M E D I A
|
NIEUWSSELECTIE
|
Haitinks jaren
KASPER JANSEN
Zeventig jaar is in het normale leven oud en bejaard, een gewone werknemer is dan al jaren met vut of pensioen en trekt van Drees. Dat laatste doet Haitink ook, maar dirigenten werken door. Bij zeventig lijkt de gouden periode van de ware muzikale diepgang van de begenadigde maestro pas echt goed te beginnen en eerst rond de 85 jaar wordt het veelal fysiek wat moeizaam. Sergiu Celibidache werd 84. Sir Solti was ook 84 toen hij in 1997 overleed terwijl zijn agenda volstond met concerten tot in het nieuwe millennium. Typerend voor de gemiddelde oude dirigent is wat Solti kort voor zijn dood zei: ,,Ik wil me niet terugtrekken, omdat ik zou doodgaan. Ik houd van werk en ik houd van muziek.'' Günther Wand (86) en Carlo Maria Giulini (84) zegden het afgelopen najaar concerten bij het Koninklijk Concertgebouw af wegens fysieke problemen. Giulini zullen we dan ook niet meer terugzien in Amsterdam. Maar Kurt Sanderling (86) loopt nog met verende tred en lijkt nog steeds niet ouder dan 75. En Klemperer, hoewel in zijn laatste jaren lichamelijk een wrak dat het podium moest worden opgedragen, werd 88. Ook aan Haitink gaan de jaren niet geheel voorbij. Vorig jaar onderging hij een hartoperatie, waarvan hij even opmerkelijk en snel herstelde als zijn veel jongere collega Mariss Jansons van diens hartkwaal. Vorige week was er niets te bekennen van enig gebrek aan levendigheid en alertheid, toen Haitink in het Amsterdamse Concertgebouw de Staatskapelle Dresden dirigeerde. De opnamen daarvan worden zondag 7 maart om 14 uur uitgezonden op Radio 4. In een interview met Truus de Leur in het maartnummer van het programmablad Preludium van Concertgebouw en Concertgebouworkest bekent Haitink echter dat hij vergeten was dat hij ooit al eens eerder een uitvoering heeft gegeven van de Zes symfonische epigrammen van Willem Pijper, die hij half maart dirigeert bij het Koninklijk Concertgebouworkest (zondag 23 mei 14 uur te horen op Radio 4). Van Donemus, het documentatiecentrum voor Nederlandse muziek, had Haitink een partituur gekregen en een bandje met een opname. Die bleek tot zijn verrassing van hemzelf te zijn. ,,Dat overkomt me meer tegenwoordig. Het is waarschijnlijk niet alleen het ouder worden, maar de afstand die zo groot is geworden van de eerdere herinneringen. Wat ik erger vind: in deze Carte Blanche-serie doe ik met het eerste orkest waar ik voor stond, het Radio Filharmonisch Orkest, La damnation de Faust. Ik wist ook niet meer dat ik dat had gedaan. (...) Toen ik de partituur opensloeg, herinnerde ik me er niets meer van. Ik moet het helemaal opnieuw leren.'' Goed dus, dat er in de Hilversumse archieven zo veel Haitinkopnamen liggen dat hij niet zijn hele dirigentencarrière hoeft over te doen en we nu opnieuw kunnen genieten van vroeger werk, ook al weet hij zelf niet meer alles exact. Maar wat Haitink zich nog zeker herinnert, zijn de Eurovisie Kerstmatinees uit de periode 1982-1987 met Mahleruitvoeringen. Ze stammen uit Haitinks 'Gouden Amsterdamse jaren'. Hij was aan weinig zó gehecht als aan de Kerstmatinee, waarin hij zich het meest geïnspireerd toonde. Daarom verdienen deze Mahleropnamen zeker het predikaat 'historisch'.
|
NRC Webpagina's
1 MAART 1999
Toneelspel zonder beeld
|
Bovenkant pagina |