NIEUWS | TEGENSPRAAK | SUPPLEMENT | AGENDA | ARCHIEF | ADVERTENTIES | SERVICE 




Overzicht eerdere
afleveringen


 PENSIOEN
 BEWEGING
 POLITIEK
 PARTIJPROGRAMNMA'S
 FISCALE REGELINGEN
 PENSIOENFONDSEN
 FONDSEN
 ALTERNATIEVEN
 VERWARRING
 AOW-PENSIOENEN
 REGELINGEN
 BETALERS
 TIPS
 BOEKEN
 INLICHTINGEN
 LINKS
 GRAFIEKEN

Koerswinst | Koopsompolis | Levensverzekering | Pensioen |

Koerswinst

Marsha en Guy Makmel

Tekst: Danielle Pinedo
Naam: Marsha en Guy Makmel Leeftijd: 26 (zij), 29 (hij) Woonplaats: Amstelveen Beroep: rayonmanager bij een farmaceutisch bedrijf (zij), sales-manager bij een softwarebedrijf (hij) Leefsituatie: getrouwd

Hij: ,,Ik ben in Nederland opgegroeid, maar mijn ouders zijn eerste generatie migranten. Omdat zij in het begin slecht Nederlands spraken, maakte ik hen als jongen van vijftien, zestien wegwijs in de maatschappij. Ik vulde hun belastingpapieren in, raadpleegde de accountant en de bank. Zo raakte ik vertrouwd met instanties waar een ander pas veel later mee te maken krijgt. Een week na mijn achttiende verjaardag heb ik mijn eerste aandelen gekocht. Voor de kick.''

Zij: ,,Ik wist als kind amper wat een hypotheek was; over geld en investeringen werd bij ons thuis niet gesproken. Guy heeft mij het een en ander bijgebracht.''

Hij: ,,Marsha bouwt sinds een jaar pensioen op, ik sinds drie jaar. Maar als u me vraagt of ik daar mijn hoop op vestig, zeg ik nee. Dat pensioen is peanuts, laten we wel wezen. En die AOW is een uitstervend verschijnsel.''

Zij: ,,We hebben beiden een levensverzekering bij de bank en een spaarregeling via onze werkgevers. Guy heeft de zaken geregeld, ik heb alleen mijn handtekening onder de overeenkomst gezet.''

Hij: ,,Die levensverzekeringen moesten we afsluiten voor de aankoop van ons huis, maar in feite gaat het om een verkapte vorm van sparen. Het geeft een zekerheid voor later. De koerswinst van onze aandelen hebben we gebruikt voor de inrichting van het huis. En oh ja, we hebben ook een spaarkoersregeling afgesloten voor Noah, ons zoontje.''

Zij: ,,Wat een burgerlijk stel zijn we, hè?

Hij: ,,Kom op zeg, jij wilt toch ook een tweede huis in Israel als we oud zijn? Dat red je niet met een pensioen hoor!''

Zij: ,,Die oudedagsvoorziening is van latere zorg. Het is goed om vooruit te kijken, maar we leven in het heden. Carpe diem, wat jij?''

Koopsompolis

Maurice van Lieshout

Tekst: Danielle Pinedo
Naam: Maurice van Lieshout Leeftijd: 44
Woonplaats: Utrecht
Beroep: hoofdredacteur vaktijdschrift over jeugd
Leefsituatie: vaste vriend, maar niet samenwonend

,,Toen ik dik twintig jaar geleden als student-assistent mijn eerste baantje kreeg, was een oudedagsvoorziening wel het laatste waar ik aan dacht. Ik bouwde in die tijd pensioen op bij het Algemeen Burgerlijk Pensioenfonds. Daar werd ik aan herinnerd, doordat ik één keer in de zoveel maanden een groot geel vel van de universiteit kreeg. Wat daar precies op stond kan ik mij niet herinneren, alleen dat ik de kopie heel goed moest bewaren omdat zij het bewijs vormde dat ik later recht op pensioen had.

,,Waarom die oudedagsvoorziening mij zo weinig interesseerde? Toen was er niemand die zich daar op zijn drieëntwintigste druk over maakte. Bovendien leerde ik later enkele ouderen kennen die met alleen AOW een interessant leven leidden. Waarom zou ik, als jonkie, mij dan zorgen maken? Pas op mijn tweeënveertigste - ik was inmiddels aangesteld als hoofdredacteur van een maandblad - begon ik mij per toeval in mijn oude dag te verdiepen. Ik dreigde een hoge belastingaanslag te ontvangen en heb me toen door het reclame- bombardement laten overhalen een koopsompolis aan te schaffen. Die kon ik weer in mindering brengen op mijn belastbaar inkomen - dat scheelde een hoop.

,,Een jaar later kocht ik er nog een. Zo'n koopsompolis moet je na je pensionering omzetten in een lijfrente en prompt kwam de vraag: wat levert dat nu allemaal op na mijn vijfenzestigste? Als de hypotheek is afgelost, kom ik met pensioen, AOW en die lijfrente uit op een bedrag dat wel een stuk lager ligt dan mijn huidige inkomen, maar waar ik toch aardig van moet kunnen rondkomen. Ik zal het nog wel eens narekenen. Toch blijf ik erbij dat een leven niet te plannen valt; wie garandeert mij dat ik de vijfenzestig haal? Tot voor kort was mijn houding: een pensioen is iets dat je overkomt, nu denk ik er wel over na, maar niet van harte.''

