NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

HANS DULFER
Het wordt een cruciale week. Morgen komt de 'single' uit en daar hangt dus alles van af. De single, voor degenen die dat niet weten, is een mini cd'tje met daarop als voorproefje een nummer van een nieuwe nog uit te komen cd. Een soort spierinkje uitgooien om een kabeljauw te vangen. Je zou dus zeggen dat op zo'n singletje het beste nummer van de nieuwe cd staat om zodoende potentiële muziekliefhebbers zo snel mogelijk te overtuigen van de kwaliteit van die nieuwe cd zodat ze hijgend naar de winkel rennen om het wonder aan te schaffen.

Ja, dat was vroeger de manier, maar zo gaat het helaas tegenwoordig niet! De single is niet meer het rechtstreekse aas om het publiek te verschalken, maar heeft de taak gekregen om populaire radio dj's, programmamakers of andere omroepmedewerkers zover te krijgen dat ze die single zo vaak mogelijk op de radio gaan draaien en zodoende op die, weliswaar indirecte, manier alsnog het publiek naar de winkels te lokken om het eindproduct aan te schaffen.

Dat heeft ook wel voordelen. Je hoeft als platenmaatschappij niet meer zoveel van die singles te laten fabriceren, een stuk of twintig is voldoende, en dat scheelt al een slok op een borrel wat kosten betreft. Maar er kleven ook nadelen aan. Je kan je keuze voor het singlenummer namelijk niet meer richten op de smaak van je publiek, maar op de smaak van de gemiddelde radio-maker. En dat is, zoals helaas bekend, echt een heel ander en moeilijker verhaal! Zo mag het te singelen nummer ineens absoluut niet langer dan een dikke drie minuten duren, want dat is ongeveer de maximale tijd dat zo'n radioman nog wel eens zijn mond wil houden. Een lang intro aanbrengen is trouwens ook erg aan te raden, want dat geeft hem de gelegenheid door het nummer heen een even stom als populair telefoonspelletje aan te kondigen wat toch uiteindelijk z'n ultieme bezigheid in de ether.

Omdat je die nieuwe radio-doelgroep voor je cd toch wat beter wil leren kennen, luister je ook maar eens naar wat ze nu precies doen en laten op die radiozenders. En dan schrik je je meestal de beroerte en ben je al snel geneigd op je single dat ene heftige sax-solootje of gitaarriffje weg te laten en het ritme maar aan te passen aan die gemiddelde olifantenbeat die nu eenmaal favoriet is bij de dj's. Als dan bovendien iemand van je platenmaatschappij je ook nog aanraadt om toch ook maar wat gladde damesvocalen toe te voegen omdat dj X van Radio Huppeldepup dat altijd zo leuk vindt, kom je met grote schrik plotseling tot de ontdekking dat zo'n single, die dan inmiddels heel toepasselijk de titel van 'Radio Edit' heeft gekregen, ernstig zou misstaan op je nieuwe cd. Overigens, mocht je vroeger nog wel eens mooie affiches van je nieuwe cd aantreffen bij concerten of andere gelegenheden waar potentiële kopers zich ophouden, tegenwoordig kan je beter de route bekijken die de van belang zijnde radiomedewerker van z'n huis naar de studio aflegt, want elke boom die zo'n figuur voor z'n BMW in zicht krijgt is behangen met kleurrijke en peperdure affiches. En vergeet dan ook niet de aanrijroute van de platenbaas naar z'n hoofdkantoor. Bedenk trouwens dat al die artistieke knievallen nog niet eens garant kunnen staan voor een fikse radio-steunactie, want ook die ogenschijnlijk onaantastbare radio-coryfeeën zijn weer afhankelijk van een strenge selectie-adviescommissie die met artistieke en andere wijsheid bepaalt wat al of niet via de zenders tot het volk toegelaten kan worden. De vergelijking van de single met de spiering die een kabeljauw moet opleveren gaat niet meer op. Die van de koe die een haas vangt (of omgekeerd) lijkt een betere vergelijking om aan te geven wat de kansen zijn van een Radio-Edit-Single om via onze Nationale Radio een groter publiek te bereiken. We wachten het rustig af.

Eerder verschenen in deze rubriek:

Een briljant jazz-visionair
(20 september 1999)
Aardrijkskunde, maar dan leuk
(13 september 1999)
Radio-aanzetmomenten
(6 september 1999)
Nog één keer Adjes Top 10
(30 augustus 1999)
Kafka kan het niet bedenken
(23 augustus 1999)
De Soul van Pete Felleman
(16 augustus 1999)
Amsterdams luchtkasteel
(9 augustus 1999)
Vrienden in het buitenland
(2 augustus 1999)
De Stem Martin Ros
(19 juli 1999)
Alstublieft: geen Jazz op Zes
(12 juli 1999)
De tour, de tour, voor altijd
(5 juli 1999)
Radio 1 wordt volwassen
(7 juni 1999)
Boem, boem uit de chatroom
(17 mei 1999)
Samengeknepen billen
(10 mei 1999)
Een vriend in de ether
(26 april 1999)
Inventief B92 omzeilt Milosevic
(29 maart 1999)
Nieuws om de hoek
(15 maart 1999)
Haitinks jaren
(1 maart 1999)
Toneelspel zonder beeld
(22 februari 1999)
De publieke taak (geheim)
(15 februari 1999)
Rustpunt in de rat race
(18 januari 1999)

Eerder verschenen artikelen in het archief.