NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

JUURD EIJSVOOGEL
Wie eens wil weten hoe het is om dronken de weg kwijt te zijn in het Witte Huis, moet de cd-rom The White House is our house aanschaffen. Maar wie zich wil verdiepen in het gebouw en de geschiedenis van zijn bewoners kan beter een boek kopen.

De opzet van de cd-rom is aardig. Dwaal met je muis als gids door het Witte Huis en verken spelenderwijs de ambtswoning van de Amerikaanse president. Begin bijvoorbeeld met de rondleiding die honderden toeristen iedere dag in het echt maken. Dat geeft een aardige indruk van het deel van het Witte Huis dat gebruikt wordt voor representatieve doeleinden: de grote East Room (waar de president vaak persconferenties houdt), de State Dining Room (voor officiële diners), de ovale blauwe kamer (voor ontvangsten) en een verdieping lager, in het souterrain, de kleine kaartenkamer (waar Clinton vorig jaar verhoord is door aanklager Kenneth Starr).

Rol met je cursor langs de muren en het is alsof je om je heen kijkt.

Klik op portretten aan de muur om uit te vinden wie ze voorstellen. In de grote ontvangsthal op de begane grond bijvoorbeeld hangt een beroemd schilderij van John F. Kennedy, zijn armen over elkaar, zijn hoofd wat scheef, de blik peinzend naar beneden gericht.

Wat meteen opvalt - zowel in het echt als op deze cd-rom - is dat het Witte Huis en zijn kamers niet alleen elegant van stijl zijn, maar ook bepaald bescheiden van omvang. Bescheiden, vooral als je bedenkt dat dit niet alleen de ambtswoning is van de president van supermacht Amerika, maar ook zijn werk- en ontvangstpaleis, en daarbij ook nog een museum voor de dagelijkse stoet van binnen- en buitenlandse toeristen. Het Witte Huis is immers 'our house', het huis van het volk, en het volk komt regelmatig een kijkje nemen.

Met de cd-rom kom je meer kamers binnen dan met de rondleiding in Washington. Op naar de Oval Office, de werkkamer van de president, die zich niet in het hoofdgedeelte bevindt, maar in de later gebouwde West Wing. Er is niemand thuis, dus we kijken rustig rond: naar het portret van George Washington, het zware Victoriaanse bureau, de gele stoelen waar de president en zijn gesprekspartners zo vaak in gefotografeerd worden, het tapijt met de adelaar en een deur die op een kier staat.

We mogen een blik werpen in het kantoortje van secretaresse Betty Currie. Maar in het keukentje, het alkoofje en de privé- studeerkamer die vorig jaar beroemd werden door de bezoekjes van een zekere stagiaire, zijn we niet welkom.

Het is jammer dat deze cd-rom zich vrijwel uitsluitend richt op de ceremoniële functie en de geschiedenis van het Witte Huis. Waarom niets getoond van de bezemkasten waarin hoge adviseurs van de president moeten werken? Ook de ondergrondse Situation Room, waar in tijden van oorlog topberaad plaatsvindt, ontbreekt.

De cd-rom biedt weer wel een veelheid aan spelletjes, raadseltjes en allerlei weetjes over de 42 presidenten, hun first ladies, hun kinderen en zelfs hun huisdieren (John Adams hing de was te drogen in de East Room omdat een waslijn in de tuin afbreuk zou doen aan het aanzien van het presidentschap; Lyndon B. Johnson had zijn lievelingshond gevonden bij een benzinestation in Texas). Op de hele cd- rom is de toon en inhoud van de commentaren braaf. Het lijkt wel of politiek hier geen plaats heeft.

Voor kinderen die president willen worden is dit waarschijnlijk allemaal prachtig. Maar wie op zoek gaat naar iets, bijvoorbeeld het zaaltje voor de pers, riskeert hopeloos te verdwalen. Was het deze deur? Nee, dit is de keuken, vol afzuigkappen en fornuizen. Je maakt snel rechtsomkeert, de muren draaien mee, ze tollen om je heen. Je zoekende muis doet de vloer omhooggolven. Waar was de uitgang ook al weer? Je probeert een deur, maar dat blijkt een kast.

Als een beschonkene hol je wanhopig tussen de dansende muren; hoe kom ik hier uit? Tot je de nooduitgang vindt: het knopje Quit.

The White House is our House. Uitg. Autodesk Press, voor mac en windows, prijs 120 gulden, ISBN 0- 538-67173-4.

Eerder verschenen in deze rubriek:

Eppe Gremdaat bij de marine
(30 april 1999)
Vermaak op zakformaat
(9 april 1999)
Oorlog als vermaak
(26 maart 1999)
Dit moet de Hennepnetel zijn
(19 maart 1999)
Alles kan en alles mag
(12 maart 1999)
Spelen met Bambi
(5 maart 1999)
Grabbelton Citroën
(26 februari 1999)
Seksloos broddelwerk
(19 februari 1999)
Knokken vanuit je luie stoel
(12 februari 1999)
Beterschap!
(5 februari 1999)
Thuis achter het stuur
(29 januari 1999)
Slenteren met de muis
(15 januari 1999)
Het zijn de details
(8 januari 1999)

Eerder verschenen artikelen in het archief.