Olympische Spelen 2000

Nieuws

Verslagen

Sporters

Digitaal dagboek

Boemerang

Programma

Dag 5 - dinsdag 19 september 2000

De zon schijnt volop op Prinsjesdag 2000. Niet alleen in Den Haag, maar in het hele land. In Limburg wordt het zelfs 24 graden. In de Miljoenennota die het kabinet vandaag presenteert, is het beeld van Nederland ook zelden zo zonnig geweest. Financieel en economisch althans. De economische groei gaat onverminderd voort, het kabinet investeert opnieuw miljarden in onder meer onderwijs en zorg, de staatsschuld kan volgend jaar ook flink afgelost worden. We investeren in de toekomst.

Ook minister Borst en ik hebben wat te bieden. Er is ook volgend jaar flink extra geld voor aanpak van wachtlijsten en werkdruk, voor de kinderopvang. Op een aantal dossiers bereiken we ook echt vooruitgang. We moeten extra financiele ruimte inzetten voor structurele verbeteringen in de samenleving, want niet iedereen profiteert op eigen kracht van de toenemende welvaart. Er is natuurlijk ook wel kritiek: te weinig geld voor dit, te weinig voor dat. Het is ook een beetje de jaarlijkse rituele dans die wordt opgevoerd. Op mijn terreinen valt het gelukkig mee. De koepel van gehandicapteninstellingen, de VGN, reageert in een persbericht positief. Ook de thuiszorginstellingen zijn positief. Er is hard gewerkt de afgelopen maanden, door mijn ambtenaren en door de sector. Dat is dus niet voor niets geweest. De winst van het afgelopen jaar vind ik dat we daar nu gezamenlijk de schouders onder zetten: de verzekeraars, de instellingen, organisaties van clienten, de overheid. Het permanente zwarte pieten is in mijn sector van de zorg voor ouderen en gehandicapten, gelukkig wat verdwenen. Energie wordt nu gericht op het vinden van oplossingen, waarbij geld niet meer het grootste probleem lijkt, maar vooral het vinden van voldoende personeel om de extra zorg te leveren. Tegelijkertijd moeten instellingen het uiterste doen om personeel te behouden, om ziekteverzuim en WAO-uitstroom tegen te gaan. Alleen dan kunnen we de wachtlijsten echt goed aanpakken.

Prinsjesdag is elk jaar weer een bijzondere dag. Alles is anders dan anders. Je komt nauwelijks op het departement. Van de Spelen zal ik vandaag, althans livebeelden, weinig zien. Ik zet 's ochtends thuis wel meteen de tv aan, maar dan is Sydney nog niet vol op stoom gekomen. Wel zie ik een zwemmer uit Equatoriaal Guinee in zijn eentje een serie zwemmen, nadat zijn twee mededingers vanwege een valse start gediskwalificeerd waren. De man kan een jaar zwemmen en bereikt de finish van de 100 meter vrije slag in een tijd waarin Van den Hoogenband 200 meter zwemt. Meedoen is belangrijker dan winnen, maar dit gaat wel erg ver. En traag.

Mijn werkdag begint met een bezoek aan de kapper. Dan doe ik nog snel even wat post af op VWS. Dat geeft me mooi de kans om toch nog iets mee te maken van het zwemmen. Ik heb in de auto al gehoord dat Pieter van den Hoogenband opnieuw een wereldrecord heeft gezwommen, dit keer in de halve finales van de 100 meter vrije slag, 47,84 seconden. En dat na een onrustig nachtje na dat goud gisteren. Hoewel hij niet zelf naar het feest in het Holland House is gegaan. Hij heeft z'n vader gestuurd. Verstandig. "Als ik goed slaap, kan ik nog een tikje harder", hoor ik Pieter zeggen. Nog harder? Waar eindigt dit? Zijn concurrenten, Popov en Klim, blijven in de halve finale een seconde (!) achter. Morgen de finale. Dat zal wel de tv in de rooksalon van de Tweede Kamer worden.

