Nederlanders verzekeren zich graag, ook tijdens de vakantie. Met de mobiele telefoon lijkt de verzekeraar naast je te staan.

Marcella Breedeveld

GRUWELVERHALEN zijn er genoeg. Zoals over die zwangere vrouw die zonder reisverzekering richting de Verenigde Staten vertrok, daar voortijdig moest bevallen en samen met haar baby'tje wekenlang in het ziekenhuis moest blijven. Rekening voor het verblijf en alle speciale zorg: rond de één miljoen gulden. Omdat de ziektekostenverzekering van de vrouw maximaal 50.000 gulden uitkeerde, moest ze de rest van het bedrag zelf betalen. Dat lukte alleen door haar huis te verkopen en de financiële steun van familie en vrienden in te roepen.

Walter van Tiel, hoofd marketing bij reisverzekeraar de Europeesche, weet als geen ander wat er allemaal mis kan gaan op reis. Maar er uitgebreid over praten doet hij liever niet. "Dat verhaal over die vrouw klopt. Maar ons beleid is om over te brengen dat reizen fun is. Wij willen geen ellende communiceren. Het is goed om te weten wat er kan gebeuren, maar mensen hoeven niet bang gemaakt te worden.''

Desalniettemin: als er in het buitenland iets gebeurt, voel je je snel alleen en is het wel heel prettig om op de steun van je verzekeraar terug te kunnen vallen. Vooral op het gebied van de gezondheidszorg verschillen de normen en gebruiken sterk van land tot land. Van Tiel: "Een van onze verzekerden werd niet zo lang geleden met een hartinfarct in een Braziliaans ziekenhuis opgenomen. De behandelende arts eiste 300.000 gulden of anders zou hij de machines afkoppelen. Wij zijn er toen onmiddellijk naartoe gevlogen. We hebben het bedrag nog terug weten te krijgen tot 200.000 gulden. Of wij dat toen betaald hebben? Ja, natuurlijk. Dat hoort erbij.''

De Europeesche, met een marktaandeel in Nederland van rond de 30 procent, heeft de gruwelverhalen ook niet nodig om de verkoop op te stuwen. Nederlanders zijn er aan gewend zich tegen van alles en nog wat te verzekeren, ook wanneer ze op reis gaan. Vooral mensen die bij een reisbureau boeken, nemen de reisverzekering er volgens Van Tiel vaak standaard bij. Van welke verzekeraar die is, hangt af van de keuze van het reisbureau. "In de reisbranche is het gebruikelijk om de producten van maar één verzekeraar te verkopen'', aldus Van Tiel.

Door die constructie is de band tussen reisorganisaties en verzekeraars bijzonder sterk: "Als mensen tijdens de vakantie iets is overkomen en ze zijn ontevreden over de manier waarop wij de zaken afhandelen, dan komen ze klagen bij het reisbureau of bij de touroperator. Gebeurt dat een paar keer, dan worden wij er bij het reisbureau uitgegooid.''

Hoe belangrijk de reisbureaus als distributiekanaal zijn, blijkt wel uit cijfers van de Stichting Continu Vakantie Onderzoek: van de 703.000 reispolissen die in het derde kwartaal van dit jaar werden verkocht (exclusief doorlopende reisverzekeringen) voor 'georganiseerde' reizen, werd 52 procent afgesloten op een reisbureau. Van de 301.000 polissen voor 'niet-georganiseerde' reizen (veelal autovakanties), in dezelfde periode, werd 32 procent afgesloten bij de ANWB.

Als mensen geen reisverzekering afsluiten, is dat vaak omdat ze er vanuit gaan dat hun ziektekostenverzekering voldoende dekking biedt. "Deels is dat natuurlijk waar. Maar mensen vergeten wel dat hun ziektekostenverzekering bijvoorbeeld een hoog eigen risico heeft, waardoor ze nog een hoop geld kwijt zijn als er wat gebeurt. Of dat hun verzekering voor allerlei behandelingen maximumbedragen hanteert, gebaseerd op de kosten die in Nederland in vergelijkbare gevallen gemaakt zouden worden. Dat kan vervelende situaties opleveren omdat de medische kosten in het buitenland vaak veel hoger zijn'', aldus Van Tiel.

In Nederland gaan per jaar 10 à 11 miljoen mensen met vakantie. Velen gaan inmiddels meer dan één keer. Uit voorlopige cijfers van het NIPO blijkt dat vorig jaar het totaal aantal vakanties is uitgekomen op 14,5 miljoen. Hoewel Frankrijk in de categorie buitenlandse vakanties met 20 procent eenzaam aan de top blijft staan, zocht 12 procent van de reizigers vorig jaar een bestemming op een ander continent, een stijging van 20 procent ten opzichte van 1998. Heeft die verandering in het reisgedrag gevolgen voor verzekeringsmaatschappijen? Wie door de binnenlanden in India of China reist, loopt immers waarschijnlijk meer risico dan iemand die gaat kamperen in de Ardennen.

"We hadden wel op gevolgen gerekend, maar het blijkt niet zo te zijn'', zegt Van Tiel. "Waarschijnlijk komt dat omdat reizigers naar verre gebieden zich meestal beter voorbereiden. Als er wat gebeurt, vergt het wel meer organisatie van onze kant om het op te lossen, maar omdat onze hulp veel minder vaak nodig is, zien we aan de kostenkant toch nauwelijks verschillen.'' Wat wel veel invloed heeft, is de opkomst van de mobiele telefoon. "Mensen zijn veeleisender geworden, dat zie je overal in de maatschappij. En door de mobiele telefoon wordt het mogelijk om meteen contact op te nemen als er iets tegen zit. Mensen hebben het gevoel dat de alarmdienst naast ze staat. We maken het nu mee dat reizigers onze SOS Alarmcentrale bellen als er een band verwisseld moet worden, of dat iemand belt na een valpartij op de skipiste: Haal me op, ik denk dat ik wat heb'', aldus Van Tiel.

De snelle stijging van het aantal mobiele bellers heeft ook op een ander front zijn impact op de reisverzekeraars: de schadeclaims. Van Tiel: "De mobiele telefoon is met stip op de eerste plaats terechtgekomen. Tijdens de vakantie is de telefoon óf gestolen of gevallen en daardoor kapot of bijvoorbeeld in het water gevallen. Wij hebben het daarom al de 'vooroverbuk-schade' genoemd.''