De manier waarop de houdbaarheidsdatum op producten wordt vermeld, is geregeld in een Europese richtlijn. "De datum van minimale houdbaarheid van een levensmiddel is de datum tot waarop dit zijn specifieke eigenschappen behoudt, mits het op passende wijze wordt bewaard'', zegt richtlijn 2000/13/EG.

Er bestaan twee termen voor houdbaarheid:

Ten minste houdbaar tot..., met hierachter vermeld de dag, de maand en het jaar. Een verwijzing naar een andere plek op de verpakking waar de datum staat, mag ook. Voor producten die langer houdbaar zijn dan drie maanden, kan volstaan worden met alleen maand en jaar, en voor producten die langer dan anderhalf jaar goed blijven, hoeft alleen het jaar op de verpakking te staan. In deze gevallen wordt de mededeling vervangen door: "Ten minste houdbaar tot einde...''

De vermelding van een datum is niet vereist bij diverse verse voedingsmiddelen (aardappelen, fruit, groeten), wijnen, alcoholische dranken met een alcoholpercentage van meer dan 10, dranken in verpakkingen van meer dan vijf liter, verse bakkerijproducten, azijn, keukenzout, suiker(goed), kauwgom, afzonderlijke porties consumptie-ijs.

Te gebruiken tot... moet staan op producten die uit microbiologisch oogpunt zeer bederflijk zijn, en na korte tijd een gevaar voor de gezondheid kunnen betekenen. De vermelde datum is een uiterste consumptiedatum.

De EU-richtlijn spreekt met opzet over de 'specifieke eigenschappen' van een product, en niet over bederf. Conserven bijvoorbeeld zijn in principe zo goed als onbeperkt houdbaar, maar na lange tijd verkleuren de bewaarde groenten. De bewaartermijnen hiervoor zijn daarom afgestemd op de verkleurtermijn. Zo hebben doperwten en bruine bonen een houdbaarheidstermijn van vijf jaar, terwijl schorseneren drie jaar goed blijven althans volgens Brussel.