M E D I A
|
NIEUWSSELECTIE
|
Kafka kan het niet bedenken
HANS DULFER
Elk normaal functionerend mens weet toch best dat het bedrijfsleven of wat voor instelling dan ook in de tang zit tussen het advertentiebureau en de afdeling die de rekening opmaakt, want die opereren meestal met een voortvarendheid die het overige personeel helemaal niet meer kan bijhouden. Informatie, als die na veel aandringen toch boven water komt, blijkt verkeerd. Het aangeprezen product bestaat niet meer of werkt niet, heeft de verkeerde kleur, is beschadigd, incompleet, overjarig en niemand weet de juiste prijs. Iedereen die toch regelmatig consument is, een huis laat bouwen of verbouwen, de KPN een ISDN- aansluiting laat verzorgen, een pc of andere electronica-nieuwlichterij aanschaft weet toch dat je daarmee in situaties terecht komt die Kafka niet had kunnen bedenken. Bel maar eens een hulplijn bij problemen. Vertrouw eens op je dure car-navigator als je met grote spoed ergens naartoe moet, probeer eens met je immer uitvallende gsm een bedrijf of instelling telefonisch te bereiken. Zet je Ikea-kastje eens zelf in elkaar, koop eens een schotel-antenne. Ga eens zelf een cd branden of, erger nog, koop zo'n MP3 en probeer eens wat muziek van het Internet te downloaden want dan kom je al snel tot de conclusie dat dat vrijwel onuitvoerbaar is. Het zijn dus de peperdure advertentie-samenstellers die het leven van zowel de consumenten als diegenen die bij het bedrijfsleven of de overheidsinstellingen met uitvoering belast zijn op een flinke manier verpesten. Fantasie en werkelijkheid botsen en consumenten zijn er de dupe van. Ooit was ik auto-verkoper. Het was januari en bitterkoud toen er via de importeur een paginagrote advertentie in de dagbladen verscheen van een speciaal type sportwagen die bij nader onderzoek in de getoonde uitvoering niet eens leverbaar bleek in Nederland. Maar dat was niet het ergste! De slimme importeur beloofde iedereen die een proefrit kwam maken (helaas stond de auto nog niet in de showroom) een handige slot- ontdooier. En dat bleek een voltreffer, het proefrijden maakte niet uit maar iedereen vroeg natuurlijk wel om die gratis slotontdooier in die bitterkoude januaridagen. Helaas bleek de slotontdooiersfabrikant niet op tijd te kunnen leveren. De importeur adviseerde ons dan maar de namen en adressen te noteren van de proefrijders zodat ze later opgestuurd konden worden. Ik vergeet het nooit. Op een snikhete augustus dag arriveerden de slotontdooiers en een begeleidend briefje. Of we alle proefrijders even persoonlijk wilden bezoeken om de slotontdooier te overhandigen en excuses te maken voor het lange uitblijven. Ze hebben die slotontdooiers van mij in ieder geval nooit ontvangen. Ik was toen net getroffen door een zonnesteek.
|
NRC Webpagina's
23 AUGUSTUS 1999
De Soul van Pete Felleman |
Bovenkant pagina |