NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

HANS DULFER
Toen ik indertijd voor het eerst hoorde van de plannen voor horizontale programmering op onze radiozenders sprak me dat bijzonder aan. Het leek me wel wat, dezelfde programma's op hetzelfde tijdstip. Je kon zelf uitmaken wanneer je iets wilde horen en sommigen dachten met weemoed terug aan KRO's Negen Heit de Klok op zaterdag of De Bonte Dinsdag Avond Trein van de AVRO. Zo lijkt het, maar zo is het niet.

Bij mij is het in ieder geval niet zo dat ik kan uitmaken wanneer ik de radio aanzet, maar dat de omstandigheden dat bepalen. Niet alleen kan ik tijdens mijn optredens de radio niet beluisteren, en ook niet als ik slaap, maar de overheid heeft mijn beroep een berg af te handelen administratieve beslommeringen opgelegd die bij uitvoering absolute radiostilte vereisen. Blijft over de tijd dat ik vaste handelingen verricht die minder aandacht vereisen of op reis ben voor m'n optredens. En daar begint het probleem. Iedere woensdagochtend moet ik bijvoorbeeld iemand van de bus halen. Dat is een eenvoudig ritje en een te doden wachttijd op de bus van die geprivatiseerde busonderneming die evenals z'n overheidsgestuurde voorganger ook z'n bussen niet op tijd kan laten rijden. Radio 1 heeft dan via de VARA een nieuwsrubriek die vrijwel iedere week op precies dezelfde krakkemikkerige wijze de meest oninteressante nieuwsitems brengt. Dat is subjectief natuurlijk, maar als ik dan overschakel naar Radio 3 is daar elke woensdag een op dezelfde wijze gepresenteerd verzoekplatenprogramma voor bedrijven waaruit blijkt dat heel werkend Nederland dezelfde wansmaak heeft. Een ander radio-aanzetmoment is voor mij beschikbaar als ik op reis ben naar m'n vaak afgelegen optredensoorden en de zegeningen van het vrijemarktgebeuren zorgen voor files en opstoppingen die zo lang duren dat het traditionele neus peuteren of tandenflossen geen uitkomst meer bieden als tijdverdrijf. Steevast val ik dan binnen in een programma waarbij opbellende luisteraars hun mening kunnen geven over flutonderwerpen die door een 'specialist' te berde worden gebracht. Nou, daar kan je het op leren. De bellers zijn niet alleen steevast dezelfden, maar verkondigen hun mening op identieke stottertoon en als het flut-onderwerp toevallig ook nog iets te maken heeft met in ons land wonende buitenlanders komen niet zelden in veel woorden verpakte meningen tevoorschijn die gerust als racistisch omschreven kunnen worden. Nou, dan peuter ik op diezelfde tijd in diezelfde file liever in m'n neus.

Als ik wat later van huis ga, de files wat minder zijn en de snelheid te hoog is voor de eerder genoemde bezigheden en niet-hands-free bellen, is een druk op m'n radio-knop voldoende om het NPS-radioprogramma de Recensenten voor de zoveelste keer te moeten aanhoren. Leuk idee, twee verschillende artiesten die elkaars werk beoordelen. Kan wel eens op knokken uitdraaien met die toch zo eigenzinnige types. Niets is minder waar, iedere keer als ik dat programma beluister, hoor ik twee slijmballen die haast in extase elkaar de hemel in prijzen en een eensgezindheid tonen die bijna weerzinwekkend is. Als ik dan midden in de nacht op de terugweg van m'n optredens de laatste radio- aanzetmogelijkheid benut, blijkt de keuze al helemaal beperkt. Of het is de EO die ieder keer weer hetzelfde 'Jezus-gejengel' laat horen of de AVRO die tot gek wordens toe maar weer dezelfde lullige woordspelletjes laat uitvoeren altijd omgeven met een zelfde soort Toots Thielemans potpourri.

Horizontale programmering heeft geen enkele zin als je de kwaliteit van je medewerkers niet verbetert. Presentatoren en programmamakers die zonder fantasie, smaak of inzicht iedere keer weer verveling oproepen, zorgen er alleen maar voor dat luisteraars zoals ik op die momenten in elk geval niet de radio aanzetten.

Eerder verschenen in deze rubriek:

Nog één keer Adjes Top 10
(30 augustus 1999)
Kafka kan het niet bedenken
(23 augustus 1999)
De Soul van Pete Felleman
(16 augustus 1999)
Amsterdams luchtkasteel
(9 augustus 1999)
Vrienden in het buitenland
(2 augustus 1999)
De Stem Martin Ros
(19 juli 1999)
Alstublieft: geen Jazz op Zes
(12 juli 1999)
De tour, de tour, voor altijd
(5 juli 1999)
Radio 1 wordt volwassen
(7 juni 1999)
Boem, boem uit de chatroom
(17 mei 1999)
Samengeknepen billen
(10 mei 1999)
Een vriend in de ether
(26 april 1999)
Inventief B92 omzeilt Milosevic
(29 maart 1999)
Nieuws om de hoek
(15 maart 1999)
Haitinks jaren
(1 maart 1999)
Toneelspel zonder beeld
(22 februari 1999)
De publieke taak (geheim)
(15 februari 1999)
Rustpunt in de rat race
(18 januari 1999)

Eerder verschenen artikelen in het archief.