NIEUWSSELECTIE
KORT NIEUWS
RADIO & TELEVISIE
MEDIA
ELLEN DE BRUIN
Vrienden in het buitenland
worden waardevoller naarmate ze mooier kunnen vertellen. Meer nog dan
wanneer ze in de buurt zijn, lees je vrienden als een boek, een
verhalenbundel. In emails van mijn vriend in Beirut figureert vaak 'de
man met de zonnebril', een door lijfwachten omringde leider van een van
de vele Palestijnse organisatietjes die waarschijnlijk alleen door ons
zo genoemd wordt. Ook het uitvallen van de elektriciteit is een
terugkerend thema. "Kook al veel in het donker, we hebben al veel
gerechten met ongezonde hoeveelheden kruiden gegeten (je ziet echt
niks)," las ik vanochtend. Zulke verhalen brengen het land veel
dichterbij dan een krantenbericht over 'het vredesproces in het midden-
oosten' ooit zou kunnen doen.
De programmamakers noemen deze mensen 'correspondenten', maar de meesten zijn geen journalist. Ze werken bijvoorbeeld als arts, muzikant, bioloog of boer, of zijn met hun echtgenoot of echtgenote meegegaan. Ze vertellen het soort verhalen zoals je die van vrienden in het buitenland zou kunnen horen, aldus eindredacteur Ton van der Graaf. In de zomeruitzendingen berichten er telkens twee telefonisch over lokale gebeurtenissen, waarna een portret van een half uur volgt over een andere 'correspondent'. Die portretten kunnen van te voren gemaakt worden, wat handig is in een tijd dat veel redacteuren op vakantie zijn.
Soms zijn er prachtige, oorspronkelijke verhalen te horen in Wereldnet. In Peking zijn ouders er extra op gebrand dat het enige kind dat ze mogen hebben, goed presteert op school, zodat het naar de universiteit kan. Kinderen die niet goed kunnen leren, zien dan ook met grote angst op tegen ouderavonden. Maar voor een tientje kunnen deze leerlingen een nepvader inhuren die de ouderavond bezoekt, en die niets aan de echte ouders vertelt, berichtte de Wereldnet-correspondent in Peking deze week. Onlangs zijn er acht 'nepvaders' gearresteerd - de zaak was aan het rollen gekomen doordat een jongetje een andere vader had ingehuurd dan bij een vorige ouderavond. Natuurlijk biedt niet elk bericht zulk mooi nieuws. Dan hangt, net als in een boek, alles af van de manier waarop het verteld wordt. En dat is weer helemaal afhankelijk van de correspondent en de programmaker. Een portret van Memisa-arts Rob Elens in Malawi bood geen hard nieuws, maar wel mooie verhalen. Over een bijna mislukte bevalling: "Ik moest een beetje reanimeren ook nog ondertussen ... Maar zijn warme zak met bloed kon gelijk naar de OK, die hebben we gelijk d'r in gejast. Puur geluk, anders was ze dood." Je voelt je samen met alle andere luisteraars in een kringetje om deze man heen zitten. En toen, en toen?
Andere keren heeft de luisteraar minder geluk. Bijvoorbeeld als presentator Fred Stroobants Anneke van Gijzen in San Salvador aan de lijn krijgt, over wie hij net een portret heeft gemaakt, en meteen vraagt hoe het met haar honden gaat. "Alleen de grote mag mee achterin de auto hè, de kleine moet thuisblijven, want die kan lekker blaffen." Zo word je als luisteraar, die niet op de hoogte is van dergelijke details, toch maar mooi buitengesloten. Maar ja, ineens 150 vrienden erbij in buitenlanden over de hele wereld, dat is ook te mooi om waar te zijn.
2 AUGUSTUS 1999
Eerder verschenen in deze rubriek:
Copywriter in een boze wereld
(26 juli 1999)
De Stem Martin Ros
(19 juli 1999)
Alstublieft: geen Jazz op Zes
(12 juli 1999)
De tour, de tour, voor altijd
(5 juli 1999)
Radio 1 wordt volwassen
(7 juni 1999)
Boem, boem uit de chatroom
(17 mei 1999)
Samengeknepen billen
(10 mei 1999)
Een vriend in de ether
(26 april 1999)
Inventief B92 omzeilt Milosevic
(29 maart 1999)
Nieuws om de hoek
(15 maart 1999)
Haitinks jaren
(1 maart 1999)
Toneelspel zonder beeld
(22 februari 1999)
De publieke taak (geheim)
(15 februari 1999)
Rustpunt in de rat race
(18 januari 1999)
Eerder verschenen artikelen in het archief.