ANNA VISSER
"Wie niet van mensen houdt moet geen burgemeester van Amsterdam worden." Zo luidde de slotzin van de afscheidsrede die burgemeester Patijn op 20 december vorig jaar uitsprak. En tijdens zijn nieuwjaarsspeech, op 1 januari, zei Patijn: "Er wordt meer gepraat over de plaag van fietsendiefstal dan over het krankzinnige feit dat 90 procent van de Amsterdammers op de fiets zonder licht door het rode licht rijdt; de meest agressieve deelnemers in onze stad."

Zou Patijn werkelijk van mensen, in casu fietsers hebben gehouden, dan hadden hij en het gemeentebestuur wel een dam opgeworpen tegen junks en vandalen die fietsen of onderdelen van fietsen stelen dat het een lieve lust is.

Zou het onder burgemeester Cohen beter worden? "Cohen sloeg geen krant of tv-programma over met zijn credo: 'De boel een beetje bij elkaar houden.' Het ware beter als hij de boel eens flink opschudde. Want de wens om de boel bij elkaar te houden, is nu juist de grondhouding die het stadsbestuur al jaren verlamt. (...) Het gemeentebestuur is bang voor de eigen politieke verdeeldheid en vooral bang om de macht uit te oefenen", aldus Elsevier. Volgens het blad moet Cohen het opnemen "tegen de krachten die de rechtsorde bedreigen en voor de gewone Amsterdammer die veilig over straat wil, en in schone trams en metro's wil reizen." In VN werpt Martin Bril de vraag op of Cohen "desnoods in samenwerking met de Bijenkorf het Damrak kan opkopen en eindelijk eens goed inrichten"- dat verloederde gebied dat gewone Amsterdammers het liefst mijden.

Het essay in De Groene Amsterdammer mag Cohen zich ook ter harte nemen: de rebellerende taxichauffeurs in de hoofdstad en de mannen van Hell's Angels vormen volgens het blad een veel grotere bedreiging voor de rechtsstaat dan de eertijdse krakersbeweging: "De strijd tegen de rechtsmacht komt niet langer vanuit de autonome schemerzone van de samenleving, maar uit het hart ervan." Cohen boog voor de bedreigers van de rechtsstaat door in te stemmen met uitstel van het verwijderen van de telefoonpalen bij taxistandplaatsen terwijl die "volgens een eerdere aankondiging van het gemeentebestuur" komende week verwijderd moesten worden.

Het gebrek aan bestuurlijk doorzettingsvermogen is Ad Geelhoed, de hoogste ambtenaar bij Algemene Zaken en nu advocaat-generaal bij het Europese Hof, een doorn in het oog, zegt hij in Elsevier. "Volendam en Enschede zijn majeure ongelukken. In beide gevallen is sprake van slordig, groezelig bestuurlijk optreden." Woedend is hij over het gedwongen afstel van de opvoering van het toneelstuk Aïsja en de vrouwen van Medina: "Ik begrijp (...) niets van Kamerleden die deze censuuractie vergoelijken. Als zou de verdediging van de vrijheid van de burgers niet meer de eerste historische missie van de parlementaire democratie zijn." VN is hogelijk verbaasd over het feit dat "het Amsterdamse PvdA-gemeenteraadslid Fatima Elatik het afgelasten van de voorstelling verdedigt." Het PvdA-Kamerlid Judith Belinfante wilde tegenover VN niet meer zeggen "dan dat zoiets altijd heel moeilijk en genuanceerd ligt." Ja, voor bangeriken.

Het blijkt ook moeilijk om bij terugblikken op het militante verleden van de Duitse minister van Buitenlandse Zaken en zijn Nederlandse neefjes en nichtjes, eenzijdigheid te vermijden, zie VN. "2001 is 1977 niet. In Duitsland lag het anders dan in Nederland. (...) En bovendien moet de mens de gelegenheid krijgen zich te ontwikkelen. (...) Dat geldt ook voor Fischer." Dat klopt, maar zoiets wordt nooit gezegd wanneer het om extreem rechtse militante strijders gaat. Zoals ook vergeten wordt dat niet alleen in West-Duitsland ex-nazi's fijne posten bezetten - dat was in de DDR ook het geval. Dat wilden de linksen niet zien, het zou hun wereldbeeld verstoren. Wie niet van feiten houdt, moet niet in de journalistiek gaan. En zeker geen burge meester van Amsterdam worden.

Eerder verschenen in deze rubriek:

Vriendelijke mannen
(11 januari 2001)
Marcel en Mieke
(4 januari 2001)

Eerder verschenen artikelen in het archief.

( a d v e r t e n t i e s )