"Wij hebben een bom in de muziekindustrie gegooid." Chuck D, zanger en voorman van de rapgroep Public Enemy lijkt nog niks veranderd sinds de hit Fight The Power uit 1989. De power die hij tegenwoordig bestrijdt is zijn eigen platenmaatschappij die hem verbiedt zijn muziek op het web aan te bieden. Chuck D ziet de toekomst van muziekdistributie in MP3, het digitale bestandsformaat dat een ieder in staat stelt muziek van cd-kwaliteit over Internet te sturen.

Silicon Alley 99

Chuck D was deze week een van de prominente gasten op Silicon Alley 99, een jaarlijkse conferentie die een goede graadmeter is van wat er in de nieuwe media industrie van New York speelt. Naast Chuck D waren onder meer George Bell; de baas van Excite, Internetgoeroe Esther Dyson en Kevin Ryan; de directeur van Internetreclamebureau DoubleClick te gast.

MP3 is hét hete hangijzer in de muziekindustrie. De gevestigde orde is fervent tegenstander van het bestandsformaat omdat men vreest dat MP3 illegaal kopiëren op grote schaal in de hand werkt. Een advertentie die de hoogst populaire website MP3.com in het huisorgaan van de Grammy Awards wilde plaatsen, werd vorige week geweigerd omdat deze ,,te controversieel" zou zijn.

MP3.com

De uitbater van de MP3.com, Robin Richards, is er nog steeds kwaad over. In New York vertelt hij over zijn aanvaringen met de muziekindustrie en spoort hij Chuck D aan hetzelfde te doen. Wanneer de zwarte zanger in de paneldiscussie het woord neemt, verstomt het voortdurende geroezemoes in de zaal onmiddellijk. ,,Shit, ik wil voorkomen dat de juristen, accountants, managers en al die andere assholes er met mijn geld vandoor gaan". Het voor een groot deel uit blanke juristen, accountants en managers bestaande publiek hangt aan zijn lippen. Net als veel andere muzikanten heeft ook Public Enemy niet veel te zeggen over wat er met de eigen muziek gebeurt. Toen de groep maanden moest wachten voordat de maatschappij een cd met remixes uitbracht, besloot Chuck D het heft in eigen handen te nemen. Public Enemy was de eerste 'grote' band die vrijwillig enkele nummers in MP3 op het Internet zette. Binnen een week moest de groep bakzeil halen. De platenmaatschappij stond niet toe dat Public Enemy muziek gratis via Internet verspreidde.