Olympische Spelen 2000

Nieuws

Verslagen

Sporters

Digitaal dagboek

Boemerang

Programma

Dag 9 - zaterdag 23 september 2000

De beelden van de Spelen zijn via CNN ook in het vliegtuig te zien. Het scherm is een beetje ver weg, maar ik hoor de commentator wel de loftrompet steken over Nederland. Hij spreekt van "een outstanding start of the Olympics by the Netherlands". Vijfde in het medailleklassement, dat zou ik ook zeggen. Maar het atletiektoernooi begint vandaag en daar zijn veel medailles te verdelen, waarschijnlijk weinig Nederlandse. USA Today is erg op de Amerikanen gefocused, dus geen Nederlanders in de kolommen deze keer. Wel het uitstappen van Lindsay Davenport uit het tennistoernooi. De megatransfer in het Amerikaanse profbasketbal wordt over vijf kolommen uitgesponnen.

USA Today meldt in een paginagroot verhaal dat er in de Verenigde Staten 44 miljoen mensen zonder zorgverzekering rondlopen; de premies rijzen de pan uit. Een interview met een gewone werkende vrouw die 11 dollar per uur verdient, laat zien dat de werkenden met een laag inkomen zich geen verzekering kunnen veroorloven en wat dat voor onzekerheid oplevert. Ons ziekenfondssysteem heeft toch vele verdiensten.

Het vliegtuig heeft tal van snufjes voor kijken, luisteren, bellen, noem maar. Je hebt er een dagtaak aan om alles uit te proberen. Ik surf op de Internetsite van CNN.com. Lees dat de Amerikaanse softbalploeg een speciale bijeenkomst heeft belegd om de voodoo-krachten uit de slagknuppels te weren.

De nacht begint vroeg vandaag, want we komen vanwege het tijdverschil (Singapore 6 uur, Sydney 9 uur) in een ander ritme. Eerst komt nog uitgebreide, langdurige maaltijd voorbij. Maar om 17.00 uur Nederlandse tijd gaat het licht uit en gaan we de Aziatische nacht in. Om er bij zonsopgang en een aantal tijdzones verder in Singapore weer uit te komen. Het is bewolkt, maar al wel 22 graden als we om 7 uur uitstappen. Om 10 uur vertrekt de vlucht naar Sydney, dus gedwongen verblijf in de lounge van de luchtvaartmaatschappij.

Kort voor het vertrek nog kunnen we kijken naar atletiek vanuit het Stadium Australia. Geen Nederlanders, maar wel hoogspringen dames, waarbij slechts een enkeling over de 1,81 meter komt. De eerste Nederlander die we live kunnen zien wordt waarschijnlijk Robin Korving op de 110 meter horden in de series, zondag. Hij heeft van de Nederlandse atleten de beste vooruitzichten, heeft ook goed gepresteerd in het Grand Prix circuit, maar of dat genoeg is voor een medaille…. Ik hoop het.

Daar zitten we dan, 5750 mijl en alsmaar verder van Mekka, dat rechtsachter van de staart van ons vliegtuig ligt, zo geeft het beeldscherm op mijn stoel aan. We vliegen met Gulf Air en voor moslims is dat vanwege het de richting bij het bidden van belang. Ik lees de Bahrain Tribune en constateer met tevredenheid dat er veel aandacht is voor de Spelen. Ook al gaat het vooral over andere landen. Maar pas op: Bahraini athletes enter the track, staat er boven een 4-koloms artikel. Koeweit heeft één bronzen plak behaald, maar verder staan de Golfstaten totnutoe met lege handen. Fraaie foto van Inge de Bruijn op de achterpagina, de start van de finale 100 meter vrije slag.Annemarie is naast haar man in de stoel in slaap gevallen. Ik probeer nog even wakker te blijven.

Met de Bahrain Tribune bekijk je de wereld eens van een andere kant. Veel aandacht voor Arabische zaken, als de 20-jarige herdenking van het begin van de Irak-Iran-oorlog. Voor het eerst is er niet gedemonstreerd tegen de Verenigde Staten; vorig jaar nog reden de tanks over een op de weg geschilderde Amerikaanse vlag. Alle felicitaties en condeleances van de regering van die dag staan in de krant. In een interview geeft een OPEC-topman Amerika de schuld van de hoge olieprijs omdat juist dat land zelf duizenden bronnen heeft drooggelegd waardoor de schaarste die leidt tot de hoge prijs zou zijn ontstaan. Maar er is ook een pagina met showbizz-nieuws uit Hollywood. Ook de afgeblazen fusie KLM-BA komt er in een keurig artikel op de financiele pagina in voor. Opvallend veel vrouwen in de krant. Al met al toch wel een informatieve krant.

