Hoofdstuk 2 - De dood van een geoloog

Roel Janssen (rjanssen@nrc.nl)

Frederick Verkooren, hoofd Emerging Markets van de Amsterdamse Bank Groep ABG, keek zijn medewerkster Carlien Rawie ontredderd aan. Carlien stond tegenover hem in zijn kamer met een zomers uitzicht op de kantoren van Amsterdam-Zuidoost. Ze wist zich niet goed raad met de situatie. Verkooren had haar net verteld dat hij gebeld was door John Veldhuyzen uit Suriname. Die had hem op de hoogte gesteld van een ongeluk waarbij Francisco Jaramillo verdronken was. Dat was slecht nieuws.

Francisco "Chico" Jaramillo was de geoloog van NuggITT, een mijnbouwmaatschappij die een enorme goudvondst had gedaan in het ontoegankelijke regenwoud van zuidwest Suriname. Het was het lievelingsproject van Verkooren. John Veldhuyzen, de ontdekker van de goudader en de oprichter van NuggITT, en Verkooren waren oude vrienden. Met zijn jongensachtig enthousiasme had Veldhuyzen de altijd voorzichtige Verkooren overgehaald om in het Surinaamse goudproject te investeren.

Volgens Veldhuyzen was het de grootste goudvondst aller tijden en de belangstelling voor NuggITT was dan ook overstelpend geweest. Zelfs in de opgaande effectenmarkten van de afgelopen twee jaar was NuggITT een recordbreker geweest. De beursintroductie op de effectenbeurzen van Amsterdam en Toronto was een van de succesvolste geweest die ABG ooit gedaan had en Verkooren was buitengewoon trots geweest op zijn scherpzinnige oordeel.

Maar de laatste maanden groeiden de geruchten dat de goudvoorraden die NuggITT had gevonden, minder omvangrijk waren dan Veldhuyzen had beweerd. Aanvankelijk had Verkooren dat afgedaan als jaloezie van concurrenten. Toen ook enkele onafhankelijke gouddeskundigen hun twijfels uitten, begonnen beleggers argwaan te krijgen. Er werd beweerd dat het project diende voor het witwassen van drugsgeld. De koers van NuggITT kwam onder druk te staan. Om de geruchten te ontzenuwen, had NuggITT een onafhankelijk bodemonderzoek aangekondigd, dat één dezer dagen zou worden uitgevoerd door een Amerikaanse mijnbouwbedrijf. De gegevens waren toch al moeilijk te controleren, want het mijnbouwkamp lag in ontoegankelijk terrein tegen de grens van Brazilië en in een gebied waarover de zeggenschap werd betwist door Suriname en Guyana.

Francisco Jaramillo, de Colombiaan die aan het hoofd stond van het team geologen dat de proefboringen in het oerwoud verrichtte, had daarom opdracht gekregen om naar de bewoonde wereld te komen en uitleg te geven. Jaramillo's toelichting op de resultaten van de boringen, verwachtte Verkooren, zou voldoende zijn om de twijfels bij de beleggers weg te nemen en de koers van het NuggITT-aandeel opnieuw omhoog te jagen. En nu was Jaramillo verdronken.

De telefoon op het bureau van Frederick Verkooren ging opnieuw. De bankier pakte op.

,,O ja, dat is waar ook'', antwoordde hij afwezig. ,,Nee, niet aan gedacht. Ik zit hier met een immens probleem. Ik heb net te horen gekregen dat de geoloog van die mijnbouwmaatschappij in Suriname verdronken is. Je weet wel, dat goudproject. Vreselijk, ja, nee, niemand weet er nog van, ik moet van alles gaan regelen. Nou goed dan, tot straks.''

Verkooren klikte de telefoon uit en keek naar Carlien. ,,Mijn vrouw'', zei hij ter verduidelijking. ,,We zouden vanavond naar de opera gaan. Ik heb wel wat anders aan mijn hoofd dan Mozart. Arme Jaramillo.''