Levensverzekering

Christine Oberman

Tekst: Danielle Pinedo
Naam: Christine Oberman Leeftijd: 57 Woonplaats: Amsterdam Beroep: cursusleidster logisch rapporteren voor bedrijven Leefsituatie: alleenstaand

,,Ik ben sinds 25 jaar zelfstandig ondernemer. In de zeven jaar daarvoor heb ik drie banen gehad, bij drie verschillende werkgevers. In 2005 krijg ik van al die werkgevers pensioen uitgekeerd. Weet u hoeveel? Een kleine duizend gulden in totaal. Met een beetje geluk kan ik daar tegen die tijd net een winterjas voor kopen, waar ik dan wel tot mijn laatste snik in zal blijven rondlopen.

,,Of ik pessimistisch ben over de toekomst? Niet echt. Ik ben misschien een beetje tobberig, maar nooit langer dan twee dagen. Dat heeft met mijn eenvoudige opvoeding te maken. Ik kan van weinig rondkomen, alle extra's beschouw ik als een bonus. Dat geldt ook voor mijn werk: iedere opdracht is voor mij meegenomen.

,,Ik leefde lange tijd van dag tot dag, stond nauwelijks stil bij de toekomst. Elke cent die ik verdiende, stopte ik in mijn bedrijf. Totdat ik midden jaren tachtig een hernia kreeg. Dat confronteerde mij met de feiten: geen werk, geen inkomen en niemand die later voor me zorgen zal.

,,Ik heb toen eerst een arbeidsongeschiktheidsverzekering afgesloten, later gekoppeld aan een levensverzekering met lijfrenteclausule. Mijn accountant - die ik blindelings vertrouw - heeft mij dit geadviseerd, en daarmee was voor mij de kous af. Het bedrag dat ik jaarlijks overmaak is heel hoog, maar dat komt doordat ik daarvoor geen geld had voor een premie.

,,Ik zou tot mijn zeventigste kunnen doorwerken, maar het liefst stop ik met mijn vijfenzestigste, om romans en gedichten te vertalen. Ik verdien er waarschijnlijk geen rooie cent mee, maar ik vind het heerlijk om te doen. Mijn vrienden maken zich wel eens wat zorgen om mijn pensioenvoorziening, maar zelf kan ik er niet wakker van liggen.

,,Toegegeven, soms vraag ik mij wel eens af of ik tot mijn vijfenzestigste wel genoeg opdrachten zal krijgen, maar dat is onzin want mijn bedrijf draait steeds beter. Ik heb zelfs een paar freelance medewerkers moeten aantrekken. Zo bezien heb ik geen reden tot klagen. Ik krijg mijn schaapjes heus wel op het droge.''

Met pensioen

J.P.M. Op den Camp

Tekst: Danielle Pinedo
Naam: Johannes Pieter Maria Op den Camp Leeftijd: 67 Woonplaats: Vught Beroep: voormalig directeur pedagogisch centrum Leefsituatie: alleenstaande

,,Als voorzitter van de plaatselijke ouderenbond kom ik geregeld prominente ouderen tegen die de eindjes met moeite aan elkaar kunnen knopen. Jammer, denk ik dan, want het had ook anders gekund. Mijn generatie is niet materialistisch en dat speelt haar parten. Wij hebben een zijn-mentaliteit, geen hebben-mentaliteit. Waar jongeren foto's nemen als ze met vakantie zijn, genieten wij van de cultuur of het landschap. Die houding heeft natuurlijk voordelen - zij is een stuk existentiëler - maar levert financieel gezien alleen windeieren op.

,,Daarmee wil ik niet zeggen dat jongeren alles in de schoot wordt geworpen, integendeel. Een baan voor het leven bestaat allang niet meer; seizoenscontracten, ontslagen en faillissementen zijn aan de orde van de dag. Eigenlijk is het dus niet zo gek dat jonge mensen zich veel meer in geldzaken verdiepen dan ouderen. Ze moeten wel, anders zitten ze later op zwart zaad.

,,Zelf heb ik ruim dertig jaar pensioen opgebouwd bij twee verschillende werkgevers. Maar in mijn oudedagsvoorziening heb ik mij al die jaren nauwelijks verdiept. Een huis kopen, carrière maken, daar draaide mijn leven grotendeels om. Als je jong bent, dan waan je je nu eenmaal onsterfelijk.

,,Pas in 1980 heb ik een koopsompolis afgesloten. Koopsompolissen hebben het voordeel dat ze geen financieel risico met zich meebrengen. Aandelen zijn tegenwoordig erg in trek, maar daar begin ik niet aan. Ik ben nu eenmaal geen risktaker.

,,Als ik het allemaal over moest doen, zou ik op jongere leeftijd een koopsompolis afsluiten, want zo'n langlopende regeling vergroot het inkomen aanzienlijk. Pensioen en AOW vormen geen vetpot. Aan jonge mensen kan ik dan ook maar één advies geven: denk vooruit, voordat het te laat is.''

NRC Webpagina's
11 december 1997

   Bovenkant pagina


NRC Webpagina's © NRC HANDELSBLAD (web@nrc.nl) DECEMBER 1997