandse publieke- en commerciële zenders, en een ontvanger geheel zonder cam aanschaffen. Dan is die ontvanger meteen belangrijk goedkoper, en heeft Canal+ - als straf voor zijn merkwaardig beleid - meteen voor jaren een potentiële klant op zijn diensten verloren. Er zijn ook nog digitale ontvangers op de markt waarin de cam in principe verwisselbaar is. Maar U raadt het al: Canal+-Nederland weigert te zeggen of hun toekomstige Seca-cam voor zulke apparaten geschikt zal zijn.
|
NRC Webpagina's
15 APRIL 1998
Saai versus saaier
|
Bovenkant pagina |