NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

TOM ROODUIJN
Trucker (1982-1997) kwam in het leven van Brian en Anne Bubnic door een advertentie in de krant. Daarin werden gratis Labrador-puppy's aangeboden. Op het moment dat de ogen van Trucker die van Anne en Brian kruisten, wisten de Bubnics het: 'Jij bent hem', zo lief en aardig keek hij. De jaren daarna maakte de hond gevoelens in het echtpaar wakker, waarvan ze niet eens wisten dat ze die in huis hadden! Trucker was vrolijk, altijd in voor een spelletje, maar o wee als er een onbekende het erf op kwam: dan blafte hij dat het een aard had.

Virtuele dierenbegraafplaats van Lavamind.

De geschiedenis van Trucker is te lezen in de 'virtuele huisdier- begraafplaats' op het Internet. Het verhaal heeft, net als alle andere verhalen op deze site, een tragisch einde: Trucker krijgt een hartkwaal en wordt in het dierenziekenhuis opgenomen, waar Brian en Anne geen moment van zijn zijde wijken. Na een week onderzoek wijzen alle uitslagen op een ongeneeslijke ziekte. Anne en Brian verkiezen een zachte dood in de armen van het baasje en bazinnetje, precies op de eerste dag van de lente. En zo staat Truckers einde ook beschreven.

Plein van de Dood in de Digitale Stad.

Tussen de virtuele zerken voor katten en honden, vaak verluchtigd met foto's, worden ook wat reptielen, vogels, vissen en een enkel insect herdacht. De verhalen zijn veelal hetzelfde gestructureerd: opsommingen van geluk in chronologische volgorde. Wonderlijk om te zien hoezeer die ervaringen, steevast beschreven als een unieke relatie met een unieke makker, steeds weer neerkomen op dezelfde clichés. Soms worden de bijzondere eigenschappen van het dier bezongen in rijmvorm: ,,He wouldn't catch a Frisbee, while it floated thru the air /He'd wait until it landed - seemed to think this was more fair...''

De voordelen van zo'n virtueel grafmonument zijn legio: het kan bij nacht en ontij en door iedereen worden bezocht, het vergt nauwelijks onderhoud en de kans dat het wordt geruimd is nihil. Waarom nu weer het dier dat deze exclusieve behandeling wordt gegund? Ter geruststelling: ook voor de mens bestaan dodenakkers in cyberspace. Net als op een echt kerkhof zijn voor de bezoeker van World Gardens de graven van de jonggestorvenen de aangrijpendste. Neem Michael Singleton. Het 33-jarige leven van deze voortreffelijke echtgenoot, dappere ex-militair en eerzame parochiaan werd benomen door een dronken chauffeur. Trouwfoto's en afbeeldingen van Michael met vrouw en kind onderstrepen het verlies dat zijn dierbaren letterlijk wereldkundig maken. Het staatsieportret van de overledene is hier standaard in een gouden lijstje geplaatst, daaronder bestaat de mogelijkheid tot het plaatsen van tekst en illustraties. Bij Michael veel details, tot en met de muziek op zijn begrafenis: Morning has broken.

Onder de biografische mededelingen staat een formulier waarmee deelneming kan worden betuigd. Op de vraag 'Hoe kende u de overledene?' kan worden gekozen uit: vriend, kennis, familie, school, studie, werk of anders. Met een persoonlijke boodschap (,,Hier kunt u kwijt hoezeer de overledene uw leven heeft geraakt'') kan een 'Virtual Flower-arrangement' voor de 'Loving Survivors' worden meegezonden. Wie nu nog behoefte heeft aan troost kan op de Inspirations Page wekelijks wisselende woorden van hoop en vreugde vinden. Het openbaar maken van het persoonlijke en intieme, waartoe Internet bij uitstek de mogelijkheid biedt, leidt tot hartverscheurende teksten en taferelen. Op Memento Mori, de dodenakker van De Digitale Stad Amsterdam, minder formalistisch dan World Gardens maar toch betrekkelijk kil, worden dierbaren geprezen op een wijze die voor de naasten waarschijnlijk heel mooi is, maar op de buitenstaander larmoyant - en soms ronduit gnant - overkomt. Ik noem geen voorbeelden om de plaatsers ervan niet in verlegenheid te brengen.

Bij Internet dringt zich vaak de vraag op: moet wat de technologie mogelijk maakt, per se ook allemaal worden uitgevoerd?

www.lavamind.com/pet.html

www.WorldGardens.com

Plein van de Dood in de Digitale Stad

Eerder verschenen in deze rubriek:

ISDN
(29 april 1997)
Dwarsverbanden in de media
(6 mei 1997)
Mörings webbronnen
(12 mei 1997)
Evangelisatie voor beslissers
(20 mei 1997)
Wachten op je eigen naam
(27 mei 1997)
Meelopers en verlaten huizen
(3 juni 1997)
Snel, sneller, snelst
(10 juni 1997)
Snelle inhaalrace voor vrouwen
(17 juni 1997)
De opmars van het duwen
(24 juni 1997)
In stilte groeien de wetten
(1 juli 1997)
Maak een wezen op het web
(8 juli 1997)
Een lief diertje op Mars
(15 juli 1997)
Overbodig boek over geldzaken
(22 juli 1997)
Ongewenste post
(29 juli 1997)
Helden van digitale revolutie
(5 augustus 1997)
Het nieuwe hacken
(12 augustus 1997)
Kunst in de computer
(19 augustus 1997)
Machine moet mens begrijpen
(26 augustus 1997)
Hardnekkige nepvirussen
(2 september 1997)
Chatten aan de Leestafel
(9 september 1997)
Hoe bewijsvast is de E-mail?
(16 september 1997)
Inheemse bewoners van het net
(23 september 1997)