Carlien begreep dat de verslagenheid van Verkooren niet zozeer de dood van de Colombiaan betrof, maar zijn zorg over de toekomst van NuggITT.

Ze moesten snel een aantal zaken regelen. Verkooren zocht contact met zijn superieuren, waaronder zijn baas in de raad van bestuur van ABG, Bonne de Leeuw. De Leeuw had afstandelijk geklonken; Suriname was volgens hem in handen van de drugsmafia. De Leeuw had de betrokkenheid van ABG bij het goudproject weliswaar goedgekeurd, maar het was, vond hij, het project van zijn directeur Emerging Markets. Die moest de gerezen problemen zelf maar oplossen. Het was bekend dat de twee niet goed met elkaar konden opschieten.

Hij belde ook naar Toronto om de Canadese partner in het mijnbouwbedrijf van het ongeluk op de hoogte te stellen. Mervin Black klonk geschokt en vroeg of er maatregelen genomen waren om het publiek te informeren. Verkooren legde hem uit dat de beurs in Amsterdam al gesloten was en dat hij vóór het begin van de handel op maandagochtend een verklaring wilde uitgeven. De beurs in Toronto, zei Black, was nog ruim een uur open. Was dat geen reden om nu al met een mededeling naar buiten te komen?

,,We hebben nauwelijks informatie uit Suriname, Veldhuyzen is onbereikbaar en hij heeft beloofd me in het weekeinde terug te bellen. Hier is het vakantie. Bovendien is de familie van die Colombiaan nog niet eens getraceerd'', zei Verkooren. Na enig heen en weer gepraat stemde Black in dat de bekendmaking van de dood van Jaramillo op zondagavond zou worden gedaan. Zolang beloofde hij de beursgevoelige informatie voor zich te houden. ,,Dat moet je beslist doen. We hebben hier in Amsterdam strengere regels inzake voorkennis dan jullie in Canada'', waarschuwde Verkooren.

Ondertussen was Carlien bezig de familie van Jaramillo op te sporen. Na enig speurwerk had ze een nummer te pakken in Colombia. Ze kreeg een vrouw te spreken die bevestigde dat ze de echtgenote van Jaramillo was. Toen Carlien haar op de hoogte stelde van de dood van haar man, barstte de Colombiaanse vrouw in ijzingwekkend geweeklaag uit.

Met het persbericht had ze weinig moeite. Tegen half acht liet ze Verkooren de tekst lezen.

,,NuggITT Gold Mining Corp. maakt bekend dat afgelopen vrijdag in Suriname Francisco Jaramillo door een tragisch ongeval is omgekomen tijdens een boottocht van het mijnkamp naar Paramaribo. Als hoofdgeoloog was Jaramillo verantwoordelijk voor de proefboringen van NuggITT. Het aangekondigde onafhankelijke bodemonderzoek zal normaal doorgang vinden. De directeur van de onderneming, Jan Veldhuyzen, houdt vast aan de eerder bekend gemaakte schattingen over de goudreserves in het Oronoque-gebied.''

,,Uitstekend'' zei Verkooren. ,,Maak alleen van vrijdag maar het weekeinde. Vrijdagmiddag is eigenlijk het begin van het weekeinde.''

Het liep tegen acht uur, op de portiers na was het kantoor van ABG uitgestorven. Een zomerse vrijdagavond was geen moment om te blijven doorwerken aan deals.

Verkooren stond op, pakte zijn jasje en liep de deur uit. ,,Bedankt voor je hulp, Carlien. Ik heb het enorm gewaardeerd en we zullen er in het weekeinde verder aan werken. Nu moet ik opschieten, anders mis ik het slotkoor van de opera nog'', zei hij bij wijze van afscheid.

,,Wat ga je eigenlijk zien?''

,,Die Zauberflöte.''

,,Echt toepasselijk.''