M E D I A
|
NIEUWSSELECTIE
|
Het 'virus' van Moon Child
MARIE-JOSÉ KLAVER
Moon Child.
Cd-rom er in en hups, het programma begint zichzelf uit te pakken en te
installeren. Meestal gaat het goed, maar als het mis gaat, kan de
ellende groot zijn.
In plaats van een middagje Moon Child te spelen, een veelbelovend ogend driedimensionaal adventure game, ben ik na de installatie van de cd-rom uren aan het puzzelen geweest om achter de oorzaak van de plotselinge kuren van mijn PC te komen. Het programma, waar de kinderen zich al erg op hadden verheugd toen ik thuis kwam met een grote paars-groene doos met een aandoenlijk elfje erop, zette tijdens de installatie mijn beeldscherm terug naar 256 kleuren. Volgens de handleiding was dit noodzakelijk voor het spelen van het spel. Toen ik echter uitgespeeld was, wilde mijn monitor niet terug naar de miljoenen kleuren die hij voorheen weergaf. Omdat ik veel tijd achter mijn scherm doorbreng, heb ik destijds bij de aanschaf van de computer extra videogeheugen gekocht. Tegenwoordig komt dit extra videogeheugen ook goed van pas bij het spelen van moderne spelletjes op cd-rom. Bijna alle nieuwe games vragen om 2 megabyte videogeheugen. Zo ook Moon Child. Dit geheugen lijkt echter tijdens het spelen te verdwijnen. Op geen enkele manier kreeg ik mijn monitor terug op de juiste stand. Windows 95 herinstalleren bleek de enige oplossing. Wie dit wel eens gedaan heeft, weet dat dat een tijdrovend karwei is. Bij de herinstallatie bleek dat Moon Child de software die de videokaart aanstuurt, drivers in computertaal, vervangen te hebben. Omdat ik na het lezen van de handleiding van Moon Child toch wel heel nieuwsgierig was geworden naar de 3D-bumpers, techno-soundtracks, jetpacks, stroboscopische effecten en donkere diamanten die het boekje beloofde, besloot ik de cd-rom op mijn computer op de redactie, een gloednieuwe Pentium 166 met 64 megabyte werkgeheugen, te proberen. Helaas ging ook dat mis. Moon Child deed iets raars met de drivers van de netwerkkaart, waardoor mijn PC enige tijd uit de roulatie raakte. Volgens een woordvoerder van Valkieser, de uitgever van het spel, is Moon Child door een onafhankelijk Amerikaans testbureau op zo'n 30 verschillende consumentencomputers uitgeprobeerd. Het bureau was geen problemen tegen gekomen.
Commander Keen. Of ik zeker wist of ik geen virus in mijn computer had, werd me nog gevraagd. Het spel ten slotte. Moon Child is - o ironie - gebaseerd op het verhaal van het 'technovirus' dat vanuit de duistere dieptes van het universum het vredige leven op de planeet Utopia bedreigt. De meteoor zal in korte tijd de planeet veranderen in een zielloze, metalen wereld. Alleen de groene elf Moon Child kan de planeet redden. De speler moet Moon Child tijdens zijn missie bijstaan en zoveel mogelijk diamanten verzamelen. De handleiding belooft verder dat in de psychedelische finale de 'adrenaline door je lijf giert'. Omdat dat voor mij helaas niet was weggelegd (twee defecte computers was genoeg), heb ik als troostprijs het oude DOS-spel Commander Keen van het Internet gehaald. Tenslotte is Keen even aandoenlijk als Moon Child en bewaart ook hij het universum voor de ondergang omdat hij zo goed diamanten kan vinden.
Moon Child (Valkieser Publishing, vanaf 6 jaar, prijs 69,95 gulden) Website: www.moonchild.nl Commander Keen Homepage: members.aol.com/keendreams/MAIN.HTM Commander Keen: ftp.cdrom.com/pub/games/mirrors/uwp/apogee/4keen.zip
|
NRC Webpagina's
31 OKTOBER 1997
De geschiedenis op een schijfje
|
Bovenkant pagina |