|
|
NIEUWS
TEGENSPRAAK
SUPPLEMENT
DOSSIERS
ARCHIEF
ADVERTENTIES
SERVICE
|
NIEUWSSELECTIE
|
Leermomenten
ANNA VISSER
Relatief onbekend, althans voor de buitenwacht, is het brein achter minister Brinkorst, Tjibbe Joustra, secretaris-generaal van het ministerie van Landbouw, die wordt geportretteerd in De Groene Amsterdammer. Begin jaren '90 verscheen een rapport waarin de hiërarchische verhoudingen ten departemente werden gelaakt. Aan de heerschappij van Joustra diende een einde tekomen, luidde een van de conclusies. "Toen ik het rapport voor de eerste keer las, dacht ik: nou, daar ga ik niet mee verder." (...) Hij bedacht zich: "Ik verander bijzonder graag en met veel enthousiasme" - een leermoment in het leven van de langstzittende secretaris-generaal van alle departementen. Hoewel: "Joustra heeft geen baat bij die boude uitspraken van Brinkhorst. Al dat mediageweld van de minister kan zich ook tegen hem keren. (...) De beschuldiging aan de veehandelaren was ook veel te kort door de bocht. Net als het roepen dat er nooit brandstapels komen. (...) Joustra denkt liever eerst drie stappen vooruit voor je naar de media stapt. Een statement moet overeind gehouden kunnen worden", zegt een geïnterviewde. Dat kan alleen wanneer de omstandigheden zich nimmer wijzigen en dat te denken is een illusie. Zelfs het non-vaccinatiebeleid dat sinds 1 maart 1991 van kracht is, staat ter discussie. HP/De Tijd beschrijft hoe het Europese verbod op vaccineren destijds tot stand kwam. De Tweede Kamer blijkt er niet één keer over te hebben gedebatteerd: "Ook niet toen zij van de toenmalige minister Braks op 22 juni 1990 de agenda ontving voor de EG-landbouwraad van 26 juni, waarin het finale besluit tot non-vaccinatie werd genomen", aldus HP/De Tijd. Ook in de landbouwraad was de zaak snel beklonken: "Er was nauwelijks discussie." Voor velen is deze uitbraak van MKZ ook een leermoment: pleidooien voor preventief vaccineren zijn, gezien de 'veranderde omstandigheden', weer legitiem. Nauwelijks legitiem kan de situatie worden genoemd aan de Islamitische Universiteit Rotterdam die opleidt tot imam, geestelijk verzorger of islamoloog en waarvan VN in een schrikbarend verhaal verslag doet. Studenten die nauwelijks Nederlands spreken, hoogleraren die dat ook niet doen en wier wetenschappelijke kwaliteiten op zijn minst discutabel zijn. De oprichter van al dit fraais hoopt dat zijn universiteit in 2003 erkend wordt door het ministerie van Onderwijs. Dat heeft reeds kanttekeningen geplaatst bij de gebrekkige kennis van het Nederlands en bij het ontbreken van wetenschappelijk onderzoek. Hopelijk laat erkenning nog een jaartje of vijfentwintig op zich wachten.
|
NRC Webpagina's 29 MAART 2001
Tussen synagoge en moskee
|
Bovenkant pagina |
|