Het is 17.18 uur Sydney-tijd; de laatste nummers van het zwemtoernooi zijn voorbij. We weten dat het buiten nu min 39 graden is en dat we op 33.000 voet hoogte vliegen, maar niet of Inge de Bruijn heeft gewonnen en of er sowieso medailles zijn bijgekomen. Vooruitgang heeft zo zijn beperkingen.

In Sydney zullen we het weten. Zodra we het vliegtuig uit zijn de mobiel aanzetten en even bellen met onze VWS-mensen die elders op de luchthaven staan te wachten. We kunnen natuurlijk niet wachten totdat we ze zien. Twee medailles er in ieder geval bij; natuurlijk weer goud voor Inge de Bruijn en zilver voor de dames dubbeltwee bij het roeien, Pieta van Dishoeck en Eeke van Nes. Wat doet Gijs van Beek bij het kleiduivenschieten? Ik achterhaal het zo snel niet. In ieder geval staan we op dertien, nog maar zes minder dan het record in 1996 in Atlanta. Mag ik er ook nog wat zien?

De bagage komt hopelijk snel, want vanavond is de huldiging van de Nederlandse zwemploeg in het Holland House. Het afsluitend feestje voor de zwemmers die met tien medailles een recordoogst hebben behaald. Is dat nog te verbeteren? Wat moet je doen om dit niveau te behouden? Hoe stimuleer je aanwas van nieuwe talenten? Ik hoorde op de radio dat vele ouders zich bij het eindhovense zwembad de Tongelreep hadden aangemeld met kleintjes die een kleine vdH of dB zouden kunnen worden. Zo zie je hoe topprestaties invloed hebben op het sportklimaat. De top behalen in een sport is fantastisch, maar het klimaat verder verbeteren en de fundamenten verbreden, dat geeft uiteindelijk de noodzakelijke continuiteit. Bij het volleybal was de afgelopen jaren na het zilver in Barcelona en het goud in Atlanta te zien hoe moeilijk dat is en hoe zwaar de overgang van de ene naar de andere generatie kan zijn. Er wordt steeds op je gejaagd als je aan de top staat. Staan onze medaillewinnaars er over vier jaar in Athene nog? Ik hoop het wel. Maar daartussen liggen vier lange jaren, waarin de concurrentie ook beter wordt en je je motivatie moet overeind houden. Je wordt dan de te kloppen man of vrouw.

We komen nog ruim op tijd aan in het Holland House. De voorspelde oranjegekte is niet bepaald overdreven. Alles is oranje; Annemarie heeft het al in Atlanta meegemaakt, vier jaar geleden, en is erop voorbereid. Het is stampvol. Eerst haalt voorzitter Hans Blankert van NOC*NSF de twee goudhaantjes naar voren: Pieter en Inge. Dan komt de Prins van Oranje. Groot enthousiasme in de zaal. Hij spreekt van "twee mega-gouden medaillewinnaars". Hij nodigt alle medaillewinnaars bij het zwemmen uit op het podium en dan breekt een waar pandemonium los. Marcel Wouda ontkurkt de champagne en al snel volgen anderen. De hele zaal is één hossended menigte met.We are the champions en You'll never walk alone dendert uit de geluidsboxen en de hele zaal deint mee. Het crowdsurfen kan niet uitblijven en al snel deinen de zwemmers door handen gedragen door de lucht. Door het enthousiasme vergeet ik even de vermoeidheid van de reis en de lange zondag die wacht. We storten ons in het feestgedruis en het was nog lang onrustig, die eerste avond in Sydney.

Foto R. Rozenburg

Tijdens de Olympische Spelen zal staatssecretaris M. Vliegenthart van Sport voor NRC Handelsblad een dagboek bijhouden.

Dagboek 22 september
Dagboek 21 september
Dagboek 20 september
Dagboek 19 september
Dagboek 18 september
Dagboek 17 september
Dagboek 16 september
Dagboek 15 september