NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS 
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

MARIE-JOSÉ KLAVER
Het is acht uur 's avonds. Bij het opvragen van de post aan NRC Webpagina's stromen binnen enkele seconden een paar honderd berichten binnen. Voordat duidelijk is wie de afzender is, arriveert de volgende bulk. Na een minuut of tien zijn paar duizend e-mails binnen. Tegen die tijd is het besef doorgedrongen dat hier sprake is van een mailbom. De elektronische bommenwerper gebruikt de namen van De Telegraaf en Algemeen Dagblad als vervalste afzender.

In het Internettijdperk bestaat een mailbom uit een zeer grote hoeveelheid e-mail die - meestal uit wraak - naar een gebruiker wordt gestuurd. Er zijn tal van gratis programma's, met namen als Unabomber, Kaboom en Divine Intervention, van Internet te plukken waarmee een elektronisch bombardement kan worden uitgevoerd.

Kaboom biedt de bombardier de mogelijkheid om het slachtoffer constant te bestoken met e-mails. Hij kan zelf de omvang van de bom instellen, op zeg exact driehonderdduizend stuks.

De maker van Unabomber waarschuwt in een bijsluiter voor oneigenlijk ofonverantwoordelijk gebruik. Hij wijst erop dat het programma niet gebruikt moet worden om anderen lastig te vallen of hun computers te beschadigen. ,,The Unabomber should only be used for the purpose of education and entertainment, and never for the purpose of damaging or harassing other computer users.'' Wie het niet met deze voorwaarde eens is, wordt verzocht het programma te verwijderen.

De verschillende bom-programma's hebben gemeen dat ze de sporen van de afzender uitwissen. Het vinden van de persoon die een mailbom verstuurt is niet onmogelijk, maar wel zeer tijdrovend en onmogelijk zonder medewerking van Justitie, providers en telefoonmaatschappijen.

Mailbommen treffen bijna altijd hun doel. De boosdoeners testen meestal eerst met een simpel handmatig mailtje of het te bestoken adres geldig is. Het slachtoffer kan meestal weinig doen. Sommige Internetproviders gebruiken filters die bijvoorbeeld niet meer dan honderd berichten van een afzender naar een gebruiker doorsturen.

De bombrief wordt vaak ingezet in de strijd tegen spammers, onverlaten die ongevraagd reclame sturen. Binnen de Internetgemeenschap bestaat geen consensus over deze 'straf'. In nieuwsgroepen wordt doorgaans afgeraden spammers een bom te sturen. Hoewel acties tegen spammende bedrijven over het algemeen worden toegejuicht, bestaan er bezwaren tegen bombardementen. Het bombarderen belast providers en gebruikers namelijk evenzeer als spam. Voor de vele netwerken waaruit Internet is opgebouwd, maakt het niet uit of een bedrijf dat spamt duizenden mails naar verschillende mensen stuurt, of dat iemand uit wraak of ongenoegen een massa mail aan één spammer richt.

Zowel mailbommen als spam worden vaak verstuurd via de mailcomputers van providers die gebruik ervan door niet-abonnees toestaan. Internetgebruiker Chuck vertelt op zijn website over zijn strijd tegen enkele van zulke providers in Hong Kong. In Adventures in Spam Fighting beschrijft hij hoe hij al maanden lang met honderdduizenden brieven wordt bestookt door een anonieme Internetter, die hij de bijnaam de 'mad mailbomber from Hong Kong' heeft gegeven. Die mad mailbomber heeft ook aan honderdduizenden anderen spam uit Chucks naam gestuurd, wat hem 3.000 boze reacties opleverde. Overigens is het Chuck's pro-Clinton houding die tot alle overlast aanleiding gaf.

Earth Link, de provider van Chuck, overweegt een proces tegen de mad mailbomber en enkele providers die weigeren hun computers aan te passen. De anonieme bommengooier lacht in zijn vuistje en heeft Chuck al laten weten dat hij met zijn nieuwste programma nog veel meer mails tegelijk kan sturen.

Bommen:
(www.websiteplus.com/midnight/m.htm)
Chuck's Adventures in Spam Fighting
(home.att.net/~sunfish5/bomb.htm)

Eerder verschenen in deze rubriek:

Recht in de slag met Internet
(13 juni 1998)
Ruim 184.000 namen en wachtwoorden van klanten te kraken
(6 juni 1998)
Ringo's krakende stoeltje
(30 mei 1998)
Ex-hackers worden voorzichtiger
(23 mei 1998)
De revolutie voorbij
(16 mei 1998)
Cultuurbarbaren en dieven
(9 mei 1998)
Nieuwe media, nieuwe grenzen
(2 mei 1998)
Het valt wel mee
(14 april 1998)
Usenet onder 'curatele'
(7 april 1998)
Een beetje samen op internet
(31 maart 1998)
De gaten in Windows
(24 maart 1998)
Het gevaar van zelfregulatie
(17 maart 1998)
Cyberaanval op het Pentagon
(10 maart 1998)
Gemodder met Webkanalen
(3 maart 1998)
Digitale revolutie geeft leraren het nakijken
(24 februari 1998)
Fascinatie en verbijstering
(17 februari 1998)
Niets vragen, niets zeggen
(10 februari 1998)
Op zoek in Nederland
(3 februari 1998)
Van @ tot zwart gat
(27 januari 1998)
Te weinig en te vroeg
(20 januari 1998)
Vieze woorden in de ruimte
(13 januari 1998)
Van boomhut tot grachtenpand
(6 januari 1998)

Eerder verschenen artikelen in het archief.