Ik zet me op m'n werkkamer voor de buis voor de finale 4 x 200 meter vrije slag, met opnieuw medaillekansen voor Nederland, met Pieter van den Hoogenband. Australie is onaantastbaar en wint gemakkelijk, met de sterkste zwemmers als eerste aan bod. Nederland hangt rond de vijfde plaats, totdat VDH in het water komt. Zal hij het nog halen? Ik heb er een hard hoofd in, de achterstand is groot. Het wordt niet echt goed in beeld gebracht. Maar de achterstand is niet te groot voor Pieter, zo blijkt, want in een wereldrecord-tussentijd voor een estafette loodst hij Nederland naar de bronzen medaille, de eerste tijdens de Spelen. Ik zie hem als tweede aantikken, maar de chronometer laat zien dat de Verenigde Staten 0,06 seconden eerder is. Het is toch hartstikke spannend. De nummers twee tot en met vijf finishen binnen 0,4 seconden; het podium is wankel. De Nederlandse zwemploeg is op weg naar een recordoogst; we zijn nog niet halfweg en nu al ligt met 2 gouden, 1 zilveren en 1 bronzen medaille, het beste naoorlogse resultaat binnen handbereik: 2-1-3 in 1984 in Los Angeles. En met de eerste gouden plak ooit bij het herenzwemmen!

Ik loop nog snel even Teletekst na. En zie dat de volleyballers ook hun tweede wedstrijd hebben gewonnen: met 3-0 tegen Australie is de kwartfinale wel erg dichtbij gekomen. Hoe ver kan zo'n ploeg groeien? De waterpolodames zetten hun jacht op een medaille ook voort: zij plaatsen zich na winst op Canada voor de halve finales. Pieta van Dishoeck en Eeke van Nes plaatsen zich gelukkig voor de finale dubbeltwee; ze krijgen het druk, want ze zitten ook in de damesacht die zondag de finale roeit. Op de tv zie ik nog net beelden van badmintonster Mia Audina, zilveren medaillewinnares voor Indonesie vier jaar geleden en nu voor Nederland bij de laatste acht. Als staatssecretaris van sport heb ik dit voorjaar nog een positief advies kunnen uitbrengen over haar naturalisatieverzoek. Vanwege een wezenlijk Nederlands (sport)belang, zoals dat heet.

De middag staat geheel in teken van Prinsjesdag. Het is mijn dertiende Prinsjesdag: tien keer als Tweede Kamerlid, drie keer als staatssecretaris. Eerst naar de Treveszaal met alle bewindslieden voor een kopje koffie en dan naar de Ridderzaal, waar de Koningin met de Troonrede voor de verzamelde vergadering van de Staten-Generaal het parlementaire jaar opent. Mijn hoed heb ik ook dit jaar thuisgelaten; eenmaal heb ik met die gewoonte gebroken toen ik terugkwam van de Wereldvrouwenconferentie in Beijing. Een rijsthoed vond ik toen wel symbolisch. Kleding mag wel opvallen. Ik heb deze keer voor een rood pakje gekozen; te rood, vinden sommigen, maar mooi rood is niet lelijk.

Na de Troonrede ga ik net als de meeste andere kabinetsleden naar het Catshuis voor de traditionele lunch. Minister Zalm gaat naar de Tweede Kamer om de miljoenennota daar officieel aan te bieden. Voor het laatst in guldens! Zal hij het koffertje opnieuw triomfantelijk boven het hoofd heffen? Zelf probeer ik nog even wat uitslagen van de Spelen te achterhalen. Mia Audina heeft verloren. Voor haar geen medaille deze keer. Helaas.

Foto R. Rozenburg

Tijdens de Olympische Spelen zal staatssecretaris M. Vliegenthart van Sport voor NRC Handelsblad een dagboek bijhouden.

Dagboek 18 september
Dagboek 17 september
Dagboek 16 september
Dagboek 15 september