Olympische Spelen 2000

Nieuws

Verslagen

Sporters

Digitaal dagboek

Boemerang

Programma

Dag 11 - maandag 25 september 2000

Vandaag gelukkig even niet zo heel erg vroeg op. Maar om acht uur zitten we wel aan het ontbijt, met de gehele Nederlandse delegatie van de overheid. Het mooie weer is voorbij, maar even, hoop ik. De zon is weg, maar het is niet koud. Het heeft wel even geregend vanochtend.

We splitsen ons op: Annemarie gaat met haar collega van Economische Zaken praten; ik besluit met directeur sport Rob de Vries per boot naar Olympic Park te gaan, waar we Marko Koers op de serie 1500 meter en de volleybalwedstrijd Nederland-Spanje gaan bezoeken.

Volkskrant-journalist Marcel van Lieshout gaat vandaag een dagje mee om eens te kijken wat een bewindsvrouwe van sport zo'n dag zoal doet. Ook wil hij wat actuele zaken in de sport bepraten. Achter het hotel vertrekt de boot naar het park. Om één minuut over negen komt de verslaggever aanrennen; hij heeft nog laat gewerkt vannacht. Tijdens deze Spelen hebben de avondbladen vanwege het tijdverschil een strakke deadline, maar kunnen de ochtendbladen als de Volkskrant wat meer tijd nemen voor hun verhalen. Niettemin is het gisternacht ook bij hem laat geworden. We doen net of we een belangrijk delegatielid missen, zodat de boot even kan worden opgehouden.

De bootverbinding is prima, niet zo snel als de 18 minuten per trein, maar comfortabel en brengt ons binnen drie kwartier naar Olympic Park in Homebush Bay. Bij het Stadium Australia scheiden de wegen van de journalist en de delegatie zich want de accreditaties voor VIP's en journalisten zijn niet gelijk, en de Australiers houden zich hier, zij het vriendelijk, stipt aan. We drinken koffie in het stadion en gaan dan naar de tribune. Het is inderdaad een indrukwekkend stadion als je er de eerste keer komt. Het is nog maar mager gevuld op deze ochtend van series.

Voor het eerst dat ik hier atletiek zie. Ik had eerder graag Robin Korving willen zien, maar hij heeft vanwege een blessure niet één wedstrijd kunnen lopen. Wat een deceptie. Hij ligt in een ziekenhuis in Sydney en moet aan zijn knie geopereerd worden. Voor de 1500 meter zijn drie series van circa 15 deelnemers. Koers start in de derde serie, met favorieten als de Algerijn Morceli. De eerste twee series gaan niet al te snel. Annemarie voegt zich al weer bij ons; ze wil Koers ook zien. Het gesprek met haar collega ging ook vooral over sport. Koers, een voormalig 800 meter loper, start goed; hij lijkt zijn race goed in te delen en loopt lang op de derde plaats.

Annemarie en ik schreeuwen hem toe, maar hij hoort het niet, omdat we ver van de baan zitten. Maar zo reageren wij onze spanning af. Het stadion zal vanavond pas vollopen als voor de Auistraliers de grote wedstrijd is: de finale 400 meter van hun grote fenomeen, Cathy Freeman. Koers moet op het laatste stuk in zijn serie toegeven en finisht niet bij de eerste zes die zich rechtstreeks plaatsen; ik houd de tijden zelf bij en constateer al snel dat hij wel bij de zes daaropvolgende tijdbesten is. Hij loopt de veertiende tijd van veertig lopers. Hij gaat dus over naar de halve finale, woensdagavond. Dan zal het heel wat harder aan toegaan, dan moet echt blijken of hij met de allerbesten mee kan. Een atleet uit Malawi kan dat in ieder geval niet; hij passeert de meet 28 seconden na de winnaar van zijn serie. Het publiek juicht hem enthousiast toe. Dit is ook sport, maar is het topsport? Nederland stelt strenge kwalificatie-eisen aan zijn atleten, maar ieder land doet dat op zichzelf. Daardoor zijn er die grote verschillen.

We verlaten het Olympisch stadion en wandelen door het Olympic Park langs diverse lokaties naar de hal van de volleyballers. Strenge controles, maar vriendelijkheid alom. Voorlichter Gert Riphagen zoekt een adaptor voor zijn laptop; vijf mensen houden hem twintig minuten lang heel vriendelijk en behulpzaam bezig. De adaptor is nergens te krijgen, maar de inzet van de Australiers om elk probleem op te willen lossen, is opvallend. De groene Spelen waar iedereen het over heeft zijn duidelijk zichtbaar: overal zonnecollectoren. Ik heb begrepen dat het afval biologisch wordt afgebroken door een grote bak met micro-organismen: beestjes eten beestjes. Het toilet in het stadion wordt doorgespoeld met recycled water. De Australiers gaan prat op hun actieve milieubeleid bij deze Spelen en op menige plek zie je dat dat terecht is.

