NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

Door EVA KONGS
,,Onnozel manneke. Eigenlijk weet gij niet veel hè?''

,,Ik weet héél veel.''

,,Belachelijk ventje.''

,,Gij ja! Ik weet héél veel.''

,,Mijn pa is bij de polies!''

,,En de mijne is architect!''

Twee kinderen die elkaar live op de radio uitschelden, opgejut door de presentator. Het is woensdagnamiddag bij Studio Brussel en tijd voor Hallo Hautekiet, het enige programma op de Belgische radio dat zondigt tegen alle radioprincipes: drie uur lang oeverloos gezeik, gescheld, onverstaanbaar gemompel, luid gegeeuw en gelach.

,,Het programma is iets minder binnen de lijntjes gekleurd'', aldus de eufemistische omschrijving van presentator Jan Hautekiet. Praatprogramma's bestaan er genoeg op de radio. Wat Hallo Hautekiet uniek maakt, zijn de ,,echtheid en de onvoorspelbaarheid'' van de show. Spontaniteit is het sleutelwoord. ,,We nemen geen blad voor de mond'', zegt Hautekiet. Het klinkt bijna als een understatement. Hautekiet kan zijn luisteraars de huid volschelden, toch blijven de telefoonlijnen gedurende de hele uitzending voortdurend bezet.

Hallo Hautekiet is niet het 'puberprogramma' waar menig criticus het voor verslijt. Jong én oud doen er graag hun zegje in. En ze krijgen volledig vrij spel. Hautekiet blijft echter continu de touwtjes in handen houden. Hij beslist wie meespeelt en wie niet. Iemand die niet interessant genoeg is, kan zonder plichtplegingen de ether uitgegooid worden of het slachtoffer worden van enkele genadeloze opmerkingen. De presentator kan het ene ogenblik poeslief zijn, het andere moment laat hij abrupt weten dat je hem genoeg lastig gevallen hebt.

De leukste radio-momenten doen zich voor wanneer zowel Hautekiet als zijn beller heel ad rem weet te reageren. Op andere ogenblikken echter wordt het niveau van een zwak cafégesprek jammer genoeg niet overstegen.

Veel bellers proberen hun 'zendtijd' zo origineel mogelijk te benutten. Ze declameren gedichten, brengen lang vergeten wijsheden te berde in hun streekdialect, spelen typetjes, maken reclame voor zichzelf. Het enige waar ze rekening mee dienen te houden, is Hautekiet zelf. Zijn tong kan scherp zijn, al wordt hij niet graag arrogant genoemd. In zijn studio heeft hij bovendien een hele collectie rare stemmetjes en jingles te zijner beschikking, die het telefoongesprek volkomen in de war kunnen sturen.

Wie taalfouten maakt, wordt op de vinger getikt. ,,Ik voel me geen schoolmeester, maar de situatie dicteert soms bepaalde wendingen'', luidt Hautekiets verklaring. Limburgers zijn op woensdagnamiddag al vaak het onderwerp van hoongelach geweest. Het Belgische deel van Limburg werd op een gegeven moment bijna verboden terrein voor Hautekiet. Nederlanders bellen ook, maar dat is sporadisch. En voor één keer hebben ze niet méér te zeggen dan de gemiddelde Vlaamse beller.

Wie echt van Hallo Hautekiet wil genieten, moet zijn woensdagmiddagactiviteiten beperken tot een uitgebreide maaltijd of tot rust op de bank. Lezen, studeren of werken wordt vrijwel onmogelijk iedere keer dat Hautekiets aanstekelijke lach door de luidsprekers schalt.

Hallo Hautekiet, Studio Brussel (FM 100.9), woensdag van 13.00 tot 16.00 uur.

Eerder verschenen in deze rubriek:

Oorlog is meer dan gruwelijk
(5 mei 1997)
Besmettelijke radiospraak
(13 mei 1997)
Ether kinderloos
(26 mei 1997)
Met een half oor
(2 juni 1997)
Jazz volgens nieuwe formule
(9 juni 1997)
Het evangelie van Rover
(16 juni 1997)
Zwierig nieuws
(23 juni 1997)
Ouwejongens-krentenbrood
(30 juni 1997)
'Ici Radio Tour de France'
(7 juli 1997)
Een en al oor
(14 juli 1997)
Nostalgie
(21 juli 1997)
Nostalgie op zondag
(28 juli 1997)
Talig
(4 augustus 1997)
Dictatuur van de klok
(11 augustus 1997)
Het radioforum
(18 augustus 1997)
Sky heeft de plicht saai te zijn
(25 augustus 1997)
Vroege metten
(1 september 1997)
Huiselijk
(8 september 1997)
God's Own Country
(15 september 1997)
Kleurrijk Engels
(22 september 1997)
Radio op zoek naar publiek
(29 september 1997)
Superlatieven
(6 oktober 1997)