Verraden

Naam: Simon Tahamata (43)
Beroep: voetbaltrainer (jeugd Standard Luik)

,,Als voetballer bij Ajax, Standard Luik, Feyenoord, Beerschot en Germinal Ekeren heb ik heel wat van de wereld gezien. Vliegtuig in, vliegtuig uit - alles oogde op het laatst hetzelfde. Alleen mijn aankomst, in 1988, op de luchthaven van Ambon staat nog altijd in mijn geheugen gegrift. Wij - het Moluks-Nederlandse gelegenheidselftal - zouden een week lang spelen tegen het beste dat voetballend Molukken te bieden had. Het werd een week van herkenning. Van koude rillingen. Van homecoming: foto's en liedjes waarmee ik was opgegroeid, kwamen opeens tot leven.

,,Twaalf jaar later is er weinig van díe Molukken over. Dorpen zijn onbereikbaar. Bewoners leven in het ongewisse, de veiligheid is nihil. Zelfs de kerk - hét toevluchtsoord bij uitstek - is niet meer bestand tegen het grove geweld. Dagelijks vallen er slachtoffers; alleen betaalde agenten kunnen je veiligheid nog garanderen. Wij Molukse Nederlanders zijn niet bij machte er iets aan te doen. We kunnen alleen maar bidden. Protestacties ondernemen. Ministers en staatssecretarissen wijzen op hun morele plicht: militaire interventie.

,,'Een binnenlands probleem' wordt er gezegd. Maar de Molukken vallen - net zo min als Kosovo - in die categorie. Het gaat om ex-onderdanen, velen maken deel uit van het Nederlandse volk. Mijn vader was militair in het Nederlandse leger: voor Wilhelmina. Nu zit hij dagelijks aan de televisie gekluisterd, hongerig naar nieuws over zijn broers en zussen. Over hun lot is niets bekend. En denk maar niet dat minister Van Aartsen een vinger uitsteekt. Economische belangen gaan hem meer aan het hart dan universele mensenrechten. Ik voel mij verraden door Nederland. ,,Ooit zal de Republik Maluku Selatan (RMS) een feit zijn. Maar wij moeten ons niet blind staren op dat ideaal. Vrede en veiligheid gaan voor alles.''

DANIELLE PINEDO