M E D I A
|
NIEUWSSELECTIE
|
Laag cijfer voor Tien voor taal
DIRK LIMBURG
Het van de televisie bekende spel Tien voor taal zit in een prachtige doos. Je verwacht dan ook dat de makers hun best hebben gedaan het taalspelletje op een behoorlijke manier om te vormen tot een computerspel. De kreten op de omslag beloven dat je nu zelf thuis het spel kunt spelen en op een speelse manier je taalvaardigheid kunt testen. En bovendien zul je de nieuwe spellingsregels leren omdat per fout een uitleg beschikbaar is. Als je argwanend eens kijkt wat er aan bestanden op de cd-schijf staat, raakt het enthousiasme al wat getemperd. Zo'n schijf biedt ruimte aan zo'n 600 megabyte aan informatie en dat is genoeg voor een flinke encyclopedie met veel illustraties. Met 30 mb is de cd van Tien voor taal zo goed als leeg, slechts 5 procent van de beschikbare ruimte is benut. Bijna even leeg als de doos blijkt te zijn, waarin tussen heel veel lucht en verpakkingsmateriaal enkel de cd in het plastic houdertje te vinden is. Maar goed, 30 miljoen bytes is niet niets - een paar jaar geleden was dat meer dan de totale opslagruimte voor programma's en eigen bestanden op de gemiddelde computer. En Tien voor taal is natuurlijk een taalspel en met letters gaan pc's vele malen efficiënter om dan met beeld, geluid en interactie. Om het spel te kunnen spelen is een pc met 486-processor met een intern geheugen van 8mb, een 1mb videokaart, een 8 bits geluidskaart en windows 3.x of nieuwer nodig. Het installeren van het spel gaat eenvoudig. Op de vaste schijf wordt een mapje gemaakt met een klein deel van het spel en een bestandje voor het bijhouden van de score. Het is jammer dat het spel niet geheel vanaf de cd-rom werkt, want als je veel cd-roms gebruikt wordt het zo al snel een rommeltje op je computer. Het begin van Tien voor taal is veelbelovend. Je hoort het muziekje van de tv-versie en je ziet de bekende animatie van de letters die dansend de titel vormen. De vertrouwde stem van een Vlaamse dame heet welkom bij ,,het spraakmakende spel voor uw computer.'' Vervolgens verwacht je dat Robert Long, die het spel jaren voor de VARA presenteerde, of minstens Tineke Verburg, die dat nu samen met de Belg Mark Uytterhoeven voor de TROS doet, je in beeld en geluid vragen gaat stellen. In plaats daarvan kijk je naar een bijna leeg decor, met op de voorgrond een kleine console met een paar knoppen. Links en rechts op het scherm staan de acht spelonderdelen om los te oefenen en in het midden kun je het spel echt gaan spelen. In je eentje, of met maximaal vier spelers. Gezellig samen voor het scherm en om de beurt de muis beet houden. Alleen jammer dat je bij de finale je tegenstanders weg moet sturen, want iedereen krijgt daarbij dezelfde vragen. Vooruit maar, eerst even oefenen met 'Zoek de fout'. In een venstertje verschijnt een zin met ergens een taalfout. Het is de bedoeling die met de muis aan te wijzen. Is het goed, dan klinken blije klanken, is het fout een nare brom. Maar van fouten kun je leren en ik zou me toch spelenderwijs de nieuwe spellingsregels eigen gaan maken? Maar wat het hoesje belooft aan uitleg blijkt niet meer te zijn dan de nogal summiere mededeling dat het hier een spelfout betreft. Tsja. En als ook nog even te laat wordt gereageerd is het uitlegknopje al weer verdwenen. Bij de andere onderdelen is het niet beter. Toch weet ik na een paar keer oefenen steeds meer punten te halen. Niet omdat ik het nieuwe spellen onder de knie krijg, maar stomweg omdat regelmatig dezelfde vragen worden gesteld. Dat de makers denken dat je een computerversie van een tv-spel kunt maken door wat animaties en de tune op een cd te zetten, is tot daar aan toe. Maar IDG Nieuwe Media en Endemol Interactive hadden voor 49,95 gulden toch wel een poging mogen doen het spelletje spannend te houden.
|
NRC Webpagina's
4 JULI 1997
|
Bovenkant pagina |