Het ideale gedicht

Ik wil dat hier een waldhoornblazer meedoet
En dat rondom elk uurwerk explodeert.
Dat zorgt alvast voor tijdloosheid en weemoed.
Die ‘ik' aan het begin loopt ook gesmeerd.

Ik wil niets weten van een compromis.
Er zweeft een wolk van poeier door mijn lied
Van duizend pond - als dát geen raadsel is
Om over na te denken heet ik Piet.

Voorts hoef ik er alleen nog voor te waken
Dat het geen lente of herfst is. Dat moet lukken.
En om er vrije verzen van te maken -
Pak zelf een schaar en knip mijn vers in stukken.

Gerrit Komrij

( a d v e r t e n t i e s )