In 1967 publiceerden de onderzoekers Holmes en Rahe een opzienbarend onderzoek in het vakblad Journal of Psychosomatic Research. Het duo bestudeerde duizenden ziektegeschiedenissen en stelde vervolgens een lijst met 43 meer of minder ingrijpende life events samen. Aan de gebeurtenis 'trouwen' werd de arbitraire stressscore van 50 toegekend - op een schaal van 1 tot 100. Vervolgens werd 400 mannen en vrouwen gevraagd de rest van de items te vergelijken met die gebeurtenis en te scoren op de stressschaal. Hadden ze na de gebeurtenis meer of minder tijd nodig om zich aan te passen? Was het ingrijpender of niet?

De gemiddelde stressscores werden verwerkt in de zogenoemde Social Readjustment Rating Scale (SRRS) (zie de tabel hieronder). De onderzoekers kwamen tot de conclusie dat een hoge individuele score (minimaal 300 punten in twee jaar tijd) vaak samenhangt met ziekte, psychologische problemen, verkeersongelukken en sportongevallen. Vooral die conclusie kwam de onderzoekers op zware kritiek te staan; een verhoogde vatbaarheid voor ziekte kan immers ook voortkomen uit inadequate pogingen de stressbron uit te roeien (roken, ongezond eten, hoog alcoholgebruik, weinig sport of slaap).

Ook bevreemdde het velen dat er zowel positieve als negatieve gebeurtenissen in de tabel waren opgenomen - de life events 'huwelijk' en 'ontslag' staan gebroederlijk naast elkaar. Een algemeen punt van kritiek was dat de onderzoekers waren voorbijgegaan aan individuele verschillen; de opzet van het onderzoek zou te rigide zijn. Dat neemt niet weg dat de SRRS een begrip is in de psychologie en altijd weer tot verbaasde reacties leidt.