De volleyballers spelen hun laatste groepswedstrijd tegen Spanje. Een plaats in de kwartfinale is al veiliggesteld, maar hoe hoger je eindigt in je poule, des te zwakker de volgende tegenstander. Wat heet zwak: het kan Joegoslavie of Rusland worden, twee heel lastige tegenstanders. Het lijkt een walk over te worden voor de lange mannen, want in amper een half uur staat Nederland met 2-0 voor: 25-18 en 25-17. De ploeg staat geen enkele keer achter. De afgelopen tijd heeft Nederland maar één wedstrijd verloren, hier in Sydney tegen Brazilie. De ploeg is uit een diep dal kennelijk sterk aan de beterende hand. Annemarie en ik juichen luidruchtig. Veel plukjes Nederlanders ook in de hal, te herkennen aan het vele oranje. In de derde set keert het tij, het wordt 1-0 voor de Spanjaarden. Het is blijkbaar zo'n punt waar de Spanjaarden kracht uit puttten, want het wordt zeer spannend en Nederland verliest nipt met 24-26. Bij Spanje blinkt één speler enorm uit; het lijkt soms wel of hij alleen tegen Nederland speelt. Gelukkig toont het Nederlandse team in de vierde set veerkracht en wint daarmee de wedstrijd met 3-1.

Toon Gerbrands is na afloop zichtbaar opgelucht; winnen is toch altijd de beste voorbereiding op de volgende ronde. Bas van de Goor komt ons opzoeken; Annemarie en ik feliciteren hem. We eten na afloop een hapje met officials in de VIP-lounge; ik praat met deze en gene bestuurder. Het is lekker informeel en het sportvirus heeft ons flink te pakken. De volleyballers zien we in ieder geval terug.

We gaan terug naar het hotel in Sydney, ongeveer een half uur rijden. Annemarie en ik gaan even zelf sporten. De olympische geest is over ons gekomen. In de fitnessruimte van het hotel zoeken we gedurende een half uur ons heil aan de trimapparaten. Voor ons is dat niet zo ongebruikelijk; we doen met collega-bewindslieden wekelijks voorafgaand aan de Ministerraad op vrijdag een trimuurtje. Een gezonde geest in een gezond lichaam; en veel plezier achteraf.

De heren wachten ondertussen in de lobby van het hotel op ons. Ze doen zich tegoed aan een biertje. Ook de verslaggever van de Volkskrant is er nog. We vertrekken vervolgens per dienstauto van het IOC naar een buitenwijk van Sydney voor een live-radio-uitzending van Radio 538, de populaire muziekzender voor jongeren. Het is er een zoete inval van musici, sporters, radio-mensen, tv-verslaggevers van SBS6 en ook de staatssecretaris. Ik praat enkele minuten live in de uitzending met Edwin Evers. Vervolgens bied ik voor een veiling voor een goed sportdoel een voetbal aan, gesigneerd en wel. Het is er gezellig, maar commercie en sport lopen hier wel door elkaar heen. Waar begint de één en eindigt de ander. Ze hebben zelfs een kok. Samen met Alan Villafuente moet ik kaas in serranoham inpakken, de kok zal het vervolgens in hete olie bakken. Het lijkt mij lekker, maar eten zal ik het niet meer, want op tijd naar het hockeystadion, waar de Nederlandse dames voor hun laatste kans moeten knokken om eremetaal. Tegen titelverdediger en thuisland Australie is dat niet gemakkelijk. Toch speelt Nederland in de eerste helft niet slecht, mist een enorme kans op een voorsprong en komt even voor de rust door een ongelukkige strafbal met 0-1 achter. Na rust wordt het al snel 0-3 en dan is de wedstrijd gelopen. Uiteindelijk is de afstraffing nog forser: 0-5. Te grote cijfers vind ik.

Op de terugweg naar het hotel in Sydney nog even naar het Holland house. Het is er opnieuw feest, maar ditmaal zonder medailles. Ik maak het niet meer persoonlijk mee, want de vermoeidheid heeft bij mij even toegeslagen. Ik spoed mij naar het hotel en ga vroeg naar bed. Naderhand verneem ik dat er toch nog een gouden moment is geweest in het Holland House: een onverwacht optreden van het zangduo Gordon-Jorritsma heeft de stemming er flink ingebracht. Misschien zit er een CD in. Een gouden wellicht?

Foto R. Rozenburg

Tijdens de Olympische Spelen zal staatssecretaris M. Vliegenthart van Sport voor NRC Handelsblad een dagboek bijhouden.

Dagboek 24 september
Dagboek 23 september
Dagboek 22 september
Dagboek 21 september
Dagboek 20 september
Dagboek 19 september
Dagboek 18 september
Dagboek 17 september
Dagboek 16 september
Dagboek